Οι μεταρρυθμίσεις που εφάρμοσε η Ελλάδα την εποχή της κρίσης; Είναι ένα μοντέλο που μπορεί να ακολουθήσει σύντομα και η Γερμανία. Λόγος του νέου υπουργού Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ: Η Αθήνα πέτυχε «με εντυπωσιακά μέτρα» τη μεταρρύθμιση της χώρας και αυτό «πρέπει πραγματικά να μας ωθήσει στη Γερμανία» στα εσωτερικά ζητήματα, είπε ο διορισμένος υπουργός απαντώντας σε ερώτηση Έλληνα δημοσιογράφου στο Νότιο Η Ευρώπη φοβάται για το σενάριο μιας αυστηρής γραμμής από τη γερμανική κυβέρνηση στην ευρωζώνη. «Είμαι χαρούμενος που θα συναντήσω σύντομα τον πρωθυπουργό και τον οικονομικό συνάδελφό μου στην Αθήνα», διαβεβαίωσε ο αρχηγός των Γερμανών φιλελεύθερων. Επίσης ο Λίντνερ, ο πιο φοβισμένος στη νέα ομοσπονδιακή κυβέρνηση, δεδομένης της φήμης του – που του άξιζε στο πεδίο – ως γεράκι της λιτότητας, μίλησε στη συνέχεια για τα υψηλά επίπεδα χρέους στην ΕΕ: «Το χρέος στην ευρωζώνη λόγω της πανδημίας σηκώθηκε Και για το λόγο αυτό η γερμανική κυβέρνηση θα παρέμβει στη συζήτηση για τη μεταρρύθμιση των ευρωπαϊκών φορολογικών κανονισμών έχοντας ως βασικό της όραμα αυτό της «σύνδεσης» της ανάγκης για «σταθερότητα με την ανάπτυξη και τις επενδύσεις».

Δυόμιση μήνες πριν από τις ομοσπονδιακές εκλογές, οι ηγέτες του SPD, Verdi και Fdp υπέγραψαν επίσημα τη σύμβαση συνασπισμού που θα αποτελέσει τη βάση της κυβέρνησης του «φαναριού» στη Γερμανία. «Τώρα είναι η ώρα για δράση», είπε ο αρχηγός των φιλελεύθερων που θα αναλάβει από τον ίδιο τον Σολτς υπουργός Οικονομικών. Το έγγραφο 177 σελίδων με τίτλο «Dare more progress» υπογράφηκε σε μια σύντομη τελετή στο συνεδριακό κέντρο Futurium στο Βερολίνο. Η εκλογή του Σολτς ως καγκελαρίου και η ορκωμοσία του νέου στελέχους έχει προγραμματιστεί για αύριο στην Bundestag.

Ωστόσο, είναι τα λόγια της Lindner για το μοντέλο της Αθήνας που έχουν ξεσηκώσει λίγα φρύδια. Λίγο γιατί ήταν ο ίδιος ο Λίντνερ που έπαιξε με την ιδέα, σε μια όχι και τόσο μακρινή εποχή, της εκδίωξης της Ελλάδας από το ενιαίο νόμισμα: «Μια ενωμένη Ευρώπη θα αναδυόταν ενισχυμένη εάν ένα χρόνια άρρωστο μέλος έφευγε από τη ζώνη του ευρώ τουλάχιστον προσωρινά». Χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια, φαίνεται, για να αλλάξει γνώμη ο φιλελεύθερος ηγέτης. Ωστόσο, τα λόγια του είναι πιθανό να προβληματίσουν ακόμη και τους Γερμανούς που σίγουρα δεν ζηλεύουν τους Έλληνες για τη μεταχείριση που έλαβαν οι διάφορες κυβερνήσεις που διαδέχονται η μία την άλλη στα χρόνια της κρίσης. Μια τόσο μακρά κρίση από την οποία η χώρα δεν έχει ανακάμψει ποτέ, λόγω και των τεράστιων δόσεων λιτότητας που επιβάλλονται από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και την Επιτροπή της Ε.Ε. Αυτές οι συνταγές σήμερα έχουν σχεδόν ομόφωνα απορριφθεί, ακόμη και από το ίδιο το MES.

