Της Μήδειας έχουμε πώς εικόνα αυτή της Μαρίας Κάλλας ή του Παζολίνι. Αλλά πόση Μήδεια είναι εκεί μέσα εμείς?
Η Μήδεια είναι μία νέος donna του ελληνικού μύθου, κόρη του βασιλιά της Κολχίδας, στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Ιάσονας (ευχαριστώ ή λόγω βέλους του Έρωτα): ο Έλληνας ήρωας είχε φτάσει στην πατρίδα της Μήδειας για να κατακτήσει την Χρυσόμαλλο δέρας. Η νεαρή γυναίκα, που ήταν και αυτή εαυτό, έκανε τον Τζέισον να ορκιστεί αιώνια αγάπη και σε αντάλλαγμα τον βοήθησε να ολοκληρώσει τον άθλο με τη βοήθεια του α αλοιφή θαυματουργός. Κατέκτησε το χρυσόμαλλο δέρας, οι δύο επιστρέφουν Κόρινθος αλλά μετά από 10 χρόνια συμβίωσης, ο Ιάσονας εγκαταλείπει τη Μήδεια και τα παιδιά τους για να την παντρευτεί κόρη του Κρέοντα, του βασιλιά της Κορίνθου.
Η Μήδεια αντιδρά έτσι αδίστακτος: βάζει η Glauce (η νέα γυναίκα του Jason) να παραδώσει ένα ψεύτικο dono από μια ρόμπα και ένα στέμμα εμποτισμένο με ένα δηλητήριο που θα τη σκοτώσει. Τότε ο πόνος και η εκδίκηση που προκύπτει πέφτουν επίσης από μόνοι του γιους.

Αυτή είναι η εκδοχή που μας δίνει Ευριπίδης, όταν το 431 π.Χ ανέβασε στην Αθήνα την τραγωδία της Μήδειας και που θα την αποδώσει αθάνατος. Μια γυναίκα περισσότερο από μια μάγισσα. Μια γυναίκα Βαρβάρα, μια γυναίκα χωρίς χώρα και χωρίς οικογένεια, που για αγάπη έχει κόψει κάθε Σύνδεσμος και ακολούθησε τον Τζέισον. Μία σύζυγος ξένο, με παιδιά που θεωρούνται παράνομα σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, εγκαταλειμμένος για βασιλική νύφη σε ξένη πόλη. Μια γυναίκα που ενσαρκώνει τη γυναικεία εικόνα που έρχεται σε αντίθεση με ένα μοντέλο φαλλοκράτης Ελληνικά (και όχι μόνο).
Πληγή βαθιά από τον Jason, ο οποίος δείχνει ότι δεν έχει κανένα συναίσθημα όταν υπερασπίζεται τον εαυτό του λέγοντάς της ότι θα έπρεπε με κάποιο τρόπο ευγνώμων, είδε ότι χάρη σε αυτόν η Μήδεια είχε την ευκαιρία να γνωρίσει την Ελλάδα και τον πολιτισμό της και το είδε από το νέο του γάμος θα είχαν ωφεληθεί και τα παιδιά νόθος γεννήθηκε από το γάμο τους. Μέτριος, ασεβής, αλαζονικός Ιάσονας. Παθιασμένη, ευφυής, προδομένη Μήδεια. Και τα πάθη μπορούν εκθειάζω αλλά επίσης να καταστρέψουν.

Η χορωδία της τραγωδίας του Ευριπίδη, η γυναίκες Κορίνθου όλες οι γυναίκες βρίσκονται στο πλευρό της Μήδειας: σε κάποιους στίχους που οι σουφραζέτα θα τραγουδήσει στους δρόμους του Λονδίνου στις αρχές του 1900, οι γυναίκες του Ευριπίδη φωνάζουν πώς η εικόνα τους θα ήταν πολύ διαφορετική και πιο σεβαστή αν οι γυναίκες μπορούσαν να δώσουν φωνή στους δικούς τους πεποιθήσεις. Με γυαλιστερό τρέλα Η Μήδεια μιλάει στα παιδιά της: πώς θα ήταν το μέλλον τους αν τα άφηνε εκεί, στο δικαστήριο ενός ξένου. Θα μεγάλωναν χωρίς αυτήν και εκείνη χωρίς αυτούς, χωρίς να μπορεί να γίνει μητέρα. Η Μήδεια εκεί θα σκοτώσω.

Οι οποίες θυμός εκκολάπτεται στην ψυχή του. Σκοτώνει παιδιά για προστατέψτε τα? Να τιμωρήσει αυτούς που την πρόδωσαν καταπιέζοντας την υιός και το καθένα Σύνδεσμος με τον πατέρα; Διαγράφει τον εαυτό της ως γυναίκα μαζί με την παθολογική της ζήλια; Πόσες γυναίκες δυστυχώς το κάνουν, ίσως σε μια τρελή προσπάθεια να επιβληθούν. Ο Ευριπίδης το σκηνοθετεί αυτό για εμάς άβυσσος χωρίς απάντηση λογικός. Στην απεραντοσύνη και την απεραντοσύνη της ανθρώπινης ψυχής, η αγάπη, το μίσος, η γλυκύτητα και η τρέλα μπορούν τρομερά συνυπάρχω σε έναν και μόνο άνθρωπο ποδοπατημένο, χωρίς σεβασμό. Και να ανατινάξει.