Erendiz ATASÜ

Αγαπητέ αναγνώστη, από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, οι δεξιές πολιτικές κυβερνούν τη χώρα μας από τη δεκαετία του 1960. Αν και η καρδιά μου επιθυμεί να διαχωρίσω τις περιόδους της πρωθυπουργίας του İsmet İnönü και του Bülent Ecevit, δυστυχώς, δεν μπορώ να εκπληρώσω την επιθυμία της καρδιάς μου, καθώς οι κυβερνήσεις που έχουν δημιουργήσει εκδηλώνονται με τη μορφή συνασπισμών με πολιτικούς σχηματισμούς πιο δεξιά από τον πρωθυπουργό. . Λοιπόν, αφού δεν μπορούμε να αποκαλούμε το Δημοκρατικό Κόμμα, που κυβέρνησε τη χώρα μας τη δεκαετία του 1950, αριστερό, σημαίνει ότι βρισκόμαστε κάτω από δεξιές κυβερνήσεις για τουλάχιστον 70-περίπου χρόνια. Σε αυτή την περίπτωση, αν κάτι έχει συμβεί με «κοινές αξίες», είναι περιττό οι δεξιοί πολιτικοί να κοιτούν από την άλλη πλευρά στον καθρέφτη.

Η τουρκική δεξιά έχει μια ενδιαφέρουσα συνήθεια να υπερασπίζεται και να διακηρύσσει τις δικές της αξίες ως «κοινή μας αξία». Πρόσφατα, ένας αξιοσέβαστος πολιτικός του οποίου το όνομα δεν μπορώ να θυμηθώ, κατηγόρησε τον αείμνηστο Türkan Saylan ότι δεν σέβεται τις «κοινές αξίες», αλλά δεν κατάλαβε ότι παραβίαζε μια κοινή κοινωνική συνήθεια, δηλαδή «να μνημονεύεις τους νεκρούς με καλοσύνη». Δεν πρόκειται να υπερασπιστώ την κυρία Τουρκάν, δεν το χρειάζεται. Το όνομά του έμεινε στην ιστορία ως ένας από τους πιο χρήσιμους πολίτες αυτής της χώρας, τόσο ως γιατρός όσο και ως κοινοτικός ηγέτης. Ωστόσο, βλέπετε, δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε το όνομα του κυρίου.
Ποιες είναι οι κοινές αξίες μιας χώρας, ενός έθνους, ενός λαού, αγαπητέ αναγνώστη;

Πατρίδα πρώτα και πάνω απ’ όλα. Τι είναι λοιπόν η πατρίδα; Είναι η γεωγραφία στην οποία ζούμε, με τα βουνά, τις πεδιάδες, τα δάση και τα δασικά πλάσματα. με τα ποτάμια, τον υπόγειο πλούτο και την ιστορική υφή των πόλεων του. Πατρίδα με τα χωράφια, τα εργοστάσια και τα λιμάνια της!

Ενώ μαίνεται η κλιματική κρίση, έχουν ληφθεί προφυλάξεις για να μην καούν τα δάση μας και να μην καταστραφούν τα έμβια όντα εκεί; Ενώ είναι επιστημονική πραγματικότητα ότι οι καμένες δασικές εκτάσεις θα επισκευαστούν μόνες τους μετά από λίγο, θα προστατευτούν τα δάση μας από το βιαστικό άνοιγμα των προαναφερθέντων εκτάσεων για δόμηση; Γίνεται σημαντική προσπάθεια ώστε τα ποτάμια μας να μην δηλητηριαστούν από τα απόβλητα και να μην ξεραθούν οι λίμνες μας; Τι έγινε για να μην πεθάνει η γεωργία, να δουλέψουν εργοστάσια, να αποτραπεί η ανεργία, να μην πουληθούν λιμάνια για εκβιαστικούς πλειστηριασμούς; Οι πόλεις που χάνουν την ιστορική τους υφή δημιουργούν μάζες χωρίς ταυτότητα. Ενώ η αρχιτεκτονική δομή της πρωτεύουσας Άγκυρας, μάρτυρας της ιστορίας της Δημοκρατίας, καταστράφηκε, πού κοιτούσαν οι κυβερνώντες της χώρας μας;

Μια άλλη σημαντική κοινή αξία είναι το κοινό μας μέσο επικοινωνίας, δηλαδή η τουρκική, η οποία είναι μια από τις πιο ποιητικές και σοφές γλώσσες στον κόσμο. Θα προστατεύσουν τα τουρκικά μας οι γραφειοκράτες, που στερούνται την εθνική πολιτιστική συνείδηση, που προσπαθούν να εμποδίσουν τους μαθητές να μιλούν τουρκικά λέγοντας «Τουρκικά έξω, Αραβικά μέσα»; Οι πολιτικοί σε υπεύθυνες θέσεις αποτελούν παράδειγμα για τους οπαδούς τους. Επομένως, εάν είναι πραγματικά υπεύθυνοι, προσέχουν τα λόγια τους. η αργκό και η προσβλητική ρητορική τους δεν υποστηρίζει την κοινή μας αξία, την τουρκική μας, την μειώνει.

Επίσης, η γλώσσα δεν εμπλουτίζεται με λέξεις δανεισμένες από άλλες γλώσσες. Η γλώσσα είναι το παιδί της ζωής, είναι ένα ζωντανό ον. Μια γλώσσα εμπλουτίζεται από επιστημονικές, λογοτεχνικές, τεχνολογικές και φιλοσοφικές μελέτες που λαμβάνουν χώρα στο περιβάλλον αυτής της γλώσσας. Μια γλώσσα που εμπλουτίζεται με νέα δεδομένα, νέα συγκεκριμένα αντικείμενα, νέες έννοιες και νέες λέξεις που χρησιμοποιούνται ως ονόματα για όλη αυτή την καινοτομία, την οποία αυτά τα έργα προσθέτουν στην ατελείωτη ποικιλομορφία της ζωής. Ας θυμηθούμε τη λέξη «υπολογιστής». Πώς ήταν τα τελευταία είκοσι χρόνια της Τουρκίας από άποψη επιστημονικών, λογοτεχνικών και φιλοσοφικών σπουδών;

Μία από τις πιο σημαντικές κοινές αξίες είναι η Δημοκρατία. Στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν αυτή η χώρα έπεσε στην de facto αποικία της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, η Γαλλική Αυτοκρατορία ονόμασε δημοκρατία, η Ιταλία την μιμείται και η Ελλάδα στην ιστορική αυταπάτη, είναι οι δημιουργοί αυτής της πολύ ιδιαίτερης ιστορίας και αυτής. ιστορία που παρενέβη και έστεψε την ανεξαρτησία μας με το ρεπουμπλικανικό καθεστώς, την κοινή μας αξία. Οι κοινές αξίες δεν μπορούν να διατηρηθούν κάνοντας ασεβείς προσφωνήσεις στους ηγέτες αυτής της ιστορίας, που όλοι θυμόμαστε. Ποια οικονομία, ποια παιδεία, ποιο ίδρυμα υγείας που με χίλιους κόπους ίδρυσε η Δημοκρατία στέκει μέχρι σήμερα; Οι περισσότερες δημοπρασίες αφιερώματος έχουν πουληθεί ή έχουν καταστεί δυσλειτουργικές! Επιπλέον, η διατήρηση της Δημοκρατίας δεν ήταν δυνατή αφήνοντας τους θεσμούς της ως έχουν, αλλά αναπτύσσοντάς τους.

Η νεολαία είναι και η κοινή μας αξία και το μέλλον μας. Ενώ οι νέοι μας δέχονται σεξουαλική επίθεση σε ορισμένα ιδρύματα μακριά από το πνεύμα και τις βασικές αρχές της Δημοκρατίας και οδηγούνται στην αυτοκτονία υπό πίεση, ποιες προφυλάξεις λαμβάνονται για να σωθεί η νεολαία; Τι έχουν να προσφέρουν οι αξιότιμοι διαχειριστές μας στη νεολαία, ενώ οι μη κενές ανησυχίες, δηλαδή η ανεργία, οι ανησυχίες για το μέλλον, περιβάλλουν τη νεολαία μας σαν ιογενής επιδημία, ενώ οι νέοι δεν βρίσκουν άλλη ελπίδα παρά να φύγουν από τη χώρα;

Ας έρθουμε στο πολύ σημαντικό θέμα της θρησκείας. Αυτοί που βρίσκονται στην άκρα δεξιά της δεξιάς πολιτικής, δηλαδή αυτοί που συνδύασαν τον πολιτικό ισλαμισμό και τον άκρατο καπιταλισμό… Μήπως κάποιοι από αυτούς κατέστρεψαν τη δυνατότητα να διεκδικήσουν τη θρησκεία ως κοινή αξία, συμπεριλαμβάνοντας αυτούς που μπορούν να εκφοβίσουν αυτές τις πράξεις που σκοπεύουν να βομβαρδίσουν το δικό τους κοινοβούλιο και να δολοφονήσουν τους δικούς τους ανθρώπους;

Ενημερώνεται με σεβασμό σε όσους ισχυρίζονται ότι προστατεύουν τις κοινές αξίες.