Η Ελλάδα έχει επιταχύνει τις δοκιμαστικές εργασίες που ξεκίνησε για τη δημιουργία ενός «αδιάβατου» συστήματος ασφαλείας στα τουρκικά σύνορα έναντι πιθανής νέας εισροής προσφύγων.
Σε αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα έχει επιταχύνει την κατασκευή ενός περιφραγμένου τοίχου μήκους 26,5 χιλιομέτρων και ύψους 4,5 μέτρων στην περιοχή Farecik με κόστος 63 εκατομμύρια ευρώ. Ο στόχος είναι να τεθεί σε λειτουργία το σύστημα μέχρι το τέλος του έτους.
Το τείχος έχει προγραμματιστεί να ολοκληρωθεί τους επόμενους μήνες. Στο Gene Meriç, έχουν ολοκληρωθεί οι εργασίες συντήρησης και επισκευής στον συρμάτινο φράχτη 10,3 χιλιομέτρων, ο οποίος χτίστηκε το 2012 και εκτεινόταν από τις Καστανιές έως το χωριό Νέα Βίσσα απέναντι από το Pazarkule. Ο συρμάτινος φράχτης υπέστη μεγάλες ζημιές στην προσφυγική κρίση πέρυσι.
15 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΙΚΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ
Από την άλλη πλευρά, εκτός από 11 σύγχρονα ραντάρ και κάμερες, που χρηματοδοτήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και αγοράστηκαν για 15 εκατομμύρια ευρώ, έχουν επίσης ξεκινήσει δοκιμές 2 φορητών συσκευών LRAD (ακτίνας μεγάλης εμβέλειας) που μπορούν ακόμη και να προκαλέσουν κώφωση. Τα δεδομένα που λαμβάνονται από ραντάρ και κάμερες με εμβέλεια παρακολούθησης έως και 15 χιλιόμετρα σε πραγματικό χρόνο εντός τουρκικού εδάφους μεταφέρονται στα κέντρα ελέγχου που βρίσκονται στα φυλάκια Σοφούλου, Φάρετζικ, Ντεμοτέκα και Τίχερο στην παραμεθόρια περιοχή.
ΣΥΣΚΕΥΗ LRAD ΜΕ ΔΥΟ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΟ
“Ηχητική μπάλα” Τα ηχητικά κύματα που προέρχονται από την κινητή συσκευή LRAD, γνωστή και ως LRAD, μπορούν να εξαπλωθούν έως και 2 χιλιόμετρα. 300 μέτρα μακριά είναι αρκετά για να ενοχλήσει ο ήχος. Η συσκευή δημιουργεί κουδούνισμα στα αυτιά, γεγονός που προκαλεί σύγχυση και πανικό στις μάζες. Εάν το ντεσιμπέλ διατηρείται ψηλά στα ηχητικά κύματα που βγαίνουν από τις συσκευές LRAD, μπορεί να προκαλέσει μόνιμη κώφωση. Εν τω μεταξύ, μετά την προσφυγική κρίση το 2015, η ΕΕ, η οποία έχει δαπανήσει 3,7 δισεκατομμύρια ευρώ για τεχνολογία και έρευνα, δοκιμάζει 10 διαφορετικά συστήματα ασφαλείας για να διαπιστώσει εάν θα λειτουργούν στα σύνορα της Μαρίτσας. Μεταξύ των εν λόγω συστημάτων είναι ένας ανιχνευτής ψεύδους, μια συσκευή που ουσιαστικά διαγράφει δέντρα και πράσινο σε περιοχές όπου μπορούν να κρυφτούν οι πρόσφυγες και ένα βιομετρικό αναγνωριστικό που καταγράφει το μοτίβο της φλέβας του χεριού με έναν σαρωτή παλάμης, έτσι ώστε οι πρόσφυγες να μπορούν να βρεθούν ξανά.
“Επιχειρηματίας. Φοιτητής. Μελετητής τροφίμων. Σκληρός λάτρης του ιστού. Επικοινωνητής. Φιλικός ποπ πολιτισμός. Ασχολείται με τον καφέ.”
