Florindo Di Monaco © Unico Weekly
Με το editorial επί Στοχαστές της Ελλάδος ξεκινά ο κύκλος των δημοσιεύσεων με που ναι θα αναπτύξει την ιστορική συζήτηση για τη «Μεσογειακή γυναίκα», εικόνες και προσωπικότητα της γυναικείας ιστορίας που έχουν αφήσει το στίγμα τους.
Ο Florindo Di Monaco παρουσιάζει εκτενή έρευνα για τις γυναίκες της κλασικής εποχής που θα εκπλήξει πολλούς από εμάς για το βάθος σκέψης του ίδιου, το πάχος πολιτιστικός της φιλοσοφικής επεξεργασίας, της οξύτητας της γλώσσας και της μη συμμόρφωσης
ασκήθηκαν με θάρρος σε μια κοινωνία όπου ο ρόλος τους υποβιβαζόταν μόνο σε “θηλυκό” μέσα σε μόνος του οίκος ή δόμος.
Οι πρώτες γυναίκες φιλόσοφοι στην ιστορία εμφανίζονται γύρω στο 530 π.Χ. μια από τις πρώτες είναι η Θεανώ, η σύζυγος του Πυθαγόρα, που σε μια από τις επιστολές της εκθέτει το Πυθαγόρειο ιδεώδες του σωστό μέτρο μεταξύ υπερβολών και ελαττωμάτων στις σχέσεις μέσα στο ζευγάρι,
για την εκπαίδευση των παιδιών και με τους υπηρέτες. Και περαιτέρω προβληματισμοί μεγάλου φιλοσοφικού βάθους:
«Αν η ψυχή δεν ήταν αθάνατη, η ζωή θα ήταν πράγματι μια γιορτή για τους κακούς πεθαίνουν αφού έζησαν μια διεφθαρμένη ζωή». μια ενδιαφέρουσα ιστορία σκέψης: Μέλισσα Σάμου:”Η γυναίκα πρέπει να εμπιστευτεί ομορφιά και πλούτος της ψυχής του παρά στην εμφάνισή του…»·
Διοτίμα η Σωκρατική: «…σηκωθείτε από την ομορφιά του σώματος στην ενατένιση της ομορφιάς της ψυχής, αφού το εξωτερικό είναι κατώτερο από το εσωτερικό». Periction αφιερώνει το πρότυπο της τέλειας γυναίκας: “είναι σωστό, θαρραλέα, συνετή, ενάρετη, κάνει μια αξιοπρεπή και άψογη ζωή με βάση το σεβασμό για τον εαυτό της, τον άντρα της, τα παιδιά της, το σπίτι της, την πόλη και τη χώρα της.
Είναι εγκράτεια ενωμένο με σεμνότητα, που κάνει μια γυναίκα πραγματικά όμορφη». Υπατία:”Εκεί την εξαιρετική της μορφή ως φιλόσοφου, επιστήμονα και ειδωλολατρικής δασκάλας σε μια εποχή στο οποίο η Εκκλησία με τους Πατέρες της αποκλείει τις γυναίκες από τη λατρεία και την κοινωνική ζωή, σύμβολο της γυναικείας σοφίας και επομένως ανεπιθύμητη τόσο ως λόγιος όσο και για την παγανιστική πίστη της».
Τις επόμενες μέρες η πολιτιστική έρευνα θα συνεχιστεί με την έκδοση συντακτικού καλλιτεχνική για μια μεσογειακή γυναίκα που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο όροφο στο χώρο της μεσογειακής ιστορίας.
Παρακάτω είναι η αρχή τουΤο άρθρο του Florindo Di Monaco δημοσιεύτηκε σήμερα στο:
Mediterranean Woman 2023
Οι στοχαστές της Ελλάδος
_________________________________________________________________ Νάπολη, Ιανουάριος 2023
Florindo του Μονακό, Ιστορικός
Ακόμη και οι γυναίκες σκέφτονται, ωστόσο η ιστορία έχει ρίξει μια βαριά αυλαία στον κόσμο της γυναικείας φιλοσοφίας, ξεχνώντας και περιθωριοποιώντας τις. Η φιλοσοφία, ως αναζήτηση της αλήθειας και αγάπη για τη γνώση, είναι σύμφωνη με το γυναικείο μυαλό, αλ
σε αντίθεση με ό,τι πιστευόταν και δυστυχώς ακόμα και σήμερα υπάρχουν πολλοί που γνωμοδοτούν. Η φιλοσοφία είναι ένας όρος, σύμφωνα με την παράδοση, που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Πυθαγόρα πριν από 2500 χρόνια για να ορίσει την αγάπη για τη σοφία, μια τέχνη ή μάλλον ένα πεδίο σπουδών, που έχει τις ρίζες του στην αυγή του ελληνικού κόσμου.
Το πόσο λάθος έκανε, ωστόσο, ο μεγάλος Αριστοτέλης θεωρώντας τις γυναίκες αρνούμενες για τη φιλοσοφία είναι απολύτως φυσικό για την κερδοσκοπική σκέψη! Πόσα επιφανή γυναικεία μυαλά ξεχασμένα!
Πόσοι φωτεινοί πρωταγωνιστές στην ιστορία των ιδεών παραμένουν ακόμη άγνωστοι!
Ανάμεσά τους, οι μεγάλοι στοχαστές της αρχαίας Ελλάδας που, αν και παραμελημένοι από την παραδοσιακή εξ ολοκλήρου ανδρική ιστοριογραφία, φημίζονταν στην εποχή τους για τη μεγάλη τους διανόηση και την κριτική τους οξυδέρκεια.
