Η σχέση μεταξύ κρασιού και υγείας, και οι επιπτώσεις που συνδέονται με τα καρδιαγγειακά νοσήματα, βρίσκονται ολοένα και περισσότερο στο επίκεντρο των κοινοτικών πολιτικών, οι οποίες εδώ και αρκετό καιρό έχουν βάλει στο στόχαστρό τους το αλκοόλ, έρχονται να προτείνουν, όπως η μέχρι τώρα διάσημη περίπτωση της Ιρλανδίας, Βάλτε μια προειδοποίηση για την υγεία στην ετικέτα σχετικά με τους κινδύνους για την υγεία που συνδέονται με την κατανάλωση αλκοόλ. Ένα θέμα υγείας, για το οποίο όμως, όπως είχαμε πολλές φορές την ευκαιρία να γράψουμε, δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια, αλλά εκατοντάδες μελέτες που υποστηρίζουν διαφορετικές διατριβές. Φυσικά, το κρασί, στην πολύ μακρόχρονη ιστορία του, έχει διασχίσει και σημαδέψει ολόκληρους πολιτισμούς, αποτελώντας σήμερα ισχυρό στοιχείο πολιτιστικού χαρακτηρισμού, ιδιαίτερα στις χώρες της Μεσογείου, και προσλαμβάνοντας μυριάδες διαφορετικές έννοιες, σε κάθε τομέα της ζωής, από το τραπέζι… στη σεξουαλικότητα, όπως είπαν, από το talk show με θέμα «Οίνος, υγεία και έρωτας», που έκλεισε το “Porto Cervo Wine & Food Festival”ο κλινικός σεξολόγος Marcello Acciaro και ο καρδιολόγος Giuseppe Sabino.

“Το 1990, ένας καθηγητής του Μπορντό, ο Serge Renaud, συγκρίνοντας τον πληθυσμό των ΗΠΑ με αυτόν της Γαλλίας, συνειδητοποίησε ότι η συχνότητα των αγγειακών παθήσεων στους Γάλλους ήταν σαφώς χαμηλότερη, παρά τον τρόπο ζωής που αποτελείται από τροφές πλούσιες σε κορεσμένα λιπαρά και κρασί. Είναι το περίφημο παράδοξο του Μπορντό, που υποδηλώνει ότι το κρασί είναι η διάκριση μεταξύ των δύο τρόπων ζωής, γιατί εκτός από την αιθανόλη, πολυφαινόλες, φυσικά αντιοξειδωτικά, που μπορεί να έχουν την ικανότητα να μειώνουν τη συχνότητα εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων» θυμάται ο καθηγητής Giuseppe Sabino. Με τα χρόνια, η περιέργεια έχει αυξηθεί, όπως και μελέτες για το θέμα, οι οποίες έχουν πλέον δείξει πώς οι περιορισμένες ποσότητες αλκοόλ εξισορροπούν τα κλάσματα της χοληστερόλης, μειώνοντας το κακό και αυξάνοντας το καλό, με μείωση του κινδύνου προσβολής από καρδιαγγειακές παθήσεις και η αθηροσκλήρωση, ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα δημόσιας υγείας στις δυτικές χώρες.Αυξάνει επίσης την ευαισθησία στην ινσουλίνη, μειώνοντας τη συγκέντρωση γλυκόζης στο αίμα και μειώνοντας τον κίνδυνο διαβήτη.

Μια άλλη ιστορική καμπή ήρθε το 2018, όταν η μελέτη για το αλκοόλ και τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων στον πληθυσμό των ποτών εμφανίστηκε στο “Lancet”, δείχνοντας μια περίεργη καμπύλη J, που προέρχεται από τη σχέση μεταξύ των δύο παραμέτρων: λαμβάνοντας 2-300 γραμμάρια αλκοόλ την εβδομάδα, στην πραγματικότητα, υπάρχει μείωση των καρδιαγγειακών επεισοδίων σε σύγκριση με αυτούς που δεν πίνουν αλκοόλ. Αποτέλεσμα που στη συνέχεια εξαφανίζεται όταν αυξάνονται οι δόσεις, με σημαντική αύξηση της θνησιμότητας που προκαλείται από καρδιαγγειακά νοσήματα. Υπό αυτή την έννοια, μπορούμε να πούμε ότι η κατανάλωση κρασιού είναι δίκοπο μαχαίρι, γιατί οι μικρές δόσεις είναι προστατευτικές, αλλά οι μεγαλύτερες είναι πολύ επικίνδυνες», συνεχίζει ο καρδιολόγος. «Υπάρχουν μεταβλητές που πρέπει να ληφθούν υπόψη, όπως το είδος του αλκοολούχου ποτού, επειδή υπάρχουν μελέτες για το κρασί που λένε ότι η πρόσληψή του αποκαθιστά τον ρυθμό ύπνου/εγρήγορσης της καρδιάς μας και συνοδεύεται στατιστικά από έναν πιο σωστό τρόπο ζωής. Μια άλλη μεταβλητή είναι η μέθοδος πρόσληψης: εάν η κατανάλωση μέτριας ποσότητας αλκοόλ κατά τη διάρκεια της εβδομάδας έχει ευεργετικά αποτελέσματα, η ίδια ποσότητα που πίνεται ένα βράδυ έχει τοξικά αποτελέσματα».

