Ας μην ξεχνάμε – μόνο στην ΕΕ, ανταγωνιζόμαστε άλλες 40 περιοχές για να προσελκύσουμε νέες επενδύσεις. Η Rumyana Grozeva, Εκτελεστική Διευθύντρια του Οργανισμού Οικονομικής Ανάπτυξης, Stara Zagora, το σχολίασε σε συνέντευξή του στο 3E-news και στο Dir.bg.

Πρέπει να συνεργαστούμε ξανά για να προσελκύσουμε επενδύσεις. Είδαμε πώς οι μεγάλοι γίγαντες της τεχνολογίας παρέκαμψαν τη Βουλγαρία, αν και 5 από τις κύριες διεθνείς διαδρομές Διαδικτύου διασχίζουν την επικράτειά μας και είμαστε διάσημοι για πολύ καλούς ειδικούς πληροφορικής – πήγαν στην Ελλάδα και τη Ρουμανία. Έχουμε δει ότι όχι μόνο αυτοί, αλλά κάθε μεγάλη εταιρεία που σέβεται τον εαυτό της αναζητά πράσινη ενέργεια. Και φοβάμαι ότι μέχρι να αρχίσουμε να στέλνουμε σήματα πρασίνου στη διεθνή οικονομική και επενδυτική κοινότητα, δεν θα υπάρξει αλλαγή στην κατάσταση της προσέλκυσης επενδύσεων.

Κυρία Γκρόζεβα, είναι πολύ συνηθισμένο επιχείρημα ότι επί του παρόντος υπάρχει έλλειψη τεχνολογίας, εναλλακτικές λύσεις στον άνθρακα, κάτι που εμποδίζει τη μετάβαση σε οικονομία χαμηλών εκπομπών άνθρακα και ενεργειακές μεταρρυθμίσεις σε χώρες όπως η Βουλγαρία, οι οποίες έχουν μεγάλο μερίδιο λιγνίτη το ενεργειακό μείγμα. Είναι όντως έτσι;

Και ναι και όχι. Ας ξεκαθαρίσουμε εξ αρχής ότι δεν υπάρχει καμία εθνική οικονομία στον κόσμο που να είναι αυτή τη στιγμή 100% έτοιμη να εγκαταλείψει τα ορυκτά καύσιμα. Το έχω πει πολλές φορές, υποστηριζόμενο από μια σειρά παραδειγμάτων. Αλλά η διαφορά μεταξύ αυτών των οικονομιών και χωρών όπως η Βουλγαρία είναι η στάση, η προσέγγιση της υπόθεσης: παρά την πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει στην αναζήτηση βιώσιμων πηγών και τεχνολογιών για την αποθήκευση ενέργειας και μια υγιή δόση σκεπτικισμού, αυτές οι οικονομίες, συμπερίληψη ιδιωτικές εταιρείες ανακοινώνουν στόχους ουδετερότητας άνθρακα και εργάζονται προς αυτή την κατεύθυνση μέσω έρευνας και καινοτομίας. Το αντίθετο συμβαίνει με εμάς: για πολύ καιρό αρνηθήκαμε να μιλήσουμε καθόλου για το θέμα, να μην εργαστούμε. Δεν ξέρω ποιος ήταν ο λόγος για αυτό – για μένα παραμένει ένα μυστήριο. Δεν δέχομαι εκκλήσεις για εθνική ασφάλεια, βασικές δυνατότητες και αυτά τα ιδιαίτερα δημοφιλή «μάντρα» τον τελευταίο καιρό. Δεν λέω ότι αυτές οι δηλώσεις είναι ψευδείς, αλλά κρυβόμαστε πίσω τους για πολύ καιρό, χωρίς να θέσω το λογικό ερώτημα αν αυτό δεν ισχύει και για άλλες χώρες. Τότε γιατί εργάζονται για τις συμβάσεις και τις συμφωνίες που έχουν υπογράψει, και μπορούμε ξαφνικά να σκεφτούμε αυτά τα σημαντικά πράγματα;

