Ρώμη, 17 Απριλίου – Ας το πούμε ωμά: όσοι μισούν το έθνος είναι τόσο ανίδεοι όσο μια σκαπάνη ή ένα στύλο φωτισμούμε την επιβαρυντική όμως περίσταση να βγάλει δυνατή φωνή και να παρουσιαστεί ως καλλιεργημένη. Λούκα Μπιζάρι είναι απλώς το τελευταίο παράδειγμα μιας γενεαλογίας κατσικιών που φλυαρεί για την «ιστορία», για τις «δοκιμές» της για τις οποίες στην καλύτερη περίπτωση δεν γνωρίζει απολύτως τίποτα, για το πρακτικά a priori μίσος για το ίδιο το έθνος που εκτονώνεται ακόμη και κάνοντας μια γελοία εντύπωση, όπως όπως στην προκειμένη περίπτωση. Οι εξαιρέσεις που κατά καιρούς εμφανίζονται ως τα παροιμιώδη σπασμένα ρολόγια δεν ισχύουν. Τα γενικά αποτελέσματα αυτού που εκφράζει μια ομάδα, όποια κι αν είναι, μιλούν από μόνα τους.

Gonzo, όλη η άγνοια αυτών που μισούν το έθνος σε ένα Tweet

Ο Luca Bizzarri πηγαίνει το μαργαριτάρι της άγνοιας ενάντια στο έθνος ίσως της επόμενης δεκαετίας. Και πάλι δεν το δικαιολογούσε με ένα κλασικό «ρε, αλλά ήταν απλώς ένα αστείο», αλλά θα μπορούσε να είναι μια διέξοδος που ίσως θα του συνιστούσαμε, ακόμα κι αν δεν θα μετριάσει τον οδυνηρό ανόητο που έγινε «ζωντανό» Κελάδημα. Γιατί τότε? Τίποτα όμως, για να εκτονώσουμε το συνηθισμένο μίσος ενάντια σε οτιδήποτε αποτελεί ρίζα, πατριωτικό ή εθνικό θεμέλιο, έτσι απλά, τυχαία, γιατί το να ρίχνεις λάσπη στο έθνος είναι πάντα ωραίο, είναι της μόδας και δεν έχει σημασία πώς. Εν προκειμένω κατά του Υπουργού Πολιτισμού Τζενάρο Σαντζουλιάνο που χαίρεται με τις τελευταίες αρχαιολογικές ανακαλύψεις που έγιναν στο Paestum και «επιτρέπει» (τι θράσος!) να τις συνδέσει με τις πολιτιστικές παραδόσεις αυτής της χώρας. Ο Bizzarri, σίγουρος για τον εαυτό του σε ευθεία αναλογία με την άγνοιά του, όπως κάθε αντιιταλός που σέβεται τον εαυτό του, σχολιάζει περιφρονητικά: «Όταν θέλεις να του βάλεις «Έθνος» πάση θυσία, ακόμα κι όταν δεν έχει καμία σχέση με σκατά». Στο οποίο ένας χρήστης ρωτά, ίσως έκπληκτος: «Το Paestum δεν είναι στην Ιταλία; Η Ιταλία δεν είναι το έθνος μας; Ίσως σε ενοχλεί αυτή η λέξη; Ανόητα επιχειρήματα.” Ο λόγιος Bizzarri απαντά, ίσως σκέφτεται να δώσει ένα μάθημα ιστορίας: “Paestum, σκέψου το, ήταν στην Ελλάδα”.

Μάταιο να αρνηθούμε ένα τόσο συγκλονιστικό αυτογκόλ, αλλά το κάνουμε ούτως ή άλλως γιατί τα πέναλτι με άδεια δίχτυα πρέπει να εκτελούνται χωρίς έλεος. Το Paestum ήταν μέρος της Magna Graecia, ή μάλλον της σειράς των ελληνικών αποικιών που ιδρύθηκαν στη νότια Ιταλία. Και σίγουρα δεν είναι εκεί, όπου φαντάζεται, αλλά στην επαρχία του Σαλέρνο.

Αγράμματοι που παρουσιάζονται ως μελετητές

Δεν δίνουν δεκάρα για το έθνος και πράγματι, συχνά το μισούν. Σε αντάλλαγμα ισχυρίζονται ότι δίνουν μαθήματα για το τι είναι, για την ιστορία του, για το πόσο λάθος και «εναντίον της ιστορίας» είναι να το διαφυλάξεις, ίσως και γελώντας μπροστά σε αυτούς που, ταπεινά ή όχι, προσπαθούν να σώσουν την ύπαρξή του και παλεύουν καθημερινά με μια ταπεινή δέσμευση, που δεν είναι γίνονται μόνο για τις γιγαντιαίες επιχειρήσεις των υποτιθέμενων ηρώων τους της μετανάστευσης και της σκλαβιάς, αλλά και για πολύ ασήμαντα, μικρά καθημερινά πράγματα. Όχι μόνο εκτοξεύουν άγνοια και αδιαφορία σε καθημερινή βάση, αλλά προσποιούνται ότι χλευάζουν όσους δεν είναι στην ίδια γραμμή τους. Αυτοί είναι οι serial haters της Ιταλίας ή, στην καλύτερη περίπτωση, οι αδιάφοροι για τη μοίρα της. Ισχυρίζονται ότι γκρεμίζουν αυτούς που τους αγαπούν στην ψυχή και με φτηνό bullying, αλλά δεν πρέπει να τους φοβάστε: η μόνη αντίδραση που τους αξίζει είναι η ρίψη ντομάτας.

Στέλιο Φέργκολα