Οι διεθνείς συναντήσεις προχωρούν για να φέρουν τη Λιβύη στις αναμενόμενες εκλογές, που είναι προγραμματισμένες για τον Δεκέμβριο, οι οποίες όμως, δεδομένης της ολοένα και πιο διχασμένης κατάστασης στη χώρα, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι μπορούν να διεξαχθούν. Για το λόγο αυτό, μια νέα σύνοδος κορυφής πραγματοποιήθηκε χθες στο Παρίσι, υπό την προεδρία αυτού του είδους της «τριπλής συμμαχίας» μεταξύ Γαλλίας, Γερμανίας και Ιταλίας που ανέλαβε να στηρίξει τη βορειοαφρικανική χώρα στην πορεία της προς την ενοποίηση και τον εκδημοκρατισμό. Πολλοί διεθνείς παράγοντες ήταν παρόντες, από την Τυνησία, τον Νίγηρα, το Τσαντ που συνορεύει με τη Λιβύη, μέχρι την Αμερικανίδα αντιπρόεδρο Kamala Harris και διάφορες αραβικές χώρες. Υπάρχει έλλειψη Ρωσίας και Τουρκίας και δεν είναι τυχαίο, όπως μας εξήγησε σε αυτή τη συνέντευξη Μικέλα Μερκούρι, Καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας Μεσογειακών Χωρών στο Πανεπιστήμιο της Macerata και ειδικός στη Λιβύη: «Είναι οι δύο δυνάμεις που εξακολουθούν να διατηρούν στρατεύματα στο λιβυκό έδαφος και και οι δύο, αλλά ίσως περισσότερο η Ρωσία, έχουν συμφέρον να διατηρήσουν την κατάσταση σε ισορροπία και να διασφαλίσουν ότι δεν θα υπάρξει ψήφος, ώστε να μην χαθούν τα πλεονεκτήματα που αποκτήθηκαν πρόσφατα χρόνια, πλεονεκτήματα που σημαίνουν για τη Μόσχα μια ασφαλή διέξοδο στη Μεσόγειο και για τις οικονομικές υποθέσεις της Τουρκίας χάρη στη διακίνηση μεταναστών, όπως κάνει ήδη τώρα.» Η σύνοδος κορυφής τελείωσε με ένα έγγραφο που θέτει ακριβείς όρους, ιδίως «κυρώσεις των Ηνωμένων Εθνών για που προσπαθούν να μποϊκοτάρουν την ψηφοφορία, να αποθαρρύνουν όσους προσπαθούν να εμποδίσουν την εκλογική διαδικασία και την πολιτική μετάβαση».
Στα εγκαίνια αυτής της διάσκεψης, ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν είπε ότι στόχος είναι «να κρατήσουμε τον πήχη ευθεία για να φτάσουμε στις εκλογές, γιατί υπάρχουν δυνάμεις που θέλουν να εκτροχιάσουν το μονοπάτι». Ποιες είναι αυτές οι δυνάμεις;
Υπάρχουν δυνάμεις που δεν θα ωφελούνταν από μια υποθετική σταθεροποίηση ακολουθώντας εκλογικό δρόμο. Για παράδειγμα, αρκετές πολιτοφυλακές που θα έχαναν τον κυρίαρχο ρόλο τους με αυτές τις εκλογές. Ωστόσο, πιστεύω ότι ο Μακρόν αναφερόταν σε εξωτερικούς παράγοντες όπως η Τουρκία και η Ρωσία, που θέλουν να παραμείνουν στη χώρα και, ως εκ τούτου – δεδομένου ότι μια από τις βασικές προϋποθέσεις για αυτές τις εκλογές είναι η αποστρατιωτικοποίηση της Λιβύης με την παρουσία μισθοφόρων – είναι σαφές ότι έχουν συμφέρον να διατηρήσουν το καθεστώς. quo.
Ο Ερντογάν και ο Πούτιν, που έχουν μεγάλο βάρος στη Λιβύη, δεν συμμετείχαν στη διάσκεψη. Ποια είναι η σημασία της απουσίας τους;
Η απουσία των δύο, που δεν ήταν καν παρόντες στο συνέδριο της Τρίπολης της περασμένης 21ης Οκτωβρίου, υποδηλώνει ακριβώς ότι έχουν κάθε συμφέρον να διατηρήσουν το status quo, το οποίο αντίθετα θα μπορούσε να αναθεωρηθεί με τις εκλογές.
Επειδή?
Διότι η Τουρκία θα μπορούσε να χάσει τη δυνατότητα να έχει στρατηγικές βάσεις και θέσεις στη Δύση και, στο μέλλον, επίσης να δραστηριοποιείται επιχειρηματικά ελέγχοντας τις μεταναστευτικές ροές. ενώ η Ρωσία ακόμη περισσότερο, γιατί η στρατιωτική βοήθεια που παρείχε στον Χάφταρ δεν ήταν μόνο για να τον βοηθήσει να κερδίσει, αλλά κυρίως για να εξασφαλίσει μια απόβαση στη Μεσόγειο. Είναι πιο βολικό για τους Ρώσους παρά για τους Τούρκους να μην αλλάζει η σημερινή κατάσταση.
