Του Ιβάν Ράσεφ

Η Ευρώπη βρίσκεται σε μια σοβαρή ενεργειακή κρίση.

Η εκτροπή των προμηθειών υγροποιημένου φυσικού αερίου από την Ασία στη Γηραιά Ήπειρο έχει κάπως ηρεμήσει τις τιμές του φυσικού αερίου και μέσω αυτής τις τιμές του ρεύματος, αλλά παραμένουν σε υψηλά ρεκόρ. Οι εγκαταστάσεις αποθήκευσης φυσικού αερίου γίνονται όλο και πιο άδειες, οι τιμές του άνθρακα διατηρούνται σε πρωτοφανή επίπεδα και οι ποσοστώσεις άνθρακα συνεχίζουν να επιβαρύνουν την ηλεκτρική ενέργεια και την τηλεθέρμανση.

Την ίδια στιγμή, η Γερμανία συνεχίζει πεισματικά να κλείνει πυρηνικούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής και μεγάλο μέρος της Γαλλίας βρίσκεται σε απρογραμμάτιστες επισκευές. Οι καταναλωτές λαμβάνουν συγκλονιστικούς λογαριασμούς και η ευρωπαϊκή βιομηχανία μετά βίας επιβιώνει.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις συναγωνίζονται να λάβουν τα πιο εύκολα και πιο λαϊκιστικά μέτρα για την ανακούφιση των συμπτωμάτων, από τη μείωση όλων των ενεργειακών φόρων έως τις άμεσες επιστροφές τεράστιων ποσών από κρατικές εταιρείες και τον προϋπολογισμό στους καταναλωτές, συμπεριλαμβανομένων νέων προγραμμάτων επιδοτήσεων. ΑΠΕ, να κατευθύνουν απαγορεύσεις για αύξηση τελικών τιμών.

Ο μόνος δημόσιος ένοχος είναι η Ρωσία. Ωστόσο, είναι σαφές σε κάθε λογικό άνθρωπο ότι μια εξωτερική δύναμη δεν μπορεί να είναι υπεύθυνη για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης. Αυτή είναι μια εσωτερική εργασία που δεν μπορεί να ανατεθεί σε εξωτερικούς συνεργάτες ή να ανατεθεί. Με μία μόνο κίνηση, η οποία εμπίπτει πλήρως στις αρμοδιότητες και τις εξουσίες της, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορεί να μειώσει μεγάλο μέρος της επιβάρυνσης των τιμών στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και θερμότητας, καθώς και στο έργο της βαριάς βιομηχανίας της Ένωσης – κορεσίζοντας την αγορά άνθρακα με το αποθεματικό για σταθερότητα και έτσι γρήγορα θα μειώσει την τιμή από 85 € ανά τόνο σήμερα σε κάτω από 30 € ανά τόνο. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό για χώρες όπως η Βουλγαρία, όπου οι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα διαδραματίζουν βασικό ρόλο στο σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας. Δυστυχώς, μια τέτοια ορθολογική δράση για την κρίση είναι απίθανη στο πλαίσιο των στόχων της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας.

Ευτυχώς, δυνητικά καλά νέα είναι στον ορίζοντα. Η επίγνωση του απλού γεγονότος ότι δεν μπορούμε να κλείσουμε εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα χωρίς να αυξήσουμε σημαντικά το μερίδιο της πυρηνικής ενέργειας και του φυσικού αερίου έφτασε επιτέλους στα ύψη της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας που οι Βρυξέλλες πρότειναν να συμπεριληφθούν στη νέα Ταξινόμηση Βιώσιμων Επενδύσεων. Αυτό το έγγραφο πρακτικά καθορίζει ποιοι τύποι έργων θα λάβουν υποστήριξη όχι μόνο από τον προϋπολογισμό, αλλά και από ιδιώτες επενδυτές στην ΕΕ. Φυσικά, τα σχέδια αυτά δέχονται αμέσως επίθεση από ριζοσπαστικές πράσινες οργανώσεις και χώρες με ισχυρή αντιπυρηνική πολιτική, όπως η Γερμανία και η Αυστρία.

Είναι σαφές ότι η Ευρώπη θα συνεχίσει να επενδύει στην ενεργειακή απόδοση και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ωστόσο, η εισαγωγή της πυρηνικής ενέργειας και του φυσικού αερίου στην Ταξινόμηση των Βιώσιμων Επενδύσεων είναι πολύ σημαντική, καθώς θα ανοίξει την πολιτική πόρτα σε βήματα χωρίς τα οποία η Ευρώπη δεν έχει καμία πιθανότητα να αντιμετωπίσει την ενεργειακή κρίση μακροπρόθεσμα:

Αναστολή όλων των σχεδίων για το κλείσιμο πυρηνικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής σε επιμέρους κράτη μέλη. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό γιατί συμβαίνει τώρα και την επόμενη μέρα η ηλεκτρική ενέργεια από αυτές τις εγκαταστάσεις αντικαθίσταται από άνθρακα ή φυσικό αέριο.

Τόνωση των επενδύσεων σε φυσικό αέριο και πυρηνική ενέργεια, ιδίως σε μικρούς αρθρωτούς πυρηνικούς σταθμούς. Τα τελευταία δραστηριοποιούνται ήδη σε πολλά μέρη του κόσμου, με πρώτη την Κίνα και τη Ρωσία.

Η εξασφάλιση μακροπρόθεσμων συμβάσεων με μεγάλους προμηθευτές φυσικού αερίου στην περιοχή – βασιζόμενη στο υγροποιημένο φυσικό αέριο και τις τιμές spot είναι σαφές ότι δεν λειτουργεί. Αυτές τις μέρες, οι Ηνωμένες Πολιτείες ζήτησαν από το Κατάρ να εκτρέψει μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου από την Κίνα προς την Ευρώπη. Ναι, αλλά δεν μπορούν γιατί έχουν μακροπρόθεσμα συμβόλαια με Ασιάτες πελάτες.

Παροχή πρόσβασης σε μεγαλύτερες ποσότητες φυσικού αερίου από την Αλγερία, την Ανατολική Μεσόγειο, το Ιράκ, το Ιράν κ.λπ. Η Ευρώπη πρέπει να συνδεθεί με αγωγούς μέχρι το Κατάρ.

Στήριξη των επενδύσεων μεγάλων ευρωπαϊκών εταιρειών του κλάδου στην περιοχή. Τα τελευταία χρόνια η πολιτική τάξη χτυπά συνεχώς τους ενεργειακούς κολοσσούς Shell, BP, Total, Eni, Repsol. Πώς μπορούμε να περιμένουμε ότι η Ευρώπη θα έχει πολλή φθηνή ενέργεια;

Να καταργηθούν τα μορατόριουμ και οι απαγορεύσεις της μη συμβατικής παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου. Η ενεργειακή κυριαρχία της Αμερικής βασίζεται σε αυτές τις τεχνολογίες, ενώ η ενεργειακή μιζέρια της Ευρώπης βασίζεται στην παραμέληση.

Επιπλέον, ενώ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου από τη Ρωσία, η Ευρώπη απλά δεν έχει την πολυτέλεια να σταματήσει εντελώς την εξόρυξη και την καύση άνθρακα στο έδαφός της.

Στη Βουλγαρία η κατάσταση είναι λίγο διαφορετική. Είναι σαφές ότι πρέπει να επιδιωχθούν ισχυρές μειώσεις των εκπομπών άνθρακα στον ενεργειακό τομέα. Ωστόσο, μπορεί να συμβεί μόνο με:

Ολοκλήρωση Φράγματος Γιαδενίτσας και επενδύσεις σε νέους ΥΗΣ και ΜΥΗΣ.

Επενδύσεις σε νέους πυρηνικούς σταθμούς ή μονάδες. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί χωρίς κρατικές εγγυήσεις.

Επικέντρωση των προσπαθειών στη χρήση του γεωθερμικού δυναμικού. Σίγουρα, η θέρμανση σε πολλά μέρη στη Βουλγαρία μπορεί να γίνει με αυτόν τον τρόπο.

Επενδύσεις σε συμπαραγωγή και μικρή τοπική θέρμανση βιομάζας και απορριμμάτων. Μεγάλο μέρος της Ευρώπης ζεσταίνεται έτσι.

Εξάλειψη των εμποδίων στην κατασκευή ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και συστημάτων αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας για ίδια χρήση και διμερείς συμφωνίες αγοράς ενέργειας (Συμφωνίες αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας).

Άρση φραγμών στην παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου, συμπεριλαμβανομένου. από μη συμβατικές πηγές.

Αεριοποίηση νοικοκυριών: Η Βουλγαρία έχει τεράστιο πρόβλημα με τη μαζική θέρμανση, η οποία είναι εξαιρετικά αναποτελεσματική και οδηγεί σε τεράστιες διακυμάνσεις στην κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας μεταξύ των εποχών. Αυτό ξεπεράστηκε στην Ευρώπη μέσω της αεριοποίησης.

Ολοκλήρωση της διασύνδεσης φυσικού αερίου με την Ελλάδα το συντομότερο δυνατό και κατασκευή του εργοστασίου επαναεριοποίησης στην Αλεξανδρούπολη. Η Βουλγαρία πρέπει να έχει πρόσβαση σε όσο το δυνατόν περισσότερες εναλλακτικές πηγές φυσικού αερίου.

Ό,τι κι αν ονειρευόμαστε να επιτύχουμε όσον αφορά τον περιορισμό των εκπομπών άνθρακα, πρέπει να γνωρίζουμε ότι η ενεργειακή ασφάλεια και η ανεξαρτησία δεν μπορούν να θυσιαστούν. Γι’ αυτό η διατήρηση των νέων και σύγχρονων λιγνιτικών θερμοηλεκτρικών σταθμών στο Maritza-Iztok για όσο το δυνατόν περισσότερο είναι εξαιρετικά σημαντική – χωρίς αυτούς θα ήμασταν πλέον πλήρως εκτεθειμένοι στις ιδιοτροπίες των διεθνών αγορών ενέργειας. Και το πιο σημαντικό – να επενδύσουμε στην απαραίτητη έρευνα για εναλλακτικές λύσεις – δέσμευση και αποθήκευση ή δέσμευση και χρήση άνθρακα. αεριοποίηση άνθρακα κ.λπ.

Όλα αυτά μπορεί να μην ακούγονται ως ο πιο άμεσος δρόμος για την πράσινη ενέργεια, αλλά είναι ο μόνος δυνατός, διότι περνάει από την παροχή άφθονης, αξιόπιστης και φθηνής ενέργειας. Και χωρίς αυτό, απλά δεν έχουμε μέλλον.