Ένας ονειροπόλος σίγουρα, αλλά με πείσμα και δύναμη που θα τον οδηγήσει να γίνει ο δημιουργός της σύγχρονης αρχαιολογίας και ο ανακάλυψε τα λείψανα της Τροίας και των Μυκηνών στην Ανατολία, τόσο που ο Heinrich Schliemann, του οποίου τα διακόσια χρόνια από τότε που γεννήθηκε το 1822, είναι θαμμένος στο ιστορικό νεκροταφείο της Αθήνας σε έναν λευκό μαρμάρινο τάφο με ζωφόρους εμπνευσμένες από τα ομηρικά ποιήματα και τη ζωή του, που απεικονίζεται με ένα αποικιακό κράνος στο κεφάλι και ένα αντίγραφο της Ιλιάδας στο χέρι.
Ο Σλήμαν, όπως λίγοι άλλοι χαρακτήρες, είναι μια από τις φιγούρες που συνέβαλαν περισσότερο στο να γίνει η ζωή του αρχαιολόγου συναρπαστική και όχι μόνο αφιερωμένη σε ταξινομήσεις και αρχαίες μελέτες, χάρη και στο πορτρέτο που του έκανε ο CW Ceram στο διάσημο βιβλίο του. Θαμμένοι πολιτισμοί ”. Άλλωστε, ήταν πραγματικά μια ζωή και μια αναζήτηση περίπλοκη από διάφορες, σοβαρές δυσκολίες που σχετίζονται με τις άδειες ανασκαφής και κάποιες κακοτυχίες, όπως ο θάνατος της κόρης του Ναταλίας το 1869, της οποίας τα νέα του έρχονται ενώ ετοιμαζόταν να ξεκινήσει τις πρώτες ανασκαφές. σε αναζήτηση της Τροίας. Στη συνέχεια οι μηνύσεις που άσκησαν εναντίον του σε διάφορες στιγμές της ζωής του γαιοκτήμονες όπως η τουρκική κυβέρνηση για την κλοπή του λεγόμενου Θησαυρού του Πριάμου, τέλος οι επιστημονικές διαμάχες σχετικά με τις δικές του ανασκαφές στην Τροία, με τις οποίες έπρεπε να παλέψει. για δύο χρόνια, πριν δει τις ανακαλύψεις του, στις οποίες αφιέρωσε διάφορα βιβλία, ξεκινώντας από το πρώτο που εκδόθηκε το 1873, αναγνωρισμένα επίσημα. Μια ανθρώπινα αμφιλεγόμενη φιγούρα, ως λόγιος αναγνωρίζεται σήμερα για τις καινοτομίες του στον τομέα των ανασκαφών, οι οποίες, από γενική και καθαρή έρευνα αντικειμένων, μετατράπηκαν σε οργανωμένα εργοτάξια και επινόησαν μια διαδικασία έρευνας που θα διεξαχθεί επιτόπου στο ταυτόχρονα με την ανασκαφή: επινόησε τη χρήση στρωματογραφικής ανάλυσης, η οποία προήλθε από την προηγούμενη εμπειρία του στα ορυχεία της Καλιφόρνια, στην οποία πρόσθεσε τη βοήθεια της σύγχρονης φωτογραφικής τεκμηρίωσης και τη χρήση σχεδίων και καταλογογράφησης με πληροφορίες για τα διάφορα ευρήματα.
Ο Σλήμαν γεννήθηκε στο Neubukow της Γερμανίας, γιος ενός Προτεστάντη πάστορα, ο οποίος, διαβάζοντάς τα, του μετέδωσε το πάθος του για τα ομηρικά ποιήματα, που του έδωσε αφορμή να βρει τη θέση τους. Αφού άφησε τις σπουδές του για να αφοσιωθεί στο εμπόριο, δεν είχε τύχη και προσπάθησε να μεταναστεύσει στη Βενεζουέλα, αλλά το πλοίο ναυάγησε και σε ηλικία είκοσι ετών βρέθηκε να εργάζεται ως ντελίβερι, να συναναστρέφεται με ανθρώπους όλων των ειδών και να μαθαίνει αγγλικά , Γάλλος, Ιταλός και Ρώσος, πριν φύγει για την Πετρούπολη και αργότερα για τις ΗΠΑ, όπου διαχειριζόταν ορυχεία χρυσού μέχρι το 1852 και πλούτισε δανείζοντας χρήματα σε αναζητητές.
Τριάντα χρόνια αργότερα επέστρεψε στη Ρωσία, όπου έκανε την περιουσία του προμηθεύοντας τον τσαρικό στρατό με τρόφιμα και όπλα κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου. Συγκεντρώνοντας έναν πραγματικό πλούτο, ταξίδεψε στην Ινδία, την Κίνα και την Ιαπωνία προτού σκεφτεί να πραγματοποιήσει τα όνειρά του και ταξιδέψει στην Τουρκία, την Ανατολία, τελειώνοντας την προσοχή του στον λόφο Hissarlik, όπου μεταξύ 1870 και 1873 έφερε στο φως όχι μόνο Τροία του Πριάμου αλλά, με τα χρόνια, οκτώ πόλεις έχτισαν τη μία στα ερείπια της προηγούμενης, πηγαίνοντας από την εποχή του Χαλκού σε έναν ρωμαϊκό οικισμό του 4ου αιώνα μ.Χ.
Η ανακάλυψη της Τροίας, η οποία απέδειξε ότι η διαίσθησή του ήταν σωστή, τον οδήγησε στη συνέχεια να αναζητήσει την εχθρική πόλη, τις Μυκήνες του Αγαμέμνονα, όπου με τα χρόνια έφερε στο φως μέρη και χιλιάδες αντικείμενα, μεταξύ των οποίων και μερικές χρυσές μάσκες το 1876, ξεκινώντας από την γνωστός ως Αγαμέμνων και που αργότερα έγινε πολύ γνωστός, που κάλυπτε τα πρόσωπα των νεκρών σε μια νεκρόπολη με τάφους που ο ίδιος όρισε ως Αχαιούς ήρωες. Μια ανασκαφή μεγάλης σημασίας γιατί επιβεβαίωσε την ύπαρξη ενός εκλεπτυσμένου πολιτισμού που προηγήθηκε αυτού της κλασικής Ελλάδας.
Έπειτα επέστρεψε στο σκάψιμο στην Τροία το 1978 και τον επόμενο χρόνο, την ώρα που επρόκειτο να κλείσει τις ανασκαφές, είδε κάτι 10 μέτρα βάθος που τον ώθησε να διώξει όλους τους εργάτες και, έμεινε μόνος με τη γυναίκα του, σε ένα γιγάντιο χάλκινο δοχείο βρήκε χιλιάδες χρυσά αντικείμενα, που έγιναν διάσημα ως ο Θησαυρός του Πριάμου, που κατάφερε να φέρει στην Ελλάδα και μετά στη Γερμανία λαθραία και τα οποία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι πλαστά στη Ρωσία. Θα επιστρέψει επίσης στην Τροία το 1882 και μετά το 1890, λίγο πριν τον θάνατό του, που έγινε στη Νάπολη στις 26 Δεκεμβρίου σε ηλικία 68 ετών, ενώ ονειρευόταν την Ατλαντίδα και προσπαθούσε επίσης να σκάψει στην Κρήτη.