Ο απόστρατος στρατηγός İlker Başbuğ, ο 26ος Αρχηγός Γενικού Επιτελείου των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, βρίσκεται εδώ και λίγο καιρό στο στόχο. Ο λόγος για τον οποίο είναι στοχευμένος είναι τα λόγια του για την 27η Μαΐου και τον Adnan Menderes σε μια συνέντευξη με τον φίλο μας İpek Özbey στην εφημερίδα μας, στα πλαίσια του βιβλίου του The Struggle of Power Centers in the Republic of Turkey (1961 – 1980).

Λες και πολλοί ιστορικοί, δημοσιογράφοι, πολιτικοί και επιστήμονες δεν είπαν παρόμοια λόγια, ο Μπασμπούγκ κατηγορείται αλύπητα. Σε βάρος του μάλιστα γίνεται και μήνυση.

Λοιπόν, το βιβλίο αποτελείται από αυτές τις απόψεις (πρώτο κεφάλαιο) που ήρθαν στο προσκήνιο στα ΜΜΕ και προκάλεσαν τη μήνυση κατά του Başbuğ; Όχι. Πολύ περισσότερο. Καταρχάς, αυτό το βιβλίο είναι το τρίτο βιβλίο της σειράς. Θα υπάρξει συνέχεια, θα περιμένουμε.

Στον πρώτο τόμο της σειράς, όλοι εκδόθηκε από τον Εκδοτικό Οίκο Kırmızı Kedi, Başbuğ; Έγραψε τον αγώνα των κέντρων εξουσίας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στη Δημοκρατία. Ο δεύτερος τόμος ονομάζεται Ο αγώνας των κέντρων εξουσίας στη Δημοκρατία της Τουρκίας (1923 – 1961), και ο τρίτος τόμος ονομάζεται Ο αγώνας των κέντρων εξουσίας στη Δημοκρατία της Τουρκίας (1961 – 1980).

Και τα τρία βιβλία αποτελούν πηγές αναφοράς για όσους ενδιαφέρονται για την πολιτική ιστορία της χώρας μας.

Στο βιβλίο του, ο Başbuğ πραγματεύεται όλα τα σημαντικά σημεία και πολιτικές εξελίξεις της πρόσφατης ιστορίας μας. Γενικές εκλογές, συνασπισμοί, πραξικοπήματα και απόπειρες πραξικοπήματος, προγραμματισμένη αναπτυξιακή περίοδος, Κυπριακό, σχέσεις με την Ελλάδα, αραβο-ισραηλινή ένταση, πολιτικό Ισλάμ είναι μερικοί από τους εξέχοντες τίτλους της ενότητας.

Ο Başbuğ, ένας ρεπουμπλικανός και κεμαλιστής στρατιώτης, κατανοεί πολλές εξελίξεις με μια προσέγγιση που οι παλιοί αποκαλούν τα οικονομικά πολιτική, η οποία χρησιμοποιείται σήμερα ως πολιτική οικονομία ή οικονομική πολιτική.

Γι’ αυτό, ενώ κάνει πολιτική ανάλυση, κάνει και οικονομική ανάλυση. Λαμβάνει επίσης υπόψη τις κοινωνικές αναζητήσεις και τις ταξικές αντιθέσεις.

Ο Başbuğ δηλώνει ότι καθώς η Δημοκρατία θεσμοθετήθηκε, η χρήση της εθνικής κυριαρχίας από τους θεσμούς έγινε ισχυρότερη και αυτό δεν υιοθετήθηκε από τα δεξιά κόμματα, επομένως το Σύνταγμα του 1961 και οι δημοκρατικοί θεσμοί του αντέδρασαν.

Αναφέρει ότι αυτές οι αντιδράσεις προτάθηκαν πρώτα στις 12 Μαρτίου 1971 και στη συνέχεια στις 12 Σεπτεμβρίου 1980 και στη συνέχεια ολοκληρώθηκαν με το Σύνταγμα του 1982. Επισημαίνει τον ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών στις 12 Μαρτίου και στις 12 Σεπτεμβρίου. Μας υπενθυμίζει ότι ο İsmet İnönü έχασε την εξουσία εντός του CHP μετά την ανάδειξη του Νιχάτ Ερίμ στην πρωθυπουργία.

Η ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΩΝ ΗΠΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Στο βιβλίο του Ilker Başbuğ, αφηγούνται πολλά γεγονότα που δείχνουν πόσο επιρροή έχουν οι ΗΠΑ στην πολιτική, τους θεσμούς, την πολιτική-στρατιωτική γραφειοκρατία και τον επιχειρηματικό κόσμο της Τουρκίας.

Αποκαλύπτεται πώς οι πρόεδροι των ΗΠΑ, οι προεδρικοί σύμβουλοι, οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας παρακολουθούν με μεγάλη προσοχή τις εξελίξεις στην Τουρκία και έχουν υψηλού επιπέδου πληροφορίες και πηγές ειδήσεων από την Τουρκία.

Αναφέρεται πώς παρενέβησαν στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, οικονομικές επιλογές για τα συμφέροντα των ΗΠΑ και πώς στήριξαν τους πολιτικούς παράγοντες.

Στο βιβλίο, η εμφάνιση της τρομοκρατικής οργάνωσης PKK, οι εσωτερικές μάχες στις αριστερές οργανώσεις, η αναταραχή στο CHP και η αποχώρηση του Ισμέτ Πασά από τη γενική προεδρία, οι κυβερνήσεις του Εθνικιστικού Μετώπου, το αντάρτη και το πολιτικό περιβάλλον πριν από την Το πραξικόπημα της 12ης Σεπτεμβρίου είναι μεταξύ των κορυφαίων.

Η διάρκεια των κεφαλαίων είναι λογική και δεν κουράζει τον αναγνώστη. Στην αρχή ορισμένων κεφαλαίων, υπάρχει ένας πίνακας που δείχνει την ισορροπία των δυνάμεων και των αντίπαλων παραγόντων. Στο τέλος, τα γεγονότα παρατίθενται ως στοιχεία σε σχέσεις αιτίου-αποτελέσματος. Αυτό κάνει το βιβλίο εύκολο στην ανάγνωση.

Εξετάζοντας την περίοδο μεταξύ 1961 και 1980 χωρίζοντάς την σε επτά φάσεις, ο Başbuğ κάνει την ακόλουθη κοινή δήλωση ακριβώς στην αρχή του βιβλίου του, στην εισαγωγή, αποκαλύπτοντας ότι το θεμελιώδες πρόβλημα που συζητάμε από την περίοδο στασιμότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δεν έχει αλλάξει καθόλου: «Υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ της οικονομικής κατάρρευσης και της πολιτικής κατάρρευσης. . Ο κύριος λόγος που οδήγησε στην κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν η χρεοκοπία της οικονομίας της αυτοκρατορίας. Η οικονομική ύφεση το 1958 και το 1978-1980 πυροδότησε πολιτικές κρίσεις».