παράλληλες εκδηλώσεις, αμφισβητούν τη ΔΟΕ. Και άλλα έθνη θα ενταχθούν… – OA Sport

Το επόμενο έτος θα είναι η εξηκοστή επέτειος από την προσπάθεια της Κίνας να δημιουργήσει ένα αθλητικό αντικίνημα που εναντιώθηκε κατά μέτωπο στη ΔΟΕ. Το 1963, μάλιστα, φιλοξενούμενη από την Ινδονησία του Σουκάρνο, με την υποστήριξη πρωτίστως Κινέζων, αλλά και Βορειοκορεατών και Αιγυπτίων, καθώς και με την ενθουσιώδη υποστήριξη Αλβανών και Βιετναμέζων, συμμετείχαν 51 εθνικές αντιπροσωπείες που συμμετείχαν στην πρώτοι Αγώνες των Νέων Αναδυόμενων Δυνάμεωνμε το αγγλικό αρκτικόλεξο GANEFO (Games of the New Emerging Forces).

Παρά μια μέτρια αθλητική επιτυχία (πέντε παγκόσμια ρεκόρ, μεταξύ άλλων, και επιδόσεις παγκόσμιας κλάσης σε διάφορα αθλήματα) και μια επακόλουθη “ασιατική” έκδοση τρία χρόνια αργότερα στην Καμπότζη του Norodorm Sihanuk, το αυτοφυτευμένο κίνημα θύμα πολιτικών και ιστορικών συνθηκών του τη διετία 1966-67 (άλωση Σουκάρνο, αιγυπτιακή κρίση, Πολιτιστική Επανάσταση).
Εκείνη την εποχή, οι Σοβιετικοί, ενώ συμμετείχαν στη διαδήλωση, αντιτάχθηκαν σε μια πολιτική προκατάληψη, η οποία ώθησε τους απρόθυμους Κινέζους συντρόφους σε συμφωνία με τη ΔΟΕ, παρά σε μετωπική σύγκρουση.

Σχεδόν εξήντα χρόνια μετά είναι οι ιστορικές συνθήκες που αναδεικνύουν τις προοπτικές ενός αθλητικού αντι-κινήματος, αν και με αντιστραμμένους ρόλους: Ρώσοι πιθανώς στο τιμόνι, Κίνα σε επαγρύπνηση, με δύο πόδια σταθερά στην Ολυμπιακή Επιτροπή και στους επίσημους θεσμούς, μετά τους πρόσφατους Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακή επιτυχία. Θα ισχύει όμως αυτό και στο μέλλον;

Ακριβώς μετά τον αποκλεισμό Ρώσων και Λευκορώσων παραολυμπιακών αθλητών τις ημέρες μετά την είσοδο των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, οι Ολυμπιακές Επιτροπές της Μόσχας και του Μινσκ οργάνωσαν μια εναλλακτική διαδήλωση, από τις 18 έως τις 20 Μαρτίου στο Khanty-Mansiysk στη Σιβηρία. Παρά την αυξανόμενη ένταση, που έχει ήδη επιδεινωθεί τα τελευταία χρόνια με την αναστολή της Ρωσικής Ολυμπιακής Επιτροπής από διεθνείς διοργανώσεις, οι διοργανωτές απέφυγαν προφανείς αναφορές σε ονόματα στο Ολυμπιακό κίνημα, προκειμένου να αποφύγουν περαιτέρω και μακροχρόνιους αποκλεισμούς, επιλέγοντας ένα ουδέτερο «Εμείς είναι μαζί. Sport ”επιτρέποντας έτσι την ανώδυνη προσκόλληση παρααθλητών από το Καζακστάν, το Τατζικιστάν και την Αρμενία (μόνο το Καζακστάν ήταν επίσης παρόν στο Πεκίνο, με 5 αλεξιπτωτιστές).

Δύσκολα χρειάζεται να προστεθεί ότι η Ρωσία κυριάρχησε στη διοργάνωση, τερματίζοντας με 39 χρυσά, 40 ασημένια και 27 χάλκινα μετάλλια (συνολικά 106 μετάλλια).. Στη δεύτερη θέση βρέθηκε η Λευκορωσία με 5 χρυσά, 2 ασημένια και 9 χάλκινα, τελευταία στην τρίτη θέση η Αρμενία με μόνο ένα χρυσό μετάλλιο.
Μόλις σε συνδυασμό με την τελετή λήξης, ο Πρόεδρος της Ρωσικής Παραολυμπιακής Επιτροπής το ανακοίνωσε μελετάται η διοργάνωση αγώνων σε τακτική βάση που θα μπορούσε να περιλαμβάνει τα έθνη των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) και την SCO, τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης.