Η περίπτωση του υπουργό εξωτερικών Najla Al-Mangoush, που αρχικά ανεστάλη από τα καθήκοντά της και υπόκειται σε απαγόρευση ταξιδιού για «διοικητικές παραβάσεις» και στη συνέχεια επαναφέρθηκε από τον πρωθυπουργό Abdul-Hamid Dbeibah, είναι ένα εντυπωσιακό παράδειγμα της διαίρεσης της Λιβύης, είναι έτσι;
Εντός της χώρας υπάρχει μια σαφής διαίρεση μεταξύ ανατολής και δύσης, η οποία αποκαλύπτεται και σε αυτήν την εκλογική συγκυρία. Από τη μια έχουμε την Τρίπολη, τη δυτική περιοχή, που είναι πιο πυκνοκατοικημένη, του οποίου ο υποψήφιος μπορεί να ευνοηθεί ακριβώς από τον δημογραφικό παράγοντα. Από την άλλη πλευρά, έχουμε μια Ανατολή που είναι πιο μαχητική, μια Ανατολή στην οποία ο Χάφταρ έχει παρατήσει τη στολή του για να θέσει υποψηφιότητα και που αναζητά εξωτερικούς παράγοντες, όπως το Ισραήλ. Ο γιος του στρατηγού πήγε εκεί για να ζητήσει την υποστήριξη αυτής της χώρας, που παίζει καθοριστικό ρόλο στη Μεσόγειο. Με τα Αραβικά Εμιράτα, το Ισραήλ υπέγραψε το περίφημο Αβρααμικό Σύμφωνο, άρα υπάρχουν πολλές εσωτερικές φατρίες και οι διαιρέσεις θα μπορούσαν να είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα ακόμη και μετά το εκλογικό αποτέλεσμα.
Την ημέρα του ανοίγματος των μητρώων για υποψηφιότητες, ο επικεφαλής του Ύπατου Συμβουλίου της Επικρατείας της Λιβύης, Khaled al Mishri, κάλεσε τον πληθυσμό να μποϊκοτάρει την ψηφίζουν, υπό το πρίσμα της υποψηφιότητας «εγκληματιών», όπως ο διοικητής του Εθνικού Στρατού της Λιβύης, Χαλίφα Χάφταρ. Άλλο ένα παράδειγμα πιθανής αποτυχίας των εκλογών;
Είναι ένα παράδειγμα αυτού που είπαμε προηγουμένως. Ο Αλ Μισρί είναι επίσης μια από τις δυτικές προσωπικότητες που βρίσκονται πιο κοντά στην Τουρκία, άρα και στη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Θα προτιμούσε να μην γίνουν εκλογές παρά μια νίκη του αρχέχοντος εχθρού Χάφταρ.
Μια διπλωματική κρίση βρίσκεται σε εξέλιξη μεταξύ Γαλλίας και Αλγερίας, η οποία οδήγησε την τελευταία να μποϊκοτάρει τη διάσκεψη: πόσο επηρεάζει το Αλγέρι την εικόνα της Βόρειας Αφρικής;
Η Αλγερία είναι γείτονας της Λιβύης και η παρουσία και η μεσολάβησή της θα ήταν θεμελιώδεις. Το γεγονός ότι η Γαλλία έχει προστριβές βοήθησε στην απομάκρυνσή της και τώρα ο κίνδυνος είναι να την απομακρύνει και από πιθανούς μελλοντικούς διαλόγους για τη σταθεροποίηση της Λιβύης. Να πούμε επίσης ότι η Γαλλία έχει τοποθετήσει πλοία θαλάσσιας περιπολίας στην Κύπρο με στόχο τη σύναψη σχέσεων με την Ελλάδα σε αντιτουρκικό κλειδί. Αυτό θα μπορούσε να καταστήσει την Τουρκία ακόμη πιο δύσκολη την αποδοχή άλλων συνόδων κορυφής για την ειρήνη.
Η Ιταλία, η Γαλλία και η Γερμανία ηγήθηκαν της διάσκεψης: υπάρχει αποτελεσματική και πραγματική ενότητα των τριών χωρών στην υπόθεση της Λιβύης;
Προς το παρόν, αυτή η συμμαχία δίνει την εντύπωση ότι έχει έναν ελάχιστο κοινό παρονομαστή. Δηλαδή να δημιουργηθεί όσο το δυνατόν περισσότερη κρίσιμη μάζα για να σταματήσουν οι τουρκικές και ρωσικές φιλοδοξίες. Η Ιταλία και η Γαλλία δεν είχαν ποτέ κοινά συμφέροντα στη Λιβύη, αυτή τη στιγμή ο στόχος είναι να παραμείνουν μαζί για να προσπαθήσουν να εναντιωθούν στις δύο χώρες που είναι παρόντες στη χώρα.
