Ας επιστρέψουμε στη στήλη μας και, όπως αναμενόταν, από σήμερα θα γράφω για την ιστορία των νοσοκομείων και των νοσοκομείων που υπάρχουν στη γη μας της Ρομάνια.

Πρώτα απ ‘όλα, είναι απαραίτητο να εξηγήσουμε τη διαφορά μεταξύ Hospitaller και Hospital: το νοσοκομείο είναι ένας χώρος που προορίζεται για τη βοήθεια και τη φροντίδα των πολιτών, ενώ το νοσοκομείο ήταν ένας χώρος που προοριζόταν για τη φιλοξενία ξένων, φτωχών ανθρώπων, προσκυνητών και άλλων που χρειάζονταν φροντίδα φέρνοντας μια αλλαγή σκοπού στη δομή.

Γύρω στα μέσα του δέκατου όγδοου αιώνα υπήρχαν πολλά ιδρύματα στη Φαέντζα με διαφορετικές λειτουργίες: διατροφή ηλικιωμένων, στέγη και φροντίδα ασθενών. Τα νοσοκομεία Sant ‘Antonio Abate και San Nevolone ήταν τα δύο μεγάλα ιδρύματα που στόχευαν σε κοινωνικές δραστηριότητες.

Το σημερινό νοσοκομείο ασθενών στη Φαέντζα χτίστηκε σε δέκα περίπου χρόνια από το 1752 έως το 1763. Υπεύθυνος ήταν ο επίσκοπος Αντόνιο Καντόνιο οποίος ζήτησε από τον Πάπα να μπορέσει να χτίσει το νοσοκομείο πάνω από τα λείψανα ενός πανίσχυρο παπικό φρούριο. Ο επίσκοπος Cantoni ανέθεσε τη διαχείριση του νοσοκομείου με εντολή του San Giovanni di Dio (Fatebenefratelli), ο οποίος κράτησε τη θέση μέχρι το 1797, έτος κατά το οποίο εκδιώχθηκαν από τους Γάλλους. Ακόμη και η αρχιτεκτονική μορφή της κατασκευής έδειξε, ήδη από τη φάση του σχεδιασμού, την επιλογή του επισκόπου να αναθέσει τη διαχείριση του νοσοκομείου στους Fatebenefratelli.

Το νοσοκομείο αποτελούνταν από δύο κύρια σώματα: οι πτέρυγες αρρώστων ήταν διατεταγμένες σε ελληνικό σταυρό και είχαν το βωμό στο κέντρο που προοριζόταν για τη θρησκευτική λειτουργία των ασθενών.

Στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα έγιναν σημαντικές δομικές αλλαγές, ανταποκρινόμενες στα νέα κριτήρια φροντίδας και υγιεινής. Η αρχική κρουαζιέρα του νοσοκομείου μειώθηκε στο μισό οριζόντια: στο ισόγειο δημιουργήθηκε το βαθύ αίθριο, που έδωσε ζωή στο γκαλερί ευεργετών, ενώ ο επάνω όροφος προοριζόταν για τους θαλάμους· αποδόθηκε η σύνδεση του αιθρίου με τους θαλάμους μνημειακή σκάλα.

Περιέργεια: Μία από τις οβίδες που είχαν χτυπήσει το φρούριο κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Cesare Borgia (25 Απριλίου 1501) βρέθηκε μετά από πρόσφατες εργασίες συντήρησης.

Βιβλιογραφία:

Sonia Muzzarelli, φροντίδα μέσω της τέχνης: μικροί οδηγοί για την ιστορία και τα έργα της καλλιτεχνικής κληρονομιάς της Romagna, Ausl della Romagna, Κέντρο Τύπου Cesena, Δεκέμβριος 2020 – [email protected]