Μπορούμε να μιλήσουμε πολύ περισσότερο για το θέμα, αλλά ας επιστρέψουμε στο ερώτημα: ειδικά για τη Βουλγαρία είχα συναντήσει στατιστικά στοιχεία ότι μόνο το 4% των δυνατοτήτων της χώρας μας για ΑΠΕ έχει αξιοποιηθεί. 4%?! Μπορείτε να φανταστείτε τις δυνατότητες έρευνας και καινοτομίας;

Φυσικά, αυτό απαιτεί χρόνο και προσπάθεια για την εφαρμογή του. Αλλά το διπλανό παράδειγμα είναι εκεί:

Επισήμως, στις 6 Οκτωβρίου 2021, μετά από περίπου 18 μήνες διαπραγματεύσεων, οι εταιρείες ηλεκτρικής ενέργειας στη Γερμανία και την Ελλάδα συνήψαν συμφωνία για να επιβεβαιώσουν την είσοδο της RWE στην ελληνική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας. Η συμφωνία κάλυψε αρχικά 2 GW νέας φωτοβολταϊκής ισχύος που θα κατασκευαστεί σε πρώην λιγνιτωρυχεία, αλλά η συμφωνία θα μπορούσε αργότερα να επεκταθεί ώστε να περιλαμβάνει επιπλέον έργα ηλεκτρικής ενέργειας.

Ποια είναι η πραγματική δυνατότητα ανάπτυξης τεχνολογιών υδρογόνου και οικονομίας υδρογόνου στην περιοχή της Στάρα Ζαγορά; Τι εναλλακτική προσφέρουν αυτές οι τεχνολογίες;

Ευχαριστώ για την ερώτηση. Τεράστιο θα έλεγα. Είχα την ευκαιρία να το παρουσιάσω σε μια περίληψη της πρωτοβουλίας «3 Θάλασσες», που φιλοξένησε η χώρα μας το καλοκαίρι.

Η Maritza Iztok είναι μια εταιρεία καθορισμού δομής για την περιοχή και τη χώρα – δεν υπάρχει αμφιβολία γι ‘αυτό. Ακόμη και μετά από καλά σχεδιασμένη αναδιάρθρωση, μπορεί να συνεχίσει να αποτελεί τον κινητήρα της περιφερειακής και εθνικής οικονομίας τα επόμενα 15-20 χρόνια μιας ομαλής μετάβασης. Υπάρχουν τεράστιες περιοχές από τις οποίες έχουν ανασκαφεί λιγνίτες. Αυτά τα εδάφη, τα οποία αποτελούν ανεκτίμητο κεφάλαιο στο πλαίσιο της καταστροφής της εύφορης γεωργικής γης για την κατασκευή φωτοβολταϊκών σταθμών, παραμένουν. Δεν βρίσκονται στην οικονομική κυκλοφορία της περιοχής και του κράτους. Επί του παρόντος, μέσω του εδαφικού σχεδίου για δίκαιη μετάβαση για την περιοχή Στάρα Ζαγόρα και μέσω του εθνικού σχεδίου αποκατάστασης και βιωσιμότητας, μπορούν να προγραμματιστούν και να κατασκευαστούν κονδύλια για την κατασκευή ενός πράσινου κόμβου υδρογόνου σε αυτές τις περιοχές. Αυτό δεν είναι θεωρία ή χίμαιρα. Αυτό είναι ένα πραγματικό έργο που μπορεί να θέσει την περιοχή σε ένα ριζικά νέο φως στον επενδυτικό χάρτη. Δεν θα εκπλαγώ αν διαβάσουμε σύντομα μια συνέχεια των ειδήσεων για την Ελλάδα προς την κατεύθυνση της επένδυσης σε έναν τέτοιο κόμβο.

Όπως αναφέρεται σε άλλες συνεντεύξεις στον ιστότοπο της εκδήλωσης, αυτό το υδρογόνο προορίζεται για τις βιομηχανίες μεταφορών και χημικών, αλλά η δημιουργία του κόμβου δημιουργεί άμεσες θέσεις εργασίας, προσελκύει επενδύσεις σε συναφείς βιομηχανίες και δημιουργεί ξανά θέσεις εργασίας χωρίς να τραβάει τα ήδη λιγοστά κεφάλαια στην εθνική βιομηχανία. προϋπολογισμό της φτωχότερης χώρας στην ΕΕ.

