Οι πολιτικοί στην εξουσία στη Βουλγαρία έχουν σήμερα ένα αρκετά περίπλοκο καθήκον – να πείσουν τους Βούλγαρους πολίτες ότι αξίζει να αφήσουμε τη Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το σημερινό Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας και η επερχόμενη επίσκεψη του Kiril Petkov στα Σκόπια είναι απίθανο να βοηθήσουν πολύ – εδώ και αρκετά χρόνια οι άκαρπες διαμάχες της κοινής ιστορικής επιτροπής, η ανταλλαγή αιχμηρών παρατηρήσεων και η εντεινόμενη αντιβουλγαρική εκστρατεία της κυβέρνησης RSM στη Δυτική Ευρώπη έχουν οδήγησε σε σχεδόν πλήρες πάγωμα. των διμερών σχέσεων.

Και αν ο Πρόεδρος Rumen Radev πιστεύει ότι η Ευρώπη έχει ήδη καταλάβει γιατί σταματάμε το PCM για την ΕΕ, δημοσιεύματα στον δυτικό Τύπο δείχνουν ακριβώς το αντίθετο. Ο τελευταίος, στην Frankfurter Allgemeine Zeitung, θυμάται πώς δεν θέλουμε να μας αποκαλούν φασίστες, αλλά στην πραγματικότητα παρακάμπτουμε αδέξια το ιστορικό γεγονός ότι προδώσαμε 11.343 Εβραίους από το Αιγαίο, τη Μακεδονία του Βαρδάρη και το Πιρότ στα στρατόπεδα θανάτου.

Οι Εβραίοι – η άρρητη αλήθεια

Ενώ η ιστορική επιτροπή βρίσκεται σε πλήρη αδιέξοδο, το θέμα της εκτόπισης των Εβραίων θα μπορούσε να είχε επιλυθεί εδώ και πολύ καιρό και υπέρ μας.

Η Βουλγαρία, βέβαια, δεν ήταν η εμπνευστής της εκτόπισης των Εβραίων τον Μάρτιο του 1943, αλλά οργάνωσε την όλη επιχείρηση και δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι οι τότε αρχές την μποϊκόταραν. Το καθεστώς είχε επίσης μια δικαιολογία για να μην προστατεύσει αυτούς τους ανθρώπους – ο Νόμος για την Προστασία του Έθνους:

Τέχνη. 21. Άτομα εβραϊκής καταγωγής δεν επιτρέπεται:

α) να γίνουν αποδεκτοί ως Βούλγαροι πολίτες: οι γυναίκες εβραϊκής καταγωγής ακολουθούν την υπηκοότητα των συζύγων τους.

Ωστόσο, η εισαγωγή Εβραίων από τα «νέα εδάφη» σε στρατόπεδα και η μεταφορά και μεταφορά τους στις γερμανικές αρχές έγινε εξ ολοκλήρου από τις βουλγαρικές αρχές.

Απόπειρες αναγνώρισης της ιστορικής αλήθειας και κλεισίματος αυτής της σελίδας έχουν γίνει με τα χρόνια. Το 2008, ο Πρόεδρος Παρβάνοφ αναφέρθηκε από μια ισραηλινή εφημερίδα ότι αναγνώρισε την ευθύνη της χώρας στην Ιερουσαλήμ, αλλά η ομάδα του αργότερα είπε ότι πρόκειται για παρερμηνεία. Το 2013 ο Πλεβνέλιεφ έκανε κάτι παρόμοιο, αλλά είπε ότι η χώρα μας δεν είχε άλλη επιλογή.

Ο Μπόικο Μπορίσοφ έγινε ο πρώτος Βούλγαρος πρωθυπουργός που υποκλίθηκε στα Σκόπια και απέτισε φόρο τιμής στη μνήμη των απελαθέντων Εβραίων, αλλά όχι με τη μορφή επίσημης συγγνώμης. Την ίδια χρονιά, το βουλγαρικό κοινοβούλιο βγήκε με μια θέση στην οποία λυπόταν που δεν μπορούσε να σταματήσει την απέλαση.

«Να τους ζητήσω συγγνώμη που έσωσα 50.000 Εβραίους;» λέει όταν ένας δημοσιογράφος τον ρωτά γι’ αυτό.

Μέχρι πότε θα μας λένε φασίστες;

Αυτή η περίοδος της κοινής μας ιστορίας δίνει λόγο στους Μακεδόνες ιστορικούς και συγγραφείς σχολικών βιβλίων να μας αποκαλούν φασίστες. Δεν υπάρχουν τέτοιοι ορισμοί για τον γερμανικό λαό, για παράδειγμα. Επιπλέον, είναι εξαιρετικά γελοίο σήμερα για ένα έθνος όπως η Βουλγαρία να αποδίδεται αυτό το επίθετο 75 χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι σαν να αποκαλούμε τον σημερινό γερμανικό λαό φασίστες.

Αυτό το επιχείρημά μας θα ζυγιζόταν σοβαρά αν κάποτε, τα τελευταία 28 χρόνια από τότε που αναγνωρίσαμε αυτή τη χώρα, ένας επίσημος εκπρόσωπος της Βουλγαρίας είχε δηλώσει επίσημα: «Λυπούμαστε, ζητούμε συγγνώμη για την απέλαση των Εβραίων!».

Και τότε το θέμα θα έκλεινε, και η μακεδονική ιστοριογραφία και η κρατική εξουσία θα έμπαιναν σε δύσκολη θέση και θα έκαναν τα επόμενα πολύ σημαντικά βήματα για εμάς, απαραίτητα για τη λεγόμενη συμφιλίωση των δύο πλευρών.

Για παράδειγμα, να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να ανοίξει τα αρχεία των μυστικών ολοκληρωτικών υπηρεσιών της πρώην Γιουγκοσλαβίας, ενόχων για διώξεις χιλιάδων Βουλγάρων στη Μακεδονία.

Είναι απίθανο το PCM να βγει σύντομα από τη νοσταλγία για τον Τίτο

Μόνο στις 7 Ιανουαρίου 1945, την πρώτη μέρα των Χριστουγέννων (με το παλιό στυλ), σύμφωνα με κατάλογο που συνέταξε ο κομμουνιστής Λάζαρ Κολισέφσκι, 1.200 Βούλγαροι δολοφονήθηκαν χωρίς δίκη ή καταδίκη στη Μακεδονία του Βαρδάρη. Τις επόμενες εβδομάδες, ολόκληρες οικογένειες σκοτώθηκαν στις περιοχές της Οχρίδας και της Πρέσπας. Σύμφωνα με ορισμένα στοιχεία, 23.000 Βούλγαροι σκοτώθηκαν και άλλοι 130.000 στάλθηκαν σε στρατόπεδα.

Αντί να καταδικάσει τις ενέργειες του Τίτο, πριν από δύο χρόνια ο τότε δήμαρχος του SDSM των Σκοπίων είχε υποστηρίξει τουριστικές περιηγήσεις στην πρωτεύουσα της πΓΔΜ στη μνήμη του δικτάτορα.

Κάθε προσπάθεια αναθεώρησης και αποκάλυψης αυτών των σκοτεινών γεγονότων της ολοκληρωτικής ιστορίας τελειώνει με μια έκρηξη δημοσιεύσεων κοντά στο Βαρδάρη με το στυλ «Και γιατί χτυπάς τους Νέγρους;», εξηγώντας λεπτομερώς για τον «Βούλγαρο φασιστικό κατακτητή».

Ή θα μπορούσαμε να κλείσουμε τη σελίδα με τον φασισμό για να προχωρήσουμε – στον ολοκληρωτισμό, και τα Σκόπια θα αναγκαστούν να σπάσουν το βάθρο του ολοκληρωτισμού, που εξακολουθεί να υποστηρίζει την εύθραυστη εθνική τους ταυτότητα, και να ξεπεράσουν την ιστορία. Γιατί Γιουγκοσλαβία δεν υπάρχει σήμερα, αλλά οι άνθρωποι από τις ολοκληρωτικές υπηρεσίες, που εργάζονται με τον ίδιο τρόπο ενάντια στη Βουλγαρία όπως τότε, είναι εδώ, σε όλα τα κόμματα του RSM. Γι’ αυτό η ιστορική κάθαρση είναι απαραίτητη και μπορεί να ξεκινήσει από εμάς.

Πού μετά την ιστορία;

Με τα χρόνια, υπήρξαν προσπάθειες από τη βουλγαρική κυβέρνηση να μετατοπίσει το θέμα της ιστορίας σε πιο πρακτικά θέματα – όπως η βελτίωση των οδικών και σιδηροδρομικών συνδέσεων, περισσότερες βουλγαρικές επενδύσεις και πολιτιστικές ανταλλαγές. Είναι δύσκολο, και με πολλή αντίσταση, οι αρχές στα Σκόπια επιτρέπουν ήδη την εισαγωγή βουλγαρικών βιβλίων (μετά από τρελά σκάνδαλα), έχουμε ελάχιστες βουλγαρικές επενδύσεις (αν και οι καταγγελίες από τις βουλγαρικές επιχειρήσεις συνεχίζονται), αλλά η πρόσβαση στα βουλγαρικά μέσα ενημέρωσης είναι ακόμα δύσκολος. άτομα με βουλγαρική αυτοσυνείδηση.

Έπρεπε να είχαμε κλέψει εδώ και καιρό την τεχνογνωσία από την Ελλάδα, η οποία ενώ απέκλειε τα Σκόπια για χρόνια, επένδυε συνεχώς εκεί. Ωστόσο, δεν έχουμε κρατική πολιτική για την προώθηση των βουλγαρικών επιχειρήσεων στο RSM, ούτε η κυβέρνηση έχει σταθεί ποτέ πίσω από τα βουλγαρικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία θέλουν να μεταδοθούν εκεί ή να λάβουν άδεια για ραδιόφωνο ή τηλεόραση. Ούτε αυξήσαμε τον αριθμό των Μακεδόνων φοιτητών στα πανεπιστήμιά μας. Το βουλγαρικό διαβατήριο ήταν το μόνο που προσέλκυσε τους πολίτες του RSM, αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει να δηλώσουν εγγράφως ότι είναι Βούλγαροι και ταυτόχρονα να αποκαλούν τη χώρα μας «φασίστα» και «τάταρ» στα κοινωνικά δίκτυα.

Δεν υπάρχει τρόπος να ξεπεράσουμε το υποτιθέμενο μίσος για τη Βουλγαρία όταν δεν δημιουργούμε θέσεις εργασίας εκεί, δεν τους δείχνουμε τον πολιτισμό μας, δεν βλέπουμε βουλγαρική τηλεόραση. Στο μεταξύ, στη χώρα μας έχει ξεκινήσει εκτεταμένη εχθρότητα προς τους γείτονές μας, η οποία είναι πάντα προς μια κατεύθυνση – προς το τεχνητά δημιουργημένο έθνος τους στην πλάτη του δικού μας. Αυτή τη στιγμή, αν η κυβέρνηση δώσει το πράσινο φως στο PCM για την ΕΕ, μάλλον θα πέσει γρήγορα από την εξουσία, γιατί η πραγματική συζήτηση για την κοινή μας ιστορία δεν έγινε και αυτό δεν είναι πλέον αποδεκτό για κανέναν πατριώτη Βούλγαρο. Και αυτό ακριβώς είναι που εκπλήσσει την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες – πώς μπορεί το παρελθόν να εμποδίσει το μέλλον;

Το έργο της Ελλάδας ήταν πολύ πιο εύκολο, έπρεπε να τους αναγνωρίσουν ότι το μακεδονικό έθνος δεν είχε καμία σχέση με την αρχαία Ελλάδα. Και μαζί πρέπει να αναγνωρίσουμε τι μας συνδέει – και καλό και κακό. Αυτό θα αλλάξει σταδιακά την εχθρότητα προς τους Βουλγάρους και τους Βουλγάρους κοντά στο Βαρδάρη και θα αφοπλίσει όλες τις δυνάμεις που θέλουν να αποσταθεροποιήσουν την περιοχή και να εμποδίσουν την ευρωπαϊκή της πορεία.

Μέχρι να αρχίσουμε να επενδύουμε σοβαρά και μαζικά σε αυτή τη χώρα, δεν υπάρχει τρόπος να λύσουμε τα προβλήματά μας. Πρέπει όμως να δώσουμε και ένα παράδειγμα ότι η Βουλγαρία δεν είναι η χώρα που θέλει να επιβάλει από τη θέση του ισχυρού μόνο την εκδοχή της ιστορίας της. Αναγνωρίζοντας ιστορικά γεγονότα που είναι άβολα για εμάς, θα είμαστε πιο δυνατοί να θέλουμε το RSM να διαφέρει εντελώς από τη ρητορική του Τίτο σχετικά με τη Βουλγαρία.

Άρα μια συγγνώμη θα έκανε εξαιρετική δουλειά. Τότε θα εξαρτηθεί από τα Σκόπια αν θα κάνουν τα επόμενα βήματα που θα καθησυχάσουν όλους τους Βούλγαρους που δικαίως δεν θέλουν να επιτρέψουν το PCM στην Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα με τη ρητορική του ψεύδους και του μίσους.