Πριν λίγες μέρες εμπλούτισα το ήδη πολύτιμο και ξεχειλισμένο θησαυρό συναισθημάτων μου, με μια από τις μεγαλύτερες χαρές στη ζωή ενός δημοσιογράφου. Χάρη στην Corriere della Sera, όπου εργάζομαι 52 χρόνια, έχω ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο ως ειδικός ανταποκριτής, έχω γνωρίσει σημαντικές και απλές χώρες και ανθρώπους και έχω δει σχεδόν όλα τα θαύματα του πλανήτη μας. Αλλά δεν μπορείτε να φανταστείτε την τελευταία επίσκεψη στην αγαπημένη μου Σικελία, όντως στο κομμάτι του νησιού που ήξερα λιγότερο αλλά που πραγματικά με κατέκλυσε. Πολλοί μου είχαν μιλήσει για το Αγκριτζέντο και την Κοιλάδα των Ναών, αλλά ποτέ δεν θα φανταζόμουν πόσα έζησα και έμαθα, χάρη στον Μάρκο, έναν νεαρό αρχαιολόγο που σε μόλις 3 ώρες μπόρεσε να πει τα μυστήρια και τους θρύλους που δεν μια κοιλάδα περπατώντας, αλλά ενός απόλυτα ελληνικού λόφου, που ιδρύθηκε και κατοικήθηκε από Έλληνες, μάρτυρας της παράδοσης που χτυπάει περισσότερο την καρδιά μου. Το ντεμπούτο του καλλιεργημένου συντρόφου μας είναι αμέσως ιντριγκαδόρικο. «Όπως βλέπετε δεν βρισκόμαστε σε κοιλάδα αλλά σε λόφο με θέα σε χώρο πρασίνου». Ένα μοναδικό όραμα. Μας μίλησε για το «Θαύμα» των Ναών, αυτό του Juno, μέχρι αυτό της Concordia, που είναι η μαρτυρία της Ελλάδας που είναι ακόμα εδώ, σήμερα, τώρα, με το όνομα του Ακράγκα, για να μαρτυρήσει μια φυσική και αθάνατη παρουσία. . Συγκινήθηκα, ένα θεμελιώδες παράρτημα, από τη δημιουργία ενός girardino dei Giusti, που γεννήθηκε από την ευγενή επιθυμία του Gabriele Nissim, ακριβώς στην πεδιάδα ανάμεσα στους ναούς, όπου μια από τις μεταλλικές πέτρες είναι αφιερωμένη στον Aldo Moro, στον οποίο αφιέρωσα Το βιβλίο μου “The Secret”, μεταφρασμένο και στα ελληνικά. Εδώ, στο Agrigento, με τίμησαν με το Πολιτιστικό Βραβείο Empedocle, στο όνομα του αθάνατου Έλληνα, ένα βραβείο αφιερωμένο στη μνήμη του δικαστή Paolo Borsellino, που σκοτώθηκε από τη μαφία, και που τον θυμήθηκαν στον πιο γλυκό Κήπο των Δικαίων στον κόσμο. Το Porto Empedocle, όπου προσγειώθηκαν ως ναυάγια το πιο άτυχο και φτωχότερο στον κόσμο, δεν είναι μακριά. Μια συναρπαστική και σχεδόν θεϊκή επίσκεψη. Αλλά εδώ εγώ Θέλω να θυμηθώ την κεντρική θέση του σήμερα στη μεσογειακή Ελλάδα, με τη δέσμευση της Αθήνας και την ιστορική επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου στην Κύπρο, μια χώρα που φιλοξενεί το τελευταίο γελοίο τείχος της Ευρώπης, που χωρίζει το νησί της Αφροδίτης σε δύο μέρη. Gre ek πλευρά και η τουρκική πλευρά, και η μετέπειτα αποστολή στη Λέσβο, στην καρδιά της Ελλάδας, όπου η ζωή όσων δραπετεύουν από τη φτώχεια, την πείνα, τη φτώχεια μιας ζωής και τους πολέμους είναι πιο δυνατή, για να φτάσουν στον στόχο της αξιοπρέπειας. Οι δηλώσεις του Πάπα Φραγκίσκου, που πάντα αγωνιζόταν για τον πλανητικό διάλογο, ήταν ως συνήθως σκληρές και ακριβείς. Ο ποντίφικας δεν χάνεται ποτέ στον ποταμό των λέξεων, αλλά ταξιδεύει κατευθείαν στις καρδιές των ανθρώπων. Και στην Ανατολική Μεσόγειο η φωνή του είναι η πιο αποτελεσματική.