Ποιος θα είναι ο πιο υπεύθυνος για την προσέλκυση ενεργειακών εταιρειών υψηλής τεχνολογίας στις περιοχές άνθρακα; Από ένα εθνικό όραμα και συγκεκριμένες δράσεις, από περισσότερη πρωτοβουλία των τοπικών αρχών ή μήπως οι επιχειρήσεις μπορούν να αναλάβουν αυτή τη λειτουργία;

Από τις συνδυασμένες προσπάθειες όλων. Επιτυγχάνεται με ειλικρινή διάλογο, χωρίς να βάζετε άλλο το κεφάλι σας στην άμμο και να παίζετε με τους φόβους των ανθρώπων.

Η Βουλγαρία είναι μια χώρα με εξαιρετικά συγκεντρωτική κυβέρνηση. Δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι χωρίς εθνικό όραμα και συγκεκριμένες ενέργειες, μπορεί να συμβεί μετασχηματισμός. Φυσικά, όπως είπα, σε διάλογο με την τοπική αυτοδιοίκηση και τις επιχειρήσεις. Αυτός είναι ο τρόπος. Οι επιχειρήσεις ήδη «πρασινίζουν» από μόνες τους για οικονομικούς λόγους. Υπάρχουν τεχνολογίες που επιτρέπουν την αποθήκευση της απαραίτητης ενέργειας που παράγεται στο χώρο. Τεχνολογίες που επιτρέπουν ελάχιστη κατανάλωση ενέργειας σε βιομηχανικά συστήματα και κτίρια. Εφαρμόζονται επίσης σε πολυκατοικίες κτιρίων κατοικιών. Οι τεχνολογίες και τα χρηματοδοτικά μέσα για την εφαρμογή τους θα αναπτύσσονται όλο και περισσότερο. Ταυτόχρονα, οι μεγαλύτερες επενδυτικές τράπεζες στον κόσμο και οι ασφαλιστικές εταιρείες εγκαταλείπουν τα προϊόντα εξόρυξης άνθρακα. Η ταξινόμηση βρίσκεται ήδη στο κατώφλι της παγκόσμιας οικονομίας. Τι κάνουμε λοιπόν με την περιβόητη 40% εθνική ενέργεια άνθρακα;

Αυτό που λέω είναι ότι πρέπει να είμαστε πολύ σαφείς όσον αφορά τα γεγονότα, τα σήματα, την πραγματικότητα διεθνώς. Και για να εκτιμήσουμε τα επιχειρήματα με τα οποία προσπαθούμε τώρα να υπερασπιστούμε το Σύμπλεγμα.

Χαίρομαι που το ARIR-Stara Zagora ξεκίνησε έναν εποικοδομητικό διάλογο στην περιοχή το 2018 στην υλοποίηση του έργου De Carb, που χρηματοδοτήθηκε από το πρόγραμμα INTERREG EUROPE. Ευχαριστώ όλους τους εμπλεκόμενους φορείς που συμμετείχαν: τοπικές αρχές, συνδικαλιστικές οργανώσεις, επιχειρήσεις, συναδέλφους από το AES, το Contour Global, το Mini Maritsa East. Και συνεχίζεται μέχρι σήμερα – μόλις πριν από λίγες ημέρες η Στάρα Ζαγόρα φιλοξένησε το 4ο Φόρουμ των Δημάρχων της ΕΕ που δεσμεύτηκε για μια δίκαιη μετάβαση: κοινωνικός διάλογος για ένα νέο ενεργειακό μείγμα. Αυτός είναι ο δεύτερος κοινωνικός διάλογος για ένα νέο ενεργειακό μείγμα στην περιοχή.

Το ενδιαφέρον και η δραστηριότητα και των δύο ήταν πολύ έντονο και σε διεθνές επίπεδο. Ακούστηκαν πολλά επιχειρήματα, εμφανίστηκαν ευκαιρίες. Αρκεί να θέλουμε να κοιτάξουμε την κατάσταση στα μάτια και λειτουργεί.