Ο τελευταίος οργανισμός αποτελείται από την Κίνα, την Ινδία, το Καζακστάν, το Κιργιστάν, το Πακιστάν, τη Ρωσία, το Τατζικιστάν και το Ουζμπεκιστάν, καθώς και τέσσερα άλλα έθνη «παρατηρητές», δηλαδή το Αφγανιστάν, τη Λευκορωσία, το Ιράν και τη Μογγολία, και έξι έθνη ως «εταίρους διαλόγου». , δηλαδή Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Καμπότζη, Νεπάλ, Σρι Λάνκα και Τουρκία.

Οι δύο οργανισμοί εμπλέκουν δεκαεννέα έθνη σε διάφορα επίπεδα από τα οποία μόνο η Τουρκία, το μόνο μέλος του ΝΑΤΟ, έχει ψηφίσει υπέρ και των δύο ψηφισμάτων του ΟΗΕ κατά της Ρωσίας. της 5ης Μαρτίου (στην οποία καταδικάστηκε η εισβολή στην Ουκρανία) και της 7ης Απριλίου (στην οποία ψηφίστηκε η αποβολή της Μόσχας από την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων), ενώ η Βραζιλία, η Καμπότζη και το Νεπάλ μίλησαν κατά της Ρωσίας μόνο στην πρώτη ψηφοφορία, λαμβάνοντας ένα μερικό βήμα πίσω στον δεύτερο γύρο.

Σε αυτή τη λεκάνη εθνών, στην οποία μπορούμε να προσθέσουμε τις άλλες πραγματικότητες που υποστηρίζουν άμεσα τη Ρωσία, όπως η Βενεζουέλα, η Λαϊκή Κορέα (η οποία λόγω απουσίας από το Τόκιο 2020, για επιλογή δημόσιας υγείας, αποκλείστηκε ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2024 ), Ερυθραία ή Συρία, η Ρωσική Ολυμπιακή Επιτροπή θα μπορούσε να κινηθεί για να σπάσει την αθλητική της απομόνωση.
Μια έρευνα που δημοσιεύτηκε στην πύλη «Play the game» υπογραμμίζει πώς όλες οι διεθνείς Ολυμπιακές Ομοσπονδίες, με μοναδική εξαίρεση αυτή του τζούντο (από την οποία σε κάθε περίπτωση έχουν αποκλειστεί Ρώσοι και Λευκορώσοι), οι ομοσπονδίες της Ρωσίας και της Λευκορωσίας (ανάλογα με την ιδιαιτερότητα του αθλήματος) απέκλεισαν αθλητές ή ομάδες (https://www.playthegame.org/news/comments/2022/1027_most-olympic-federations-suspend-russian-athletes-but-officials-go-free/).

Είναι σαφές ότι μια κατάσταση απόλυτης αθλητικής απομόνωσης δεν μπορεί να διαρκέσει για όλους η περίοδος που είναι απαραίτητη για την επίλυση της ρωσο-ουκρανικής σύγκρουσης, η οποία σύμφωνα με τις αναλύσεις πολλών ειδικών, θα μπορούσε να διαρκέσει ακόμη πολύ. Επιπλέον, με την ένταση που αυξάνεται εδώ και αρκετά χρόνια μεταξύ ορισμένων διεθνών ομοσπονδιών και των ρωσικών ομολόγων, καθώς και στις σχέσεις μεταξύ κρατών, μια γρήγορη επιστροφή ρωσικών ομάδων σε διεθνείς διοργανώσεις δεν θα γινόταν δεκτή με καλή χάρη από άλλα μέληακόμη και παρά τον απολιτικό χαρακτήρα του Ολυμπιακού κινήματος.
Στη Μόσχα, λοιπόν, έχει γίνει προϋπόθεση για την επιβίωση του αθλητισμού να αρχίσουμε να κοιτάμε γύρω μας και να μετράμε τους πρώτους πιθανούς συμμάχους ενόψει της δημιουργίας εναλλακτικών διοργανώσεων και διαγωνισμών..

