ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ – Η κοινωνική και οικονομική κρίση που προκλήθηκε από την πανδημία του κορωνοϊού έχει διευρύνει το χάσμα μεταξύ αγροτικών και αστικών περιοχών, ιδίως σε ορισμένα κράτη μέλη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, όπως η Ουγγαρία, η Ρουμανία και η Βουλγαρία. Είναι η φωτογραφία που τράβηξε ο α διαδικτυακή έρευνα για τον αντίκτυπο της πανδημίας στις περιοχές που διεξήγαγε το Eurofound σε τρία στάδια (άνοιξη 2020, καλοκαίρι 2020, άνοιξη 2021) και απεικονίζεται στοτελευταίο τεύχος του TerritoriALL, περιοδικό από το πρόγραμμα σπουδών Espon, με ειδίκευση στην περιφερειακή ανάλυση.

Συγκεκριμένα, προέκυψε ότι ένα χρόνο μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, το ποσοστό όσων δυσκολεύονταν να τα βγάλουν πέρα ​​ήταν σχεδόν 7% υψηλότερα στις αγροτικές περιοχές από ό,τι στις αστικές περιοχές. Μόλις ένα χρόνο νωρίτερα, την άνοιξη του 2020, η διαφορά ήταν 5%. Μια τάση, γράφουν οι ερευνητές, που παρατηρείται στα περισσότερα κράτη μέλη, αν και σε διαφορετικό βαθμό.

Οι οικονομικές δυσκολίες στις αγροτικές περιοχές είναι πραγματικό πρόβλημα: σε Βουλγαρία, Ουγγαρία, Λιθουανία και Ρουμανία Το 70% των ανθρώπων που ζουν μακριά από μεγάλα κέντρα ανέφεραν κάποιο επίπεδο δυσκολίας να τα βγάλουν πέρα ​​ενώ βρίσκονταν εκεί Κροατία, Ελλάδα και Σλοβακία ο αριθμός είναι ακόμη μεγαλύτερος. Στις ίδιες χώρες, το ποσοστό όσων κατοικούν σε πόλεις που ανέφεραν οικονομικές δυσκολίες είναι, από την άλλη, σημαντικά χαμηλότερο.

Οι ερωτηθέντες παραπονέθηκαν για δυσκολίες στην πληρωμή λογαριασμών, ενοικίων και στεγαστικών δανείων. Συγκεκριμένα, αυξήθηκε το ποσοστό των ερωτηθέντων, που κατοικούν τόσο σε αγροτικές όσο και σε αστικές περιοχές, που αδυνατούν να πληρώσουν για υπηρεσίες κοινής ωφέλειας όπως ρεύμα, νερό και φυσικό αέριο και τηλεφωνικές συνδέσεις. Την ίδια στιγμή, το 8,10% των ερωτηθέντων, που κατοικούν σε αγροτικές περιοχές, δήλωσε ότι δεν μπορούσε να πληρώσει το ενοίκιο ή το στεγαστικό του δάνειο.

Οι άνθρωποι που ζουν σε αγροτικές περιοχές έχουν εκτεθεί ιδιαίτερα, εξηγούν οι ερευνητές, επίσης λόγω χαμηλότερα επίπεδα εισοδήματος και αποταμίευσης σε σύγκριση με αυτούς που ζουν σε αστικά κέντρα. Κατά συνέπεια, ο μακροπρόθεσμος αντίκτυπος της πανδημίας στο χάσμα μεταξύ πόλεων και υπαίθρου θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από ικανότητα του τελευταίου να ανταποκρίνεται στις προκλήσεις που θέτει η κρίση και να διασφαλίσουν ότι η μετάβαση στη «νέα κανονικότητα» δεν θα τους αφήσει πίσω.