Είναι επίσης πολύ καλό που υπάρχουν ήδη πρωτοβουλίες από την επιχειρηματική και επιστημονική κοινότητα στην αναζήτηση λύσεων. Αν και αυτό δεν συμβαίνει μέσω των ευκαιριών χρηματοδότησης που παρέχει η ΕΕ μέσω των διαφόρων ταμείων και προγραμμάτων της.

Ποιος είναι ο τρόπος διατήρησης της ζωτικότητας της περιοχής Στάρα Ζαγορά; Πώς να προσελκύσετε κερδοφόρες επιχειρήσεις και επενδύσεις που παρέχουν εναλλακτική απασχόληση σε ντόπιους;

Συνεργασία και συνεργασία των ενδιαφερομένων μερών. Έχουμε ένα πολύ καλό σύνθημα για το κτίριο της Εθνοσυνέλευσης, μια διαθήκη που μας έχει μείνει από την αρχαιότητα: Η ενότητα κάνει δύναμη.

Όπως είπα νωρίτερα: Η Maritza Iztok έχει πραγματικές ευκαιρίες να συνεχίσει να είναι ο κινητήρας της περιφερειακής οικονομίας, προσελκύοντας νέες επενδύσεις και εξειδικευμένους ειδικούς και δημιουργώντας τους σε νέες βιομηχανίες. Οι περιοχές που χρησιμοποιούνται ήδη επιτρέπουν την προσέλκυση επενδυτών στη βιομηχανική συμβίωση. Αυτό θα διαφοροποιήσει επίσης την περιφερειακή οικονομία και θα την κάνει πιο ανθεκτική σε οικονομικά σοκ που επηρεάζουν μεμονωμένους τομείς με την πάροδο του χρόνου.

Τα επόμενα 15-20 χρόνια παρέχουν έναν καλό ορίζοντα για αυτό. Δεν πρέπει να αφήνουμε τους ανθρώπους με την πεποίθηση ότι «κλείνουμε» πρώτα και μετά τον άλλο. Πρόκειται για παράλληλες διαδικασίες που ήδη συμβαίνουν στις μεταβατικές περιοχές στην ΕΕ και πέραν αυτής.

Και ας μην ξεχνάμε – μόνο στην ΕΕ ανταγωνιζόμαστε 40 ακόμη περιφέρειες!

Πρέπει να συνεργαστούμε ξανά για να προσελκύσουμε επενδύσεις. Είδαμε πώς οι μεγάλοι γίγαντες της τεχνολογίας παρέκαμψαν τη Βουλγαρία, αν και 5 από τις κύριες διεθνείς διαδρομές Διαδικτύου διασχίζουν την επικράτειά μας και είμαστε διάσημοι για πολύ καλούς ειδικούς πληροφορικής – πήγαν στην Ελλάδα και τη Ρουμανία. Έχουμε δει ότι όχι μόνο αυτοί, αλλά κάθε μεγάλη εταιρεία που σέβεται τον εαυτό της αναζητά πράσινη ενέργεια. Και φοβάμαι ότι μέχρι να αρχίσουμε να στέλνουμε σήματα πρασίνου στη διεθνή οικονομική και επενδυτική κοινότητα, δεν θα υπάρξει αλλαγή στην κατάσταση της προσέλκυσης επενδύσεων.

Δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως απειλή για τις τοπικές / περιφερειακές επιχειρήσεις και την πρόσβαση σε ειδικευμένο εργατικό δυναμικό. Μια καλά προετοιμασμένη στρατηγική μετάβασης και σχέδιο εφαρμογής μπορεί να δώσει ώθηση στην ανάπτυξη της περιοχής για τις επόμενες δεκαετίες.

Στη Βιομηχανική Ζώνη του Ζαγόρη εργαζόμαστε ήδη για το θέμα της ουδετερότητας του άνθρακα, σχεδιάζοντας το δεύτερο μέρος των 640 δεκαρίων. όπως ακριβώς με το δικό του φωτοβολταϊκό πάρκο για τις ανάγκες των επενδυτών.