Η δύναμη του βλέμματος αναδύεται στο έργο του Ρουθ Μπεράχα (1986, Ιταλία), νεαρός καλλιτέχνης καταχωρισμένος στη γκαλερί Ένα συν Α παρουσιάζει μια νέα ατομική έκθεση με τίτλο Θα την ονομάσουμε Τρικυμία, που δημιουργήθηκε με την υποστήριξη του Ιδρύματος Pollock-Krasner. Η Beraha στοχάζεται στην κυριαρχία των εικόνων στη σύγχρονη κοινωνία – ένα σύστημα εξουσίας από το οποίο η καλλιτέχνις θέλει να ξεφύγει προσπαθώντας να δώσει φυσική μορφή σε μια απουσία που παραδόξως παραμένει παρούσα στον δηλωμένο αφανισμό της. Το κοινό κινείται ανάμεσα στα ερείπια ενός φανταστικού τόπου λατρείας στον οποίο αντηχούν εχθρικές φωνές, πανηγυρικά τραγούδια και φαντάσματα εικαστικών έργων, τυπικά μιας εικονοκλαστικής δυστοπίας. Ο τίτλος της έκθεσης θυμίζει ένα καταστροφικό γεγονός όπως μια καταιγίδα, που προαναγγέλλει την άφιξη, ή ίσως τη γένεση, ενός υπέροχου και ταυτόχρονα τρομερού πλάσματος – την υπόσχεση της ανατροπής της ισχύουσας κανονιστικής τάξης, εκείνης της «τερατώδης γυναίκας έλα» που ανέφερε ο Τζουντ Έλισον Σάντι Ντόιλ.

Τέχνη και κοινωνική ευθύνη

Επιτέλους, επιστρέφοντας στη συνοικία Castello από την οποία οι προβληματισμοί μου – και το μέτρημα των βημάτων! – ξεκίνησαν, γνωρίστε μερικές όμορφες νέες δουλειές του Otobong Nkanga (1974, Νιγηρία) ε Anna Boghiguian (1946, Κάιρο) σχεδιάστηκε για τους χώρους του Scuola di San Pasquale στο πλαίσιο της ειδικής έκθεσης που διοργάνωσε το διάσημο αυστριακό μουσείο Kunsthaus Bregenz για να γιορτάσει την 25η επέτειο δραστηριότητάς της. Και οι δύο καλλιτέχνες ασχολούνται με τρέχοντα θέματα, συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών ευθυνών απέναντι στη Γη και το κλίμα. Μια ταπετσαρία Nkanga, Δεμένο στην άλλη πλευρά (2022), καλωσορίζει το κοινό στο ισόγειο μαζί με ένα νέο ήχο, που υφαίνει ένα πυκνό φανταστικό που περιλαμβάνει μέρη σώματος, φυτά, ορυκτά και ακτίνες φωτός σε ένα υποβρύχιο σενάριο – μια επαναλαμβανόμενη ατμόσφαιρα στα έργα αυτού του καλλιτέχνη, του οποίου το όραμα ενδιαφέρεται για την αίσθηση του βάθους της θάλασσας και της Γης σε σχέση με το βάθος του χρόνου και για τη δυνατότητα δημιουργίας σχέσεων μεταξύ αόρατων-άυλων διαστάσεων και της συγκεκριμενότητας των αισθητηριακών εμπειριών που έχουν τις ρίζες τους στο παρόν.