Αγοράστε τυρί από τέσσερις μικρούς παραγωγούς στην Ολλανδία, τόσο μικρό που δεν έχουν όλοι μια διεύθυνση email. Πλέον όλοι πρέπει να έχουν αριθμό μητρώου και αναγνώρισης του οικονομικού φορέα, καθώς και εκτελωνιστές για εξαγωγικές πρακτικές και φόρους και πρέπει να συμπληρώνουν αναλυτικότερα τιμολόγια, τα οποία περιλαμβάνουν κωδικούς δασμών.

Η κ. Sells ισχυρίστηκε ότι είχε αναλάβει το πρόσθετο κόστος των αδειών εξαγωγής για τους τυροπαραγωγούς. Πρόσφατα μπόρεσε να συνδυάσει παραγγελίες για να πληρώσει μόλις 65 ευρώ (74,50 $) ανά τιμολόγιο, συν τους δικούς του εισαγωγικούς δασμούς. «Έτσι, μέχρι αυτό το σημείο, δεν έχουν αρχίσει να πληρώνουν το πραγματικό κόστος των εξαγωγικών δασμών», είπε. “Εχω.”

“«Δεν σημαίνει ότι η γραφειοκρατία ή το κόστος είναι πολύ ακριβό», είπε η κ. Sales. Αλλά για εταιρείες με πολλούς προμηθευτές, «όταν αθροίζεις το κόστος του καθενός, γίνεται τρελό», λέει, ειδικά αν αγοράζεις σε μικρές ποσότητες.

Και αυτό είναι το συμπέρασμα για το Brexit για αυτές τις εταιρείες μέχρι στιγμής: πρόσθετο κόστος.

«Περάσαμε το σημείο της σοβαρής έλλειψης», δήλωσε ο David Hennig, ειδικός στην εμπορική πολιτική με έδρα το Λονδίνο. Οι τελωνειακοί κανονισμοί λειτουργούν, αλλά η ζημιά θα μοιάζει περισσότερο με «βάτραχο αργού βρασμού». Το πρόσθετο κόστος θα διαβρώσει την οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου, με ανεξάρτητες προβλέψεις για μακροπρόθεσμο έλλειμμα περίπου 4 τοις εκατό του ΑΕΠ. Ο κ. Henig πρόσθεσε ότι ο συνολικός αντίκτυπος στον πελάτη είναι πιθανώς μικρότερος από τις επιλογές.

Συνεχίζει επίσης να μειώνει τα κίνητρα για τις εταιρείες να επενδύσουν στη Βρετανία.

Ο Franco Faubini, ιδρυτής της Natoora, γεννημένος στο Λονδίνο το 2004, προμηθεύει τώρα φρέσκα προϊόντα από εκατοντάδες μικρές φάρμες στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική σε περίπου 1.600 εστιατόρια και καταστήματα σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των Selfridges και Whole Foods, με φυλάκια στις Ηνωμένες Πολιτείες.