Ποια είναι η πραγματική αξία της συνόδου Ντράγκι-Μακρόν και πώς εντάσσεται ο φάκελος της Λιβύης στο πλαίσιο της μυστηριώδους «Συνθήκης Quirinal»;
Το ζήτημα της Λιβύης είναι το κομμάτι μιας στρατηγικής που αποσκοπεί στον περιορισμό άλλων διεθνών δυνάμεων. Είναι μια στρατηγική που έχει ως άξονα το Σαχέλ, στο οποίο η Γαλλία είναι αποδυναμωμένη και χρειάζεται την Ιταλία. Θα μπορούσε να είναι σημαντικό για εμάς να συνεργαστούμε στο Σαχέλ, αρκεί να μην μας καταπιούν οι Γάλλοι. Αυτή η συνθήκη στοχεύει στη δημιουργία μιας ισχυρότερης ευρωπαϊκής κοινής ηγεσίας και θα είναι σε θέση να λειτουργήσει, όπως και στον φάκελο της Λιβύης, όταν το σχέδιο μιας πραγματικής κοινής ευρωπαϊκής άμυνας και για τη μετανάστευση μπορεί να υλοποιηθεί με ένα νέο σχέδιο ασύλου.
Το έγγραφο που συντάχθηκε από τη διάσκεψη περιέχει τρία σημεία. Ας ξεκινήσουμε με το πρώτο, το οποίο αφορά τυχόν κυρώσεις του ΟΗΕ προς “αυτοί που προσπαθούν να εμποδίσουν την εκλογική διαδικασία και την πολιτική μετάβαση».
Τα σημεία που προέκυψαν είναι ένας απαράδεκτος χάρτης, αλλά αυτός ο χάρτης θα πρέπει στη συνέχεια να χαμηλώσει στη λιβυκή πραγματικότητα και εδώ προκύπτουν τα προβλήματα και οι δυσκολίες. Το ζήτημα των κυρώσεων που η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει συχνά εφαρμόσει ή απειλήσει σε πολλές περιπτώσεις, αλλά η απειλή κυρώσεων δεν έφερε ποτέ κανένα αποτέλεσμα. Απλά σκεφτείτε τις κυρώσεις του ΟΗΕ για την επιβολή του εμπάργκο όπλων στη Λιβύη.
Το δεύτερο σημείο ζητά την αποχώρηση των ξένων πολιτοφυλακών που είναι παρόντες στη Λιβύη. Είναι εφικτό;
Για περισσότερο από ένα χρόνο γίνεται λόγος για αποχώρηση ξένων δυνάμεων και αυτό δεν έγινε ποτέ. Η απουσία της Ρωσίας και της Τουρκίας στη χθεσινή συνάντηση μας κάνει να καταλάβουμε ότι εξακολουθούν να υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες ότι αυτό μπορεί να συμβεί τώρα.
Τέλος, η δέσμευση των λιβυκών παρατάξεων να αποδεχθούν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας: «Όλοι στη Λιβύη πρέπει να σέβονται τα εκλογικά αποτελέσματα και να μην τα εμποδίζουν».
Για να έχουμε την εγγύηση ότι όλες οι λιβυκές παρατάξεις αποδέχονται το εκλογικό αποτέλεσμα, θα έπρεπε να είναι παρόντες όλοι οι εκπρόσωποι των πιο σημαντικών παρατάξεων. Μπορούμε μόνο να οικοδομήσουμε πάνω στα προηγούμενα και γνωρίζουμε ότι οι εκλογές στη Λιβύη δεν κράτησαν ποτέ και οδήγησαν μόνο σε κλιμάκωση της βίας.
Με λίγα λόγια, λοιπόν;
Τόσα πολλά λόγια έχουν ήδη ειπωθεί με κάποιους τρόπους που θεωρούνται δεδομένα, λόγια που ειπώθηκαν από υποκείμενα που δεν είναι πρωταγωνιστές της λιβυκής κρίσης, ούτε από εσωτερική ούτε από διεθνή άποψη. Ο κίνδυνος είναι ότι αυτό το έγγραφο θα παραμείνει ένας κατάλογος καλών προθέσεων, αλλά δύσκολο να εφαρμοστεί σε μια πραγματικότητα όπου κυριαρχεί το χάος, οι διαιρέσεις και η επιρροή ξένων δυνάμεων.
(Paolo Vines)
— — — —
Χρειαζόμαστε τη συμβολή σας για να συνεχίσουμε να σας παρέχουμε ποιοτικές και ανεξάρτητες πληροφορίες.
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕ ΜΑΣ. ΔΩΡΕΤΕ ΤΩΡΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
© ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ
“Εμπειρογνώμονας στα ταξίδια. Ειδικός στα ζόμπι. Θέλετε να αγαπάτε τον ιστό. Δημιουργός. Διαδικτυακός. Φανατικός της τηλεόρασης. Πεθαίνοντας του μπέικον.”