Τέλος, «το 2021 μια μελέτη για τον τρόπο ζωής και τη διατροφή δείχνει πώς η Μεσογειακή Διατροφή, που περιλαμβάνει κρασί, οδηγεί σε μείωση κατά 38% των καρδιαγγειακών επεισοδίων σε ασθενείς που πάσχουν ήδη από καρδιαγγειακά νοσήματα, όπως κανένας τύπος φαρμάκου. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποδεικνύουν την πλήρη αποχή από το αλκοόλ και αυτό ισχύει και για όσους είχαν καρδιακό επεισόδιο, ειδικά εάν σχετίζεται με έναν σωστό τρόπο ζωής, αλλά σίγουρα δεν συνιστάται να προσκαλέσετε το αλκοόλ στην κατανάλωση αλκοόλ για την πρόληψη της εμφάνιση καρδιαγγειακής νόσου», καταλήγει ο καθηγητής Giuseppe Sabino.

Όπως αναφέρθηκε, όμως, το κρασί εμπλέκεται τόσο στην καθημερινότητά μας, που ακόμη και η σεξουαλικότητα, και σίγουρα όχι από σήμερα, αλλά τουλάχιστον από την Αρχαία Ελλάδα, έχει να κάνει πολύ με τον Βάκχο, όπως εξηγεί καλά ο κλινικός σεξολόγος στην ομιλία του Marcellus Acciaro. . «Η έννοια της υγείας δεν έχει να κάνει μόνο με την απουσία ασθένειας, αλλά με την ψυχική, σωματική και κοινωνική ευημερία, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής ευεξίας. Υπό αυτή την έννοια, το σεξ πυροδοτούσε πάντα την καταστολή, σαν να μην υπήρχε. Μια μελέτη των αρχών της δεκαετίας του 2000, σε 900 γυναίκες από τη Γαλλία και την Ιταλία, όλων των ηλικιών, από το βιβλίο του Willy Pasini “Food and love”, προσδιορίζει τη σχέση μεταξύ φαγητού και σεξ, δείχνοντας ενδιαφέρουσες πτυχές: το 73% των γυναικών τρώνε χωρίς να αισθάνονται πεινασμένοι. και στο 28,8% των περιπτώσεων, για την καταπολέμηση του άγχους. Ομοίως, το 53% των γυναικών κάνουν σεξ χωρίς να το νιώθουν όρεξη, σε σύγκριση με μόλις 29% των ανδρών.

Σε αυτή την απόσταση, στην προσέγγιση στο τραπέζι και στο σεξ, μεταξύ ανδρών και γυναικών, αντιστοιχούν πρώτα απ’ όλα διαφορετικά γούστα στον γαστρονομικό τομέα. “Στους άνδρες οδηγούν κρασί, καφέ, κυνήγι, μπύρα, παλαιωμένα τυριά, οστρακοειδή, μπαχαρικά, ενώ στις γυναίκες τα αγαπημένα φαγητά περιλαμβάνουν γλυκά, φρούτα, σαμπάνια, χυμούς φρούτων, μεταλλικό νερό, ζυμαρικά, γιαούρτι». Το σίγουρο, ωστόσο, είναι ότι «η εξέλιξη της ανθρωπότητας, όπως και κάθε ζωντανού είδους, καθοδηγούνταν πάντα από τη σχέση αναπαραγωγής και διατροφής, γι’ αυτό κινούμαστε πάντα μεταξύ τροφής και φύλου, και γι’ αυτό σήμερα ένα τραπέζι Το καλοστημένο βοηθάει από όλες τις απόψεις, δίνει ευχαρίστηση Ακόμα και για το σεξ σημαντικό είναι το σκηνικό, με τους Ιταλούς να προτιμούν το κρεβάτι, χωρίς να τολμούν πολύ».

Επιπλέον, το φαγητό έχει άμεση σχέση με την πιο όμορφη πτυχή της σεξουαλικότητας, τον οργασμό. «Η καμπύλη του οργασμού ορίστηκε από τους Masters και Johnson, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ως φάση διέγερσης, ακολουθούμενη από μια φάση οροπεδίου και στη συνέχεια από την κορυφή του οργασμού. Ωστόσο, κάτι έλειπε: η επιθυμία, γιατί πρώτα από όλα πρέπει να επιθυμείς μια σχέση, και ακόμα κι αν δεν υπάρχει αφροδισιακή τροφή, υπάρχουν τροφές που δρουν σύμφωνα με την επιθυμία. Το στρείδι είναι ένα από αυτά, κυρίως για τις χειρονομίες που συνοδεύουν την κατανάλωσή του, αλλά και τα οστρακοειδή και οι τρούφες».

Προχωρώντας στο κρασί, που είναι μέρος της ιστορίας της ανθρωπότητας, “έχει μια κοινωνική αξία που κυμαίνεται πάντα μεταξύ των θετικών αξιών της κοινωνίας του ποτού και των αρνητικών αξιών που συνδέονται με τις υπερβολές. Υπό αυτή την έννοια, το κρασί έχει πολλές λειτουργίες : είναι παρήγορο, γιατί υποθέτουμε το κρασί όταν είμαστε σε κατάθλιψη ή μελαγχολία, η Σαπφώ το θεωρούσε υπέρτατη παρηγοριά στη μελαγχολία της ζωής· είναι αποκαταστατικό, γιατί μετά από ένα χαμένο παιχνίδι, ή ακόμα και έναν πόλεμο, ή απλώς μετά από μια μέρα δουλειάς, παίρνει μια θετική χροιά, βοηθά τη δημιουργικότητα των ανθρώπων, μπορεί να είναι ηδονιστικό, φέρνει χαρά, είναι χαρούμενο, είναι ευχάριστο, διευκολύνει τη συζήτηση, βοηθά τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, αλλά είναι επίσης μια ιεροτελεστία μύησης. σχέση με τον έρωτα, το κρασί είναι ανασταλτικό, πυροδοτεί την άνοιξη της απεντόμωσης, αλλά το πραγματικό πρόβλημα είναι να ορίσουμε το όριο ανάμεσα στη δημιουργική ευχαρίστηση και την κακόβουλη αναστολή», συνεχίζει ο σεξολόγος.

“Το κρασί είναι επίσης σαγηνευτικό, ο Οβίδιος το συνιστούσε ως όργανο κατάκτησης. Μπορούμε να πούμε ότι είναι καλό για την αγάπη, σε αντίθεση με τα πνεύματα, γιατί καίει τα πάντα αμέσως, κάνοντάς σας να χάσετε την ευχαρίστηση της αναστολής. Το ενδιαφέρον είναι ότι η κατανάλωση κρασιού σχεδόν πάντα εμποδιζόταν από τις γυναίκες, οι οποίες τώρα το ανακτούν: μια γυναίκα που πίνει δεν είναι πια ακατάλληλη, όπως παλιά. Η ιστορία του γυναικείου κρασιού ακολουθεί σχεδόν πάντα την ίδια καμπύλη σεξουαλικής καταστολής, μόνο οι εταίρες, αφοσιωμένες στην ευχαρίστηση, μπορούσαν να πίνουν, αλλά σήμερα η γυναικεία χειραφέτηση έχει αλλάξει τα πάντα, χάρη στην επανάσταση των χαπιών ως αντισυλληπτικού, που κατέχει τη σεξουαλικότητα κάποιου. Στους ανθρώπους, ωστόσο, το αλκοόλ είναι ένας διαλύτης του «Υπερεγώ»: αυξάνει την επιθυμία, αλλά μπορεί να προκαλέσει απώλεια στύσης. Ωστόσο, η αγάπη, όπως το κρασί, πρέπει να ξεφλουδιστεί και να απολαύσει».

Ο αντίκτυπος της μέτριας ή υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ στη σεξουαλικότητα, καταλήγει ο καθηγητής Acciaro, «είναι ακόμα ασαφής, αλλά έχουμε μια βεβαιότητα: το κρασί είναι καλό για τη σεξουαλική διέγερση των γυναικών, τόσο σε σωματικούς και μετρήσιμους όρους, όσο και υποκειμενικά. Η τακτική και μέτρια χρήση του κόκκινου κρασιού συνδέεται με την καλύτερη σεξουαλική υγεία των γυναικών, όπως αποδεικνύεται από τη μελέτη «Regular Moderate Intake of Red Wine is Linked to a Better Women’s Sexual Health», του Nicola Mondain και άλλων, σύμφωνα με την οποία, σε γενικές γραμμές, ο δείκτης σεξουαλικής υγείας των γυναικών είναι υψηλότερος μεταξύ εκείνων που καταναλώνουν μέτριες ποσότητες κόκκινου κρασιού».