ο 9 Ιανουαρίου 1900 για το Λάτσιο και για όλους τους ανθρώπους του Λάτσιο είναι μια ημερομηνία που σημαδεύεται από την ιστορία και την παράδοση. Είναι μια μέρα που όλες οι γυναίκες και όλοι οι άντρες γαλανόλευκης πίστης, χωρίς καμία διάκριση, νιώθουν ιδανικά ένα και το αυτό και με μια πτήση που διαρκεί περισσότερο από έναν αιώνα «προσγειώνονται» ακριβώς εκεί, σε εκείνο το παγκάκι στην Piazza della. Libertà, όπου ο Luigi Bigiarelli και οι άλλοι Ιδρυτές Πατέρες άναψαν την αιώνια φλόγα του Lazio.

Εκείνες οι ανεξίτηλες και υπέροχες στιγμές κατά τις οποίες το ηλιακό σύστημα «Lazio» γεννήθηκε στο ρωμαϊκό Lungotevere σαν από νεφέλωμα, έχουν όντως μεταφερθεί από γενιά σε γενιά έως ότου γίνονται όλο και πιο λαμπερές μέχρι τις μέρες μας 122 χρόνια αργότερα.

Σαν να ήταν οι εννέα «πλανήτες» του ηλιακού συστήματος, στην πραγματικότητα, Ο Luigi Bigiarelli και οι οκτώ Ιδρυτές Πατέρες μαζεύονταν μέρες και μέρες σε «εκείνο τον πάγκο» με σκοπό να συμμετάσχουν στους διαγωνισμούς που ανακοινώθηκαν στις 21 Απριλίου για τα εγκαίνια του μνημείου του Κάρλο Αλμπέρτο ​​και γενικότερα να εξοπλιστούν με έναν οργανισμό που στοχεύει στην ολυμπιακή αθλητική πρακτική.

Έτσι ήρθε εκείνη η μοιραία 9η Ιανουαρίου 1900, κατά την οποία οι Luigi Bigiarelli, Giacomo Bigiarelli, Odoacre Aloisi, Arturo Balestrieri, Alceste Grifoni, Giulio Lefevre, Galileo Massa, Alberto Mesones και Enrico Venier, έφτασαν στο ηλιακό τους σύστημα και τοποθέτησαν το αιώνιο «αστέρι» τους. : η Lazio Podistica!

Όπως μας ανέφερε αριστοτεχνικά ο αείμνηστος Mario Pennacchia, εκείνο το βράδυ ήταν ο Luigi Bigiarelli που αναφώνησε: «Ας κάνουμε μια παρέα!». Η ιδέα έγινε δεκτή με ενθουσιασμό, αλλά αμέσως μετά η ομάδα επιτέθηκε από μια αμφιβολία: «Πώς να το ονομάσετε και τι χρώματα να διαλέξετε». Λαμβάνοντας υπόψη διάφορες υποθέσεις, η τελική ιδέα ήταν η νικήτρια: «Θα φέρουμε ένα μεγαλύτερο όνομα από τη Ρώμη, στην οποία περιλαμβάνεται συγκεκριμένα, αυτό της περιοχής: θα ονομαζόμαστε Λάτσιο!».

Μια χαρά διέσχισε τις καρδιές των Ιδρυτών Πατέρων που, ωστόσο, λίγο αργότερα έπρεπε να αντιμετωπίσουν και να λύσουν το ζήτημα των κοινωνικών χρωμάτων με τα οποία θα εξοπλίσουν τον πολυαθλητικό σύλλογο τους. Όμως η ιδέα του Luigi Bigiarelli αποδείχτηκε αμέσως εκθαμβωτική, γιατί έστεψε τη λατρεία των ιδανικών που πάντα αγαπούσε ο ίδιος, οι φίλοι του και η γενιά του: «Τα χρώματα θα είναι αυτά της ελληνικής σημαίας, γιατί η Ελλάδα είναι η πατρίδα των Ολυμπιακών Αγώνων!».

Η είδηση ​​του Foundation of the Lazio Running Society δημοσιεύτηκε στις στήλες του «Il Messaggero» στις 10 Ιανουαρίου 1900, η ​​οποία έδωσε έτσι μια «σίγουρη ημερομηνία» στην περίσταση ότι «Χθες, χάρη σε κάποιους πρόθυμους νέους, ένας πεζός αθλητισμός λέσχη που ονομάζεται Λάτσιο… η προσωρινή έδρα της εταιρείας είναι στη Via degli Osti n. 15 p. 1 °, όπου όλοι όσοι χρειάζονται πληροφορίες πρέπει να απευθυνθούν».

Όλα έγιναν, θα έλεγε κανείς: «Και είπε ο Θεός Λάτσιο!». Όπως αναφέρεται σε ένα διάσημο πανό των 70s, που επιδεικνύεται από τους απανταχού οπαδούς της Λάτσιο, ως οιωνός και ως μαρτυρία του ένδοξου αιωνόβιου ταξιδιού που θα χαρακτήριζε την Πρώτη Ομάδα της Πρωτεύουσας.

Κάθε κομμάτι της «γένεσης της Λάτσιο» ήταν στη θέση του, ή έτσι φαινόταν ότι ήταν μέχρι πριν από τριάμισι χρόνια. Στις 4 Ιουλίου 2018, μάλιστα, ενημερωθήκαμε όλοι για την τελευταία ανακάλυψη από τους ερευνητές του LazioWiki, οι οποίοι χωρίς λίγη έμφαση μας αποκάλυψαν ενθουσιασμένοι ότι: «Οι ιδρυτές ήταν στην πραγματικότητα δεκαπέντε, έξι περισσότεροι από τους εννέα αναγνωρισμένους, εκείνους των διάσημων πάγκο στην Piazza of Liberty!».

Η πηγή που υπέδειξαν οι ερευνητές του LazioWiki ήταν το “The Bicycle” της 18ης Ιανουαρίου 1900, βάσει του οποίου ανέφεραν ασπρόμαυρα ότι “στις 13 Ιανουαρίου εκείνης της αρχής του αιώνα για να συναντηθούμε στην έδρα του νεοσύστατου αθλητικού συλλόγου , στη via degli Υπήρχαν δεκαπέντε οικοδεσπότες, έξι περισσότεροι από τους εννέα αναγνωρισμένους «ιδρυτές», αυτοί του διάσημου πάγκου στην Piazza della Libertà, θα λέγαμε».

Το άρθρο που βρήκε το LazioWiki μιλά για αυτή την πρώτη συνέλευση των μετόχων η οποία, όπως μεταγράφεται από την ίδια: «καθόρισε τα καθήκοντα του Διοικητικού Συμβουλίου χωρίς ωστόσο να έχει προχωρήσει ακόμη στην εκλογή του Προεδρικού Γραφείου για λεπτή εξέταση των πολυάριθμων νέων μελών εν όψει».

Το LazioWiki έγραψε ότι είχε ήδη εντοπίσει «με σχεδόν απόλυτη βεβαιότητα» τους έξι ακόμη «που μπήκαν αμέσως», αναφέροντάς τους στα ακόλουθα στοιχεία: Guido Annibaldi, Olindo Bitetti, Tito Masini, Giuseppe Valle, Tullio Mestorino και Raffaello Mazzolani.

Οι δηλώσεις αυτές, στην πραγματικότητα, αποκαλύπτουν δύο προφανή λάθη τόσο σε ιστορικό όσο και σε νομικό επίπεδο:

1) ακόμη και κατά την ίδρυση της Εταιρείας Lazio Podistica, η αποτυχία ενηλικίωσης και μαζί της η έλλειψη ικανότητας δράσης που είναι απαραίτητη για οποιαδήποτε νομική δραστηριότητα, συμπεριλαμβανομένης της επισημοποίησης της ιδρυτικής πράξης, ήταν εμπόδιο για την εκπλήρωση οποιασδήποτε σύμβασης με νομική αξία: με εξαίρεση τον Τίτο Μασίνι (γενν. 1886), ούτε ο Giuseppe Valle (κατηγορία 1886), ούτε ο Tullio Mestorino (κατηγορία 1887), ούτε ο Raffaello Mazzolani (άγνωστη τάξη, αλλά πιθανώς και ανήλικος κατά την ίδρυσή του) θα μπορούσαν νόμιμα να συμπεριληφθούν στους Ιδρυτές της Lazio Podistica Κοινωνία;

2) Η Gazzetta dello Sport της 19ης Ιανουαρίου 1900 σάς επιτρέπει επίσης να εξετάσετε περαιτέρω την αρχική διατριβή των «εννέα» Ιδρυτών Πατέρων (χωρίς να συμπεριλαμβάνονται οι Conti και Rivo, αν και αναφέρθηκαν πρόσφατα στο «Rose» που φαίνεται παρακάτω).

Οι ερευνητές του LazioWiki έχουν μπερδέψει νομικά και ιστορικά δύο διαφορετικές φάσεις της ίδρυσης της Εταιρείας Lazio Podistica: αυτή του καταστατικού της 9ης Ιανουαρίου 1900 και αυτή της έγκρισης του Καταστατικού και της ανάθεσης εταιρικών γραφείων, που στην πραγματικότητα έλαβε χώρα στις 13 Ιανουαρίου , 1900.

Ωστόσο, ευχαριστώντας τους για την ακούραστη έρευνά τους, είναι ξεκάθαρο ότι οι προαναφερθέντες Λαζιοβικιστές δεν σκέφτηκαν καθόλου ότι μεταξύ 9 Ιανουαρίου 1900 και 13 Ιανουαρίου 1900, σε κάθε περίπτωση, ο αριθμός των μελών μπορεί να έχει αυξηθεί (όπως πράγματι επιβεβαιώνεται από το Μιλανέζικη αθλητική εφημερίδα) για να μην αρνηθούμε καθόλου ότι την εποχή του «Ιδρύματος» στον «διάσημο πάγκο στην Piazza della Libertà» υπήρχαν μόνο οι εννέα Ιδρυτές Πατέρες που μας έχει παραδώσει η Ιστορία και η Παράδοση από γενιά σε γενιά μέχρι στις μέρες μας.

Αν η έρευνα είναι μια δύσκολη τέχνη, η ερμηνεία και η ερμηνεία είναι ακόμη περισσότερο. Σήμερα, λοιπόν, όσοι βεβαιώνουν ότι οι «Ιδρυτές Πατέρες» ήταν δεκαπέντε, διαπράττουν μόνο ένα μεγάλο ιστορικό και νομικό λάθος…