Ο αθλητικός όμιλος «Bresso 4» θα καταθέσει τη μαρτυρία του στη Διάσκεψη της Χριστιανικής Κοινότητας και της Αναπηρίας στις 21 Μαΐου

από τη Στεφανία
CECCHETTI

Μια από τις σταθερές στις ιστορίες όσων βιώνουν από κοντά την αναπηρία είναι ότι η συνταγή για την ένταξη έχει ένα αναντικατάστατο συστατικό: την κανονικότητα. Το επιβεβαιώνουν και οι υπεύθυνοι του αθλητικού ομίλου “Bresso 4”ενεργός στην ποιμαντική κοινότητα Madonna del Pilastrello di Bresso, ο οποίος θα καταθέσει τη μαρτυρία του στο Συνέδριο για τη Χριστιανική Κοινότητα και τις Αναπηρίες στις 21 Μαΐου (διαβάστε την παρουσίαση εδώ).

Ο αθλητισμός και η ενορία

Ο Antonio Zambelli, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου, μας αφηγείται την ιστορία της αθλητικής ομάδας, που γεννήθηκε το 1977, όταν ο Bresso χωρίστηκε σε τέσσερις συνοικίες (εξ ου και το όνομα “Bresso 4”): «Ξεκινήσαμε ως ένα κανονικό αθλητικό σωματείο που συνδέεται με ρητορείο της ενορίας Madonna della Misericordia στο Bresso, η οποία αργότερα συγχωνεύτηκε στη σημερινή ποιμαντική κοινότητα της πόλης. Πριν από περίπου είκοσι χρόνια, με την παρότρυνση ενός φίλου με αναπηρία που εργαζόταν στο ρητορείο, αναρωτηθήκαμε για τον τρόπο αθλητισμού μας, συνειδητοποιώντας ότι έπρεπε να αντικατοπτρίζει όλο και περισσότερο το ότι είμαστε μέλος μιας ενορίας. Αποφασίσαμε, λοιπόν, να γίνουμε μια ομάδα χωρίς αποκλεισμούς, όπου όλοι οι αθλητές έχουν τα ίδια δικαιώματα και την ίδια αξιοπρέπεια».

Συμμετοχή ενηλίκων

Στην πράξη, εξηγεί ο Zambelli, «αυτό σήμαινε να ξεκινήσετε από μια κοινή εμπειρία παιχνιδιού με παιδιά με αναπηρίες, που ονομάζεται «Ευτυχισμένος άθλημα», και στη συνέχεια να φτάσετε στους πραγματικούς αθλητικούς κλάδους, πρωτίστως ποδόσφαιρο, με τη γέννηση εντός της παρέας μας ομάδων που αποτελούνται αποκλειστικά από άτομα με ειδικές ανάγκες. Στη συνέχεια, γοητευτήκαμε από το ολοκληρωμένο άθλημα, που παίζεται μαζί από άτομα με και χωρίς αναπηρία. Επεκτείναμε επίσης το φάσμα της δράσης μας σε νέα αθλήματα όπως το τένις, τρέξιμο, περπάτημα και μπολ, με τη συμμετοχή νεαρών και ενηλίκων αθλητών». Ένα άνοιγμα, το τελευταίο, πολύ σημαντικό, εξηγεί ο Ζαμπέλι: «Υπάρχει ίσως περισσότερη ανάγκη για ψυχαγωγικές και αθλητικές δραστηριότητες για ενήλικες παρά για παιδιά, γιατί με το τέλος του σχολείου γίνεται πιο δύσκολο να βρει κανείς εμπειρίες και δρόμους ένταξης».

Δεν κερδίζεις μόνο στο γήπεδο

Ομάδες ποδοσφαίρου που αποτελούνται μόνο από άτομα με αναπηρία συμμετέχουν στο πρωτάθλημα Fisdir (Italian Paralympic Sports Federation of Relational Intellectuals) ή στο τμήμα DCPS (Τμήμα για τη δραστηριότητα για παίκτες με γνωστικές – σχεσιακές αναπηρίες) του FIGC. Το ολοκληρωμένο ποδόσφαιρο, από την άλλη, παίζει στο πρωτάθλημα CSI που είναι αφιερωμένο σε μικτές ομάδες. Αλλά φυσικά η νίκη που επιδιώκουν αυτές οι ομάδες δεν είναι μόνο αυτή στο γήπεδο, όπως μας εξηγεί ο Ζαμπέλι: «Το πρώτο μας πείραμα ένταξης ήταν μια εμπειρία φιλίας και παιχνιδιού. Σε αυτό το πνεύμα θέλουμε ακόμα να μας εμπνέουμε, γιατί είναι αυτό που σου επιτρέπει να βλέπεις το άτομο με αναπηρία γύρω σου όχι ως πρόβλημα, αλλά ως φίλο με τον οποίο μπορείς να μοιραστείς ένα κομμάτι ζωής μέσω του αθλητισμού». Για το λόγο αυτό, οι προπονητές, όλοι αυστηρά εθελοντές, ακολουθούν συγκεκριμένα εκπαιδευτικά μαθήματα για να δουλέψουν με παιδιά και ενήλικες με αναπηρία, χωρίς όμως να καταπατούν σε υπερβολικό επαγγελματισμό. Η φιλία πρέπει να παραμείνει η βασική αξία.

Και είναι πάντα στο όνομα της φιλίας που το “Bresso 4” έχει βιώσει διεθνείς εμπειρίες, όπως η πρόσφατη συμμετοχή στο “Uan sport” (Μοναδικότητα, ικανότητα, κανονικότητα), ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα χωρίς αποκλεισμούς που συμμετείχε αθλητικές ενώσεις από τη Λιθουανία, τη Σλοβακία , Γερμανία, Ελλάδα και Ιταλία: «Ο καθένας έφερε το έργο του – λέει ο Zambelli -, σε μια πραγματικά ενδιαφέρουσα εμπειρία ανταλλαγής, η οποία είχε μια σημαντική στιγμή τον Σεπτέμβριο του 2020 στο Βερολίνο σε μια μεγάλη ημέρα αθλητισμού και γιορτής».