Dop Economy, μερικές ερωτήσεις (και απαντήσεις) – Οικονομικά και πολιτική

Αξία παραγωγής άνω των 19,1 δισ. ευρώ, εξαγωγές άνω των 10 δισ., πολιτιστική κληρονομιά που αξίζει το 21% των ιταλικών εξαγωγών αγροδιατροφής.

Καλωσήρθατε στον-η-ο αριθμοί – τουλάχιστον τα κύρια, για α ντοσιέ πιο εις βάθος ετήσια έρευνα Ismea-Qualivita θα μπορέσει να εκπληρώσει όλες τις περιέργειες – των Dop Economyτην οικονομία που κοιτάζει Γεωγραφικές Ενδείξειςεκ των οποίων η Ιταλία, με 882 Dop, Igp, Stg στον κόσμο των τροφίμων και του κρασιού είναι η πρώτη πραγματικότητα στην Ευρώπη, η οποία περιλαμβάνει 3.332 Γεωγραφικές Ενδείξεις.

ΕΝΑ Κληρονομία που περιλαμβάνει, ειδικότερα, την ιστορία, την κουζίνα, τη γεωργία και την παραγωγή εκείνων των χωρών που υπερηφανεύονται για μια βαθιά ριζωμένη σχέση με το φαγητό και το κρασί, από την Ιταλία – με τη φρέσκια ιταλική κουζίνα υποψήφια να γίνει κληρονομιά Unesco – στη Γαλλία, από την Ισπανία στην Ελλάδα στην Πορτογαλία. Η εκδίκηση της Μεσογειακής Ευρώπης, που αντλεί ευχαρίστηση και προστιθέμενη αξία από ένα σύστημα παραγωγής που συνδέεται πάνω απ’ όλα με τις παραδόσεις της εδαφικής, τοπικής, ενίοτε και δημοτικής κουζίνας, ακόμη και πριν από την εθνική.

Δεν είναι τυχαίο, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι η πρώτη διάταξη του νέου Συμβουλίου Γεωργίας της Λομβαρδίας, Alessandro Beduschiαφορούσε τη στήριξη για τις κύριες ΠΟΠ και ΠΓΕ της περιοχής, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο συνολικός αντίκτυπος της οικονομίας ΠΟΠ στη Λομβαρδία είναι περίπου 2,18 δισ. ευρώ (με βάρος ίσο με το 16% του αγροδιατροφικού τομέα της Λομβαρδίας) η τρίτη περιφερειακή πραγματικότητα μετά Veneto (4,81 δισ.) και Emilia Romagna (3,6 δισ.).

Για να μην μεθύσουμε με τους αριθμούς, καλύτερα να αναρωτηθούμε μερικά αιτήσεων. Το πρώτο: Η Ιταλία και οι πιο προηγμένες χώρες ως προς τις Γεωγραφικές Ενδείξεις μπορούν να αντιπροσωπεύουν α εξαγώγιμο μοντέλο στον κόσμο, πέρα ​​από την κοινοτική περίμετρο, να αγκαλιάσει άλλα προϊόντα που έχουν τον δικό τους συγκεκριμένο χαρακτηρισμό σε ιστορικό, γεωγραφικό, πολιτικό, πολιτιστικό, αξιακό και αναγνωριστικό επίπεδο;

Εκεί απάντηση μπορεί μόνο να είναι καταφατικός. Μια προσπάθεια διαλόγου είχε πραγματοποιηθεί απόΕυρωπαϊκή Ένωση ήδη το 2015 (το έργο χρονολογείται πριν από λίγα χρόνια), στο ευρύτερο πλαίσιο αφιερωμένο στα τρόφιμα που ήταν Expo Milan. Μια συζήτηση, θυμάμαι τότε, ενορχηστρωμένη από την Ευρωπαϊκή Ένωση και πολύ επικεντρωμένη στη νομοθετική εμπειρία. Θα ήταν χρήσιμο να το ξαναβρούμε, ίσως να προωθήσουμε συμφωνίες ελεύθερων συναλλαγών στον αγροδιατροφικό τομέα ξεκινώντας από τις Γεωγραφικές Ενδείξεις, ζητώντας τον σεβασμό των κανόνων όσον αφορά την αμοιβαιότητα, ώστε να διασφαλιστούν παράμετροι ιδιαίτερα αγαπητές στον νομοθέτη των Βρυξελλών όπως π.χ. καλή μεταχείριση των ζώων, των εργαζομένων, η μη χρήση ιδιαίτερα επιθετικών χημικών σκευασμάτων και δεν επιτρέπονται πλέον στην Ε.Ε.

Ένα άλλο ερώτημα, εν μέρει σχετίζεται με την εξαγωγή Γεωγραφικών Ενδείξεων. Είναι σωστό προστατεύω όλες οι Γεωγραφικές Ενδείξεις που αναφέρονται ή περιορίζονται σε μικρότερο αριθμό;

Σε αυτή την περίπτωση θα ήταν σκόπιμο να διαχωριστεί το πρόβλημα. Στο θεωρητικό σχέδιο είναι απολύτως απαραίτητο να διασφαλιστεί η εγγύηση, η προστασία, η παρακολούθηση και η κηδεμονία όλων των πραγματικοτήτων ΠΟΠ και ΠΓΕ που έχουν επιτύχει τον πολυπόθητο στόχο της ταξινόμησης. Ταυτόχρονα, όμως, είναι αμφίβολο εάν η προστασία κατά της αγροπειρατείας στο εξωτερικό μικροπαραγωγών που έχουν καθαρά τοπική κατανάλωση μπορεί να έχει πρακτική έννοια.

Σήμερα η Ευρώπη πλησιάζει να ορίσει α έργο αρθρώνεται από μεταρρύθμιση του συστήματος Dop και Igp που, όπως συμβαίνει συχνά όταν νομοθετεί η ΕΕ, δεν συνάδει πάντα με τις προσδοκίες των παραγωγών που στη συνέχεια, συγκεκριμένα, ζωντανεύουν τον θεσμό των Γεωγραφικών Ενδείξεων.

Ανάμεσα σε αντιρρήσεις στο σύστημα υπάρχει η πρόταση να μετακινηθεί η αντιπροσωπεία σχετικά με τις αρμοδιότητες των Γεωγραφικών Ενδείξεων από Επιτροπή Γεωργίας στοEuipoτο Γραφείο Πνευματικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο εδρεύει στο Αλικάντε της Ισπανίας, και το οποίο λειτουργεί σύμφωνα με λογικές αποκομμένες από τον κόσμο της γεωργίας.

Εάν υπάρχει μία μεταρρύθμιση που χρειάζεται η βιομηχανία, αυτή είναι σημαντική ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ, Βελτιστοποίηση Και υποστήριξη, ειδικά για ασφαλή προώθηση στο εξωτερικό, χωρίς απολύτως πλαστά. Αλλά και ένα σημαντικό ταχύτητα στην υιοθέτηση εκείνων των αλλαγών στις προδιαγραφές που καθίστανται απαραίτητες για λόγους προσαρμογής σε νέα μοντέλα.

κάνω ένα παράδειγμα σκυρόδεμα. Με την τρέχουσα ξηρασία σε ορισμένες περιοχές παραγωγής των μεγάλων τυριών ΠΟΠ θα μπορούσε να είναι δύσκολο να εξασφαλιστεί η προμήθεια του 50% της χορτονομής. Ένα τέτοιο σενάριο θα απαιτούσε παρέκκλιση από τις προδιαγραφές. Με ποια αποτελέσματα, αν περάσουν τουλάχιστον δύο χρόνια από την παρουσίαση στις Βρυξέλλες για κάθε τροποποίηση; Στο μεταξύ ποια θα πρέπει να είναι η τύχη τέτοιων παραγωγών;

ΕΝΑ έφεση σε θεσμικούς ναυτικούς: υιοθετήστε εκείνες τις τροποποιήσεις που δεν αλλοιώνουν τις Γεωγραφικές Ενδείξεις, αλλά τις ενισχύουν, τις προστατεύουν, ευνοούν την εξαγωγή τους με προστατευμένο τρόπο. Είναι καλύτερο να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση σχετικά με τις συμφωνίες ελεύθερων συναλλαγών και να υποστηριχθούν πολιτικές ικανές να προωθήσουν και να διαδώσουν τη γνώση των ΠΟΠ και ΠΓΕ, εξηγώντας ίσως τις οδούς της βιωσιμότητας της παραγωγής, αντί να χτίσουμε νομοθετικές αρχιτεκτονικές που εγκλωβίζουν τις δυνατότητες των προϊόντων που έχουν δείξει ότι μπορούν να παίξουν ρόλο χρήσιμο για τη διατήρηση της παραγωγής τροφίμων και των παραδόσεων.

Όπως πάντα, οι προτάσεις είναι ευπρόσδεκτες. Ποια θα μπορούσαν να είναι τα μέτρα για τη μεταρρύθμιση του συστήματος ΠΟΠ και ΠΓΕ;

Evgenia Galanoti

"Επιχειρηματίας. Φοιτητής. Μελετητής τροφίμων. Σκληρός λάτρης του ιστού. Επικοινωνητής. Φιλικός ποπ πολιτισμός. Ασχολείται με τον καφέ."

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *