ΜΙΛΑΝΟ – Η φωνή του Μπέπε Μπεργκόμη ακόμα και η επόμενη μέρα προδίδει συγκίνηση και απογοήτευση. «Έβλεπα τον αγώνα εκτός αέρα, μαζί με τους άλλους στον Σκάι και περιμέναμε την παράταση. Ακόμα δεν μπορώ να ξεπεράσω αυτό που συνέβη: όταν είδα την μπάλα να κλωτσάει Τραϊκόφσκι μπες στο Διαδίκτυο, το αίμα μου πάγωσε και δεν πρόλαβα να αναλύσω τι είχε συμβεί γιατί έπρεπε να τρέξω και να βάλω το μικρόφωνο για να βγω ζωντανά».. Ο πρώην αμυντικός της Ίντεραφού ανέβασε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1982 στην Ισπανίαείπε μαζί με Φάμπιο Καρέσα ο θρίαμβος μέσα Γερμανία το 2006εκτός από το τελευταίο ευρωπαϊκός κατακτήθηκε α Γουέμπλεϊ. Σε Κατάρ ήλπιζε ότι θα μπορούσε να είναι η τεχνική φωνή κάποιου άλλου για τον Σκάι Κόσμος αξέχαστη για τους Azzurri και αντ’ αυτού…

Μπεργώμη, από πού να ξεκινήσουμε;

«Λοιπόν, ίσως από την ανάλυση της ήττας με τη Μακεδονία. Αναφέρομαι στα λόγια του Μαντσίνι όταν είπε: «Δεν έπρεπε να είμαστε εδώ». Έχω την αίσθηση ότι το να παίζεις αυτά τα πλέι οφ για την ομάδα που είχε κερδίσει το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και είχε κάνει το ρεκόρ των συνεχόμενων χρήσιμων αποτελεσμάτων ήταν σχεδόν αδικία. Ξαφνικά η ομάδα που πήρε το γήπεδο χωρίς ευθύνη βρέθηκε συντετριμμένη από πιέσεις και εντάσεις. Πάρτε για παράδειγμα τον Jorginho: την Πέμπτη έφερε στο κεφάλι του τα δύο χαμένα πέναλτι κόντρα στην Ελβετία και έβλεπες ότι ήταν βαρύς, εκτός αγώνα. Άλλοι, όμως, δυσκολεύτηκαν επίσης: ο Μπαρέλα και ο Ινσίνιε περνούν μια δύσκολη περίοδο, ο Έμερσον δεν είναι ο Σπινατζόλα, ο Ιμόμπιλε, που για μένα είναι ο καλύτερος Ιταλός επιθετικός, δεν μπορεί να εκφραστεί σε σχήμα που πολλοί κουβαλούν την μπάλα».

Και έτσι για δεύτερο συνεχόμενο Μουντιάλ θα είμαστε θεατές μπροστά στην τηλεόραση…

«Αυτή η αποβολή είναι χειρότερη από ό,τι πριν από πέντε χρόνια. Τότε είχαμε κακή βαθμολογία και τερματίσαμε δεύτεροι στον όμιλο πίσω από μια ισχυρή Ισπανία. Αυτή τη φορά ως πρώτοι παίκτες δεν καταφέραμε να αφήσουμε πίσω μας την Ελβετία, εναντίον της οποίας χάσαμε δύο πέναλτι σε ισάριθμες μάχες με σώμα με σώμα. Και μετά τα πλέι οφ: ένα πράγμα είναι να έχεις αντίπαλο τη Σουηδία. άλλο, με όλο τον σεβασμό, είναι να αμφισβητήσουμε τη Μακεδονία».

Επικίνδυνη περίληψη: Ο Μαντσίνι χειρότερος από τον Βεντούρα;

«Δεν το είπα και δεν το σκέφτομαι. Ο Ρόμπι είναι φίλος και σπουδαίος προπονητής. Λυπάμαι γι ‘αυτόν, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι, όπως πήρε τόσους επαίνους όταν έκανε ένα κατόρθωμα κερδίζοντας το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα τον Ιούλιο, τώρα δέχεται κριτική. Το ποδόσφαιρο μερικές φορές μπορεί να είναι σκληρό».

Ο Χοτ Κιελίνι είπε ότι ο Μάντσιο πρέπει να παραμείνει και ότι η εθνική ομάδα πρέπει να ξεκινήσει ξανά από αυτόν. Συμφωνείτε με τον καπετάνιο;

«Είναι μια δύσκολη ερώτηση να απαντηθεί. Ο Ρόμπι πρέπει να είναι στο κεφάλι: αν θέλει να ξεκινήσει από την αρχή, να επιστρέψει στο παιχνίδι και να πάρει εκδίκηση, τότε λέω ναι. Γιατί ο Μαντσίνι μας έδωσε έναν Ευρωπαίο και είναι λίγοι τόσο καλοί όσο αυτός. Αν, από την άλλη, θέλει να προπονήσει έναν σύλλογο και δεν έχει ένα όραμα σαν αυτό που τον ώθησε να πάει στην εθνική ομάδα το 2018… Μόνο ο Ρομπέρτο ​​μπορεί να δώσει την απάντηση».

Αν ο Μαντσίνι κάνει ένα βήμα πίσω, σε ποιον θα στοιχηματίζατε;

«Από το απόγευμα της Πέμπτης άκουσα και διαβάζει ονόματα: Καναβάρο, Πίρλο, Γκατούζο, Ρανιέρι, Ντε Ζέρμπι… Όλοι έχουν τα σωστά χαρακτηριστικά: οι τρεις πρώην παγκόσμιοι πρωταθλητές ξέρουν πώς να κερδίζουν με μπλε, ο Ρανιέρι θα ήταν ιδανικός. επιλογέας χάρη στην εμπειρία του, ο Ντε Ζέρμπι θα έδινε μια ποδοσφαιρική φιλοσοφία παρόμοια με αυτή του Μαντσίνι, αλλά αν έπρεπε να πω ένα όνομα, θα επικεντρωνόμουν στον Γκατούζο. Χρειάζεται κάποιος με τη θέση του, το χάρισμά του και, ταυτόχρονα, την εμπειρία του να ξαναρχίσει σε μια τέτοια στιγμή».

Όλες οι πληροφορίες για την έκδοση της Corriere dello Sport – Stadio