Επιπλέον, ακόμη και όταν έχουν την ευκαιρία να το κάνουν, οι κάτοικοι δεν μπορούν να φύγουν από τον καταυλισμό για το έλλειψη χρημάτων. Μάλιστα, παρότι έχει το δικαίωμα να λαμβάνει 75 ευρώ κάθε μήνα, η πληρωμή δεν έχει καταβληθεί για τουλάχιστον τρεις μήνες και το εισιτήριο της επιστροφής για την πόλη της Σάμου κοστίζει τρία ευρώ και είκοσι λεπτά. Έτσι, ανίκανοι να εγκαταλείψουν τον καταυλισμό και χωρίς χρήματα για να αγοράσουν τα δικά τους τρόφιμα ή προμήθειες, οι κάτοικοι του στρατοπέδου αναγκάζονται να παραμείνουν σε μια υποβαθμισμένη εγκατάσταση, που χαρακτηρίζεται από ανεπαρκείς υπηρεσίες και δυσλειτουργίες.

Υπηρεσίες

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες που συνέλεξαν οι Ema και Sac, τα κοντέινερ όπου μένουν άνθρωποι είναι συχνά πλημμύρισε και η παρουσία κουκέτες μόνο μειώνει τον χώρο για να καθίσετε. Επιπλέον, είναι πολύ συχνές διακοπές ρεύματος και οι κάτοικοι δεν μπορούν ούτε να φορτίσουν τα κινητά τους τηλέφωνα, τη μοναδική μορφή ψυχαγωγίας και επικοινωνίας με τον έξω κόσμο που μπορούν να έχουν.

Άλλα προβλήματα αφορούν τοφροντίδα υγείαςσυχνά δεν είναι εγγυημένο, στο οποίο προστίθεται το απαγόρευση προσέλευσης στα νοσοκομεία. «Το μωρό μου έχει βήχα… είπε ένας κάτοικος -. Έχω ιατρικά προβλήματα αλλά όταν ζήτησα να με στείλουν στο νοσοκομείο μου είπαν όχι».. Τέλος, επίσης το την ποιότητα και την ποσότητα των τροφίμων που παρέχονται στους κατοίκους φαίνεται να είναι ανεπαρκής. Πολύ συχνά τα τρόφιμα που παρέχονται είναι ήδη έχει λήξει για κάποιο χρονικό διάστημα και, λόγω περιορισμένων προμηθειών, τα τρόφιμα τελειώνουν γρήγορα και όποιος φτάνει τελευταίος παίρνει μόνο ψωμί και νερό.

Η βία

Πολύ συχνά, αναφέρει το έγγραφο Ema και Sac, οι πρόσφυγες υπόκεινται τόσο σωματική όσο και σεξουαλική βία από συνοριοφύλακες και συχνά κακομεταχείριση εντός του γηπέδου. Ένας κάτοικος είπε πώς τους κάλεσαν έναν-έναν να τους χτυπήσουν με ρόπαλα, ενώ ένας άλλος φέρεται να αφέθηκε. καθισμένος στον ήλιο για αρκετές ώρες και με χειροπέδες, χωρίς κανέναν λόγο. Μόνο να απειληθεί να έρθει «στάλθηκε πίσω στην Τουρκία» από έναν αστυνομικό του στρατοπέδου.

Όλες αυτές οι μαρτυρίες λένε πώς συμβάλλει η ζωή στο νέο πεδίο βλάψει την ψυχική και σωματική υγεία των κατοίκων. Παρά τα στοιχεία, ωστόσο, παρόμοιες δομές γίνονται όλο και πιο συνηθισμένες Ευρωπαϊκό πρότυπο υποδοχής και συνεχίζουν να εγκαινιάζονται στην Ελλάδα, όπως στην περίπτωση του νησιά Λέρος και Κως. Επιπλέον, αρκετοί ηγέτες από άλλες ευρωπαϊκές χώρες δείχνουν ενδιαφέρον να αναπαράγουν την εμπειρία της Σάμο, θεωρώντας την ως πρότυπο προς μίμηση. Με τη συμβολή τους, η Ema και ο Sac ελπίζουν να ρίξουν φως σε μια κατάσταση που κάθε άλλο παρά υποδειγματική είναι, ζητώντας από τα κράτη μέλη να σταματήστε τη χρήση ρητορικής με στόχο την απεικόνιση των CCAC ως τη μόνη λύση για την υποδοχή των μεταναστών και τη δημιουργία χώρου για ασφαλή και αξιοπρεπή συστήματα στέγασης στις αστικές περιοχές.