Πρώτα από όλα στο ποδόσφαιρο, σύμφωνα με αναφορές του TASS, ο Διευθυντής της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Andreij Leskakov, δήλωσε ότι προκειμένου να διατηρηθεί ένα επίπεδο ανταγωνιστικότητας των εθνικών ομάδων και των ομάδων συλλόγων, που αποκλείονται από τη FIFA και την UEFA, η Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου μελετά τη δυνατότητα διοργάνωσης φιλικών αγώνων με ομάδες από την Κίνα, το Ιράν, το Ουζμπεκιστάν, το Καζακστάν και επίσης από τη Λαϊκή Κορέα.
Συγκεκριμένα, το Ιράν θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει μια «καυτή πίστα» δεδομένων των πρόσφατων απειλών της FIFA (πιθανός αποκλεισμός από το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ λόγω του άλυτου ζητήματος της παρουσίας γυναικών στις εξέδρες, ένα ζήτημα που παραμένει άλυτο σε πολλές άλλες χώρες που έχουν εγγυηθεί την πλήρη υπηκοότητα στην ποδοσφαιρική ομοσπονδία και απολαμβάνουν ευρείες και σταθερές πολιτικές εισόδους) και τις επόμενες κινήσεις της AFC, της Ασιατικής Ποδοσφαιρικής Συνομοσπονδίας.
Σύμφωνα με κάποιες φήμες, η AFC στην πραγματικότητα εργάζεται για τη δημιουργία ενός Η ασιατική SuperLeague, η οποία σε αντίθεση με την ευρωπαϊκή, θα είχε όλα τα τυπικά χαρακτηριστικά της επίσημης αναγνώρισης.

Φαίνεται σαν να συμμετέχει στο διοργάνωση, που θα αντικαταστήσει το AFC Champions League θα είναι ομάδες από τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κατάρ, το Ουζμπεκιστάν, την Αυστραλία, την Κίνα, τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία. Αν αυτή η λίστα ήταν αληθινή, μερικές αδικαιολόγητες απουσίες πέφτουν στο μάτι, πάνω απ’ όλα του Ιράν (πέμπτο στην κατάταξη των ομοσπονδιών AFC), αλλά και του Χονγκ Κονγκ (όγδοο), της Ιορδανίας (ένατος), του Τατζικιστάν (ενδέκατος) , του Βιετνάμ (δωδέκατος), του Ιράκ (δέκατος τρίτος), της Ταϊλάνδης (δέκατος τέταρτος) και σταδιακά μέχρι τις Φιλιππίνες, την Ινδία, τον Λίβανο ή την Ινδονησία, ομοσπονδίες σε συνεχή ανάπτυξη, που μπορούν επίσης να εγγυηθούν μια σημαντική λεκάνη απορροής. Η ιρανική λοιπόν δεν φαίνεται δικαιολογημένη από ορισμένες επιλογές τεχνικής αξίας, ειδικά για μια χώρα με τόσο μεγάλη παράδοση στην Ασία, αλλά έχει όλα τα στοιχεία μιας επιλογής πολιτικού χαρακτήρα.

Εάν η Ρωσία μπορούσε να εισαγάγει αυτό το σφάλμα στην AFC, θα είχε όλη τη δύναμη να δημιουργήσει ένα εναλλακτικό πρωτάθλημα, φέρνοντας μαζί του ομοσπονδίες όπως η Συρία, η Λευκορωσία, το Τουρκμενιστάν, το Καζακστάν, η Λαϊκή Κορέα και το Ιράν. Σε εκείνο το σημείο η μπάλα περνούσε στην Κίνα, η οποία για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ήρθε σε σύγκρουση με τη διοργάνωση του Champions League της Ασίας (οι εταιρείες θα στείλουν τις ομάδες νέων) λόγω της επικάλυψης της ηπειρωτικής διοργάνωσης με την έναρξη της εθνικής πρωτάθλημα και τους κανονισμούς. κατά της πανδημίας στην Κίνα. Μετά τις κυβερνητικές αποφάσεις με την οικονομική αποδυνάμωση της κινεζικής Super League, με πολυάριθμους συλλόγους σε οικονομική κρίση και τους περισσότερους από τους βασικούς ξένους παίκτες που έχουν αποχωρήσει από το πρωτάθλημα, Το Πεκίνο θα μπορούσε να βρεθεί αντιμέτωπο με το δίλημμα να επιλέξει την AFC και τη νέα δομή της ελίτ ή αν θα ακολουθήσει μια κοινή πορεία με τη Ρωσία.

Και στο μπάσκετ οι Ρώσοι δείχνουν να κινούνται προς τη δημιουργία ενός εναλλακτικού πρωταθλήματοςχορηγείται αυτή τη φορά από την ομάδα της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, μιας από τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής ηπείρου (2 φορές πρωταθλητής Euroleague στις 5 τελευταίες εκδόσεις): σύμφωνα με την έγκριτη ισπανική εφημερίδα El Mundo Deportivo, Η ΤΣΣΚΑ θα εργαζόταν για να οργανώσει ένα εναλλακτικό Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα έναντι της Ευρωλίγκαςστην οποία θα πρέπει να συμμετάσχουν 5 Ρωσικές, 4 Τουρκικές, 3 Ελληνικές, 3 Σερβικές, 1 Ουγγρικής, 1 Βουλγαρικής και 1 Μαυροβουνίου ομάδες.

Η λίστα φαίνεται δύσκολο να εφαρμοστεί: η Τουρκία, μέσω της Turkish Airlines, είναι ο κύριος χορηγός της Euroleague και με την Ελλάδα, τη Βουλγαρία και το Μαυροβούνιο ευθυγραμμίζεται με τις οδηγίες του ΝΑΤΟ, σε αντίθεση με την Ουγγαρία, ενώ ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της Σερβίας Aleksandar Vučić έχει εκφράσει επανειλημμένα την εγγύτητά του με τη Μόσχα, παρά τις δυσμενείς ψηφοφορίες στα ψηφίσματα του ΟΗΕ, σύμφωνα με τα λόγια του αναγκάστηκε από την πίεση της Ουάσιγκτον και, κατά τη γνώμη μας, να μην απομονωθεί εκεί εν όψει των αυξανόμενων εντάσεων στο Κοσσυφοπέδιο. Επιπλέον, οι ομάδες της Λευκορωσίας θα έλειπαν ενώ οι Καζακστάν αγωνίζονται, σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο, σε ασιατικές διοργανώσεις.

Το γεγονός ότι μια από τις πιο διάσημες ευρωπαϊκές αθλητικές εφημερίδες αναφέρει μια τέτοια είδηση ​​σημαίνει δύο πράγματα: καταρχάς, οι Ρώσοι θέλουν να δείξουν ότι το ευρωπαϊκό αθλητικό κίνημα κάθε άλλο παρά συμπαγές είναι, όπως φαίνεται από τις πολυάριθμες διαδηλώσεις και τις πολιτικές επιλογές των ομοσπονδιών, δεύτερον, ότι κάτι μέσα και γύρω από τη Μόσχα κινείται προς την κατεύθυνση ενός αθλητικού αντι-κινήματος.

Αυτή τη στιγμή κινούμαστε ανάμεσα σε φουτουριστικές ειδήσεις γεμάτες προϋποθέσεις, αλλά Εάν ναι, ποια έθνη θα ήταν έτοιμα να ακολουθήσουν τη Ρωσία;
Ας προσπαθήσουμε να συντάξουμε μια υποθετική λίστα, βασισμένη σε τέσσερις βαθμούς ενδιαφέροντος και για λόγους όσων γράφονται παραπάνω ανάγεται μόνο στο ευρω-ασιατικό γεωγραφικό τεταρτημόριο:

SAFE (αποφασιστική φιλορωσική θέση): Ρωσία, Λευκορωσία, Λαϊκή Κορέα, Συρία [visto il riconoscimento moscovita, aggiungiamo: RP Donec’k, RP Lugansk, Abcasia; e visti i riconoscimenti incrociati Transnistria, Ossezia del Sud e, a seconda delle necessità politica nei confronti dell’Azerbaigian, la filoarmena Repubblica dell’Artsakh]

ΠΙΘΑΝΟ (στρατηγικοί σύμμαχοι της Ρωσίας): Καζακστάν, Αρμενία, Ιράν, Ταγκικιστάν, Ουζμπεκιστάν, Κιργιστάν

ΑΝΗΣΥΧΙΣΜΕΝΟΣ (ουδετεριστική θέση στη σύγκρουση, ιστορικοί δεσμοί με τη Ρωσία): Σερβία, Αφγανιστάν, Μογγολία, Ινδία, Λάος

ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ (θέση ουδετερών στη σύγκρουση): Κίνα, Ιράκ, Βιετνάμ, Ουγγαρία, Πακιστάν

Επιμέλεια Marco Bagozzi

Kiriakos Marallis

"Ερασιτέχνης ταραχοποιός. Μουσική πρωτοπόρος. Απόλυτος μπυραρολικός. Φανατικός της τηλεόρασης. Φανατικός του κακού φαγητού."

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *