Τις τελευταίες μέρες μια λίμνη βρίσκεται στην Ιταλία, κοντά Νάπολιήταν κόκκινο και οι φωτογραφίες που διαδόθηκαν στα κοινωνικά δίκτυα προκάλεσαν έκπληξη και ακόμη και φόβο. Αυτή είναι η λίμνη Averno, μια ηφαιστειακή λίμνη που βρίσκεται στον δήμο Pozzuoli, στην Καμπανία, στην περιοχή Campi Flegrei, όπου τις τελευταίες εβδομάδες σημειώθηκαν αρκετοί σεισμοί και συζητήθηκε ξανά το φαινόμενο του βραδυσεισμού. Αν και η λίμνη είναι ηφαιστειακής φύσης, στεγάζεται σε κρατήρα (όπως συμβαίνει για πολλές λίμνες στην ιταλική Τυρρηνική ζώνη), το φαινόμενο δεν συνδέεται με τον ηφαιστειογενή και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.

Τις τελευταίες εβδομάδες υπήρξαν κάποιοι σεισμοί αισθητοί από τον πληθυσμό στην περιοχή Campi Flegreiμια πυκνοκατοικημένη ηφαιστειακή περιοχή, και μιλήσαμε για τη βραδυσεισμική κρίση της δεκαετίας του 1980 που προκάλεσε τόσες ζημιές, καθώς και για την τελευταία έκρηξη στην περιοχή, αυτή του Monte Nuovo το 1538. Συνέβησαν τα δύο σεισμικά γεγονότα μεγαλύτερου μεγέθους τον Μάρτιο, με Md 3,5 και Md 3,6και επίκεντρο στην ηφαιστειακή περιοχή του Campi Flegrei, και τα δύο πολύ επιφανειακά με υπόκεντρο μικρότερο από 3 km.

Στην προέλευση του χρώματος της λίμνης Αβέρνο, ωστόσο, δεν θα υπήρχε ηφαιστειακή δραστηριότητα, ούτε καν οι σεισμοί των τελευταίων εβδομάδων.

Στην προέλευση του χρώματος της λίμνης Αβέρνο, ωστόσο, δεν θα υπήρχε ηφαιστειακή δραστηριότητα, ούτε καν οι σεισμοί των τελευταίων εβδομάδων. Όπως υποδείχθηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο Γεωφυσικής και Ηφαιστειολογίας (INGV) στις αρχές Απριλίου, το φαινόμενο δεν συνδέεται με βραδυσειισμό ή άλλα ηφαιστειακά φαινόμενα, αλλά είναι ένα εποχιακό φαινόμενο που προκαλείται από τον πολλαπλασιασμό ορισμένων τύπων φυκιών. Το φαινόμενο, γνωστό και ως ο ευτροφισμός συμβαίνει εποχιακά όταν συμβαίνουν ορισμένα καιρικές συνθήκες. Παρακάτω η φωτογραφία που δημοσιεύει ο «Ο κόσμος των σεισμών».

Ο χώρος επιστημονικής και γεωλογικής διάδοσης “GeoPop“, ανέφερε ότι ο λόγος για τον κόκκινο χρωματισμό συνδέεται με την ανθοφορία ενός φυκιού, του είδους Planktothrix rubescens, ένα κυανοβακτήριο που έχει μια κόκκινη φωτοσυνθετική χρωστική ουσία, α μικρο-φύκι που συνήθως ανθίζει τους χειμερινούς και ανοιξιάτικους μήνες. Δεν είναι η πρώτη φορά που αυτό το φαινόμενο της άνθισης φυκιών εμφανίζεται στη λίμνη Averno (συνέβη, για παράδειγμα, το 2007 και το 2017).

Η λίμνη «χωρίς πουλιά», τόπος ελληνικών και ρωμαϊκών θρύλων

Όπως εξηγήσαμε στην αρχή του άρθρου, Λίμνη Αβέρνο είναι μια λίμνη ηφαιστειακής προέλευσης που βρίσκεται στη μεγάλη ηφαιστειακή καλντέρα του Campi Flegrei, κοντά στη Νάπολη. Τα νερά του είναι ακίνητα και περιβάλλεται από ψηλές πλαγιές, που είναι οι πλευρές του αρχαίου κρατήρα. Το όνομα Averno προέρχεται από τα ελληνικά και η κυριολεκτική σημασία είναι “χωρίς πουλιά”, γιατί σύμφωνα με τον αρχαίο μύθο οι εκπνοές ηφαιστειακών αερίων που προέρχονταν από την περιοχή σκότωσαν τα πουλιά κατά την πτήση. Οι Έλληνες εντόπισαν αρκετούς θρύλους ακριβώς εδώ σύμφωνα με την οποία ο Αβέρνος ήταν η είσοδος στη μετά θάνατον ζωή. Ακόμη και οι Λατίνοι ποιητές, όπως ο Βιργίλιος, τοποθέτησαν εδώ τη θρυλική είσοδο στον Κάτω Κόσμο.

Το Campi Flegrei, ένα σούπερ ηφαίστειο στα περίχωρα της Νάπολης

Σε αντίθεση με τον πιο γνωστό Βεζούβιο, τα Campi Flegrei δεν χαρακτηρίζονται από ένα μόνο κύριο ηφαιστειακό κτίριοαλλά είμαι α πολύ μεγάλο ηφαιστειακό πεδίο ενεργό για περισσότερα από 80.000 χρόνιαμε πολλά ηφαιστειακά κέντρα που βρίσκονται μέσα και κοντά σε μια καταθλιπτική περιοχή που ονομάζεται καλντέρα. Η καλντέρα είναι μια τεράστια ηφαιστειακή κοιλότητα που σχηματίζεται από την κατάρρευση ενός θαλάμου μάγματος που βρίσκεται σε βάθος, ο οποίος άδειασε ως αποτέλεσμα τεράστιων εκρήξεων.

Το όνομα Campi Flegrei, από το ελληνικό κυριολεκτικά «φλεγόμενα χωράφια», υποδηλώνει την ηφαιστειακή φύση της περιοχής και την παρουσία πολυάριθμων φουμάρων και ιαματικών νερών, πολύ γνωστών και εκμεταλλευόμενων στην αρχαιότητα. Η λίμνη Averno βρίσκεται σε αυτήν την τεράστια ηφαιστειακή περιοχή και είναι ένας δακτύλιος από τούφες που βρίσκεται περίπου 800 μέτρα από την ακτή, κατά μήκος του δυτικού άκρου της καλντέρας Campi Flegrei. Σύμφωνα με τις εκθέσεις του INGV, είναι ένα από τα πιο πρόσφατα ηφαίστεια της τρίτης εποχής της δραστηριότητας της καλντέρας.