Το thiasos που διευθύνει η Σαπφώ στη Μυτιλήνη στο νησί της Λέσβου μεταξύ 7ου και 6ου αιώνα π.Χ. είναι ένα hortus conclusus, ένα αποκλειστικό και επίλεκτο οικοτροφείο για κορίτσια ευγενών οικογενειών. Εμφανίζεται ως ένας αυτόνομος μικρόκοσμος, ένα περιβάλλον
φιμωμένη και απομονωμένη από τον κόσμο, στον οποίο τα κορίτσια προετοιμάζονται για γάμο, που αντιπροσωπεύει την είσοδό τους στην κοινωνική ζωή. Δεν υπάρχει φιλοσοφία μεταξύ των θεμάτων σπουδών, αλλά, εκτός από το τραγούδι, τον χορό και τη μουσική,
η επιδίωξη της ομορφιάς, της φινέτσας και της αγάπης αποκτά σημασία.
Δημιουργείται μια σχέση συνενοχής μεταξύ της Σαπφούς και των κοριτσιών, όχι μεταξύ δασκάλας και μαθητών αλλά μάλλον μεταξύ στενών φίλων σε απολύτως ισότιμη βάση. Η Σαπφώ και οι συνοδοί της βιώνουν μια διάσταση
ψυχολογία στην οποία οι εκστατικές εμπειρίες είναι συχνές.
Οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις είναι κοινές τόσο μεταξύ των μαθητών του θιάσου όσο και μεταξύ των μεμονωμένων κοριτσιών και της δασκάλας Σαπφώ. Ο ομοερωτισμός ενθαρρύνεται στην κοινωνία της αρχαϊκής Ελλάδας και ιδιαίτερα στη Λέσβο, όπως θεωρήθηκε
προετοιμασία για την ετεροφυλόφιλη αγάπη του γάμου. Η αγάπη είναι το υπομόχλιο της ζωής των κοριτσιών στο θίασο, και η ίδια η Σαπφώ, στην υπέροχη ποίησή της, την κάνει ένα είδος «φιλοσοφίας της ύπαρξης». Αλλά ο έρωτας είναι επίσης α
συλλογικός κώδικας συμπεριφοράς που έχει πολύ συγκεκριμένους κανόνες και απαγορεύσεις για τον Florindo Di Monaco που προσέχει η Αφροδίτη. Στενά συνδεδεμένη με την αγάπη είναι η ομορφιά. Κανένας Έλληνας συγγραφέας δεν χρησιμοποιεί τη λέξη «όμορφη» όσο η Σαπφώ: «Όποιος είναι όμορφος είναι όμορφος
μόνο στο βαθμό που φαίνεται: όποιος είναι καλός θα παραμένει πάντα, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, και όμορφος”. Για εκείνη, που λιώνει τη φιλοσοφία της ζωής σε αθάνατους στίχους, το σημαντικό είναι το πνεύμα. και φυσική ώθηση, γίνεται α
ψυχολογική και συναισθηματική διαδικασία. Όταν μια κοπέλα, παντρεμένη πια, φεύγει από το θιάσο, οι σύντροφοί της υποφέρουν από την απόσπαση.
Η ίδια η Σαπφώ αναστενάζει: «Λέω ότι κάποιοι από εμένα θα θυμηθούν».
Εκτός από ποιήτριες, οι μορφωμένες γυναίκες στην αρχαία Ελλάδα ήταν κυρίως εταίρες και ως τέτοιες τις αντιμετώπιζαν με καχυποψία οι σύγχρονοί τους. Μεταξύ των ορθών σκεπτόμενων ανθρώπων της Αθήνας του 5ου και 4ου αιώνα, οι φιλόσοφοι θεωρούνται σχεδόν θεοί
απατεώνες: πόσο μάλλον γυναίκες φιλόσοφοι! Η ακαδημαϊκή φιλοσοφία είναι ένα ανδρικό προπύργιο. Οι πρώτοι φιλόσοφοι στην ιστορία εμφανίζονται στη σχολή που ίδρυσε ο Πυθαγόρας στον Κρότωνα γύρω στο 530 π.Χ.
Ο θρύλος λέει ότι η Θεμιστόκλεια, ιέρεια του θεού Απόλλωνα στους Δελφούς, φίλησε τον Πυθαγόρα, μεταδίδοντάς του εξαιρετικές δυνάμεις, όπως το δώρο της θεραπείας από ασθένειες, κατόπιν εντολής της ίδιας θεότητας. Το σχολείο του
Ο Πυθαγόρας, γεννημένος στον Κρότωνα και στη συνέχεια έφτασε και στο Ρέτζιο, είναι γεμάτος μαθητές, γύρω στους τριάντα. Μια τόσο μαζική γυναικεία παρουσία οφείλεται στο γεγονός ότι στη Μεγάλη Ελλάδα τον έκτο αιώνα π.Χ., την εποχή που
Ο Πυθαγόρας ιδρύει το σχολείο του, γυναίκες, παντρεμένες ή εταίρες, απολαμβάνουν μια προνομιακή κατάσταση σε σύγκριση με όλες τις γυναίκες του αρχαίου κόσμου,
αφού δεν αποκλείεται να γνωρίζουν ενώ είναι και εξαιρετικές μητέρες οικογενειών. Στη βάση της πυθαγόρειας σκέψης υπάρχει επίσης η αξιοκρατική αρχή σύμφωνα με την οποία ο πολιτισμός και η φιλοσοφία, η επιστήμη και τα μαθηματικά είναι η κληρονομιά
όλων, ανεξαρτήτως φύλου.
“Δια βίου γκουρού της μπύρας. Κακός social mediaholic. Διοργανωτής. Τυπικός geek της τηλεόρασης. Καφετιέρης. Περήφανος επαγγελματίας τροφίμων.”