Συνέχισε να διαβάζεις

Τον Ιούνιο πριν από ένα χρόνο, μάλιστα, μια «ανεξάρτητη» αξιολόγηση που διεξήχθη για το ταμείο του Λουξεμβούργου με επικεφαλής τον Γερμανό Κλάους Ρέγκλινγκ διέταξε την αποτυχία των πολιτικών λιτότητας που είχε συμβάλει ενεργά το ίδιο το MES στην επιβολή στην Αθήνα, υπό την ποινή του κλεισίματος. από βρύσες. Έλλειψη οικονομικής ανάπτυξης, ένας χρηματοπιστωτικός τομέας που παρέμεινε εύθραυστος, ανισότητες πάνω από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης με φτώχεια και ανεργία πάνω από τα προειδοποιητικά επίπεδα, απότομη πτώση των ιδιωτικών επενδύσεων, διαρροή εγκεφάλων, αύξηση στο υπόγειο. Όλα γραμμένα στον φάκελο που ανέθεσαν οι κ.κ και συγκροτήθηκε από μια ομάδα με επικεφαλής τον Joaquin Almunia, πρώην Επίτροπο Οικονομικών Υποθέσεων και Ανταγωνισμού της ΕΕ, που στην Αθήνα σίγουρα δεν θυμάται για την τρυφερότητα στα χρόνια της κρίσης (απαίτησε από την κυβέρνηση να αυξήσει το έλλειμμά της από 12% σε 2 % σε μόλις τρία χρόνια).

Εν τω μεταξύ, μετά από δάνεια 204 δισ. ευρώ και προς αποπληρωμή έως το 2060, τρία προγράμματα μακροοικονομικής προσαρμογής και περιορισμούς στα πρωτογενή πλεονάσματα 2,2% για τα επόμενα σαράντα χρόνια, η κατάσταση στην Ελλάδα δεν έχει βελτιωθεί. Σήμερα, ο βασικός δείκτης που χρησιμοποιείται για την αξιολόγηση της χρηματοοικονομικής αξιοπιστίας μιας χώρας, ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ, είναι ο πιο υπερβολικός στην Ευρώπη: 206%. Η πανδημία προφανώς συνέβαλε στην ανοδική πορεία τον τελευταίο χρόνο, αλλά η αναλογία δεν έπεσε ποτέ και αυξήθηκε σταδιακά κατά την εφαρμογή των μεταρρυθμιστικών πακέτων που ζήτησε η Τρόικα. Το 2009 ήταν 126%, αλλά ήταν εν μέρει το αποτέλεσμα μιας εργασίας παραποίησης οικονομικών καταστάσεων που, μόλις ανακαλύφθηκε, έδωσε τη θέση της στην κρίση. Εν μέσω κρίσης, η Αθήνα πλήρωσε με το ένα τρίτο του ΑΕΠ, ένα ποσοστό ανεργίας που ανέβηκε στο 28% και στη συνέχεια έπεσε στο 14% σήμερα, το ποσοστό της νεολαίας που στην αλλαγή του 2012 και του 2013 έσπασε το 50% και παραμένει σήμερα. σε πολύ υψηλά επίπεδα (30% τον Οκτώβριο). Αν το 2008 οι Έλληνες πολίτες παρήγαγαν ΑΕΠ 315 δισ., σήμερα το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν έχει πέσει στα 170 δισ., χάνοντας έτσι σε κάτι περισσότερο από δέκα χρόνια λίγο λιγότερο από τον μισό «πλούτο» που παρήχθη. Η πιο απότομη πτώση από το 2012 και στη συνέχεια με σταθερή πτώση. Και μετά με τα χρόνια: συνεχής αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης, απώλεια αγοραστικής δύναμης, περικοπές συνταξιοδοτικών επιδομάτων, 500 χιλιάδες νέοι που πήγαν στο εξωτερικό για δουλειά.

Μια μακρά σειρά θυσιών για την επίτευξη του στόχου της δημοσιονομικής εξυγίανσης, ίσως ανεπαρκής: «Η δημοσιονομική εξυγίανση έχει υπονομεύσει την ανάπτυξη που απαιτείται για τη σημαντική μείωση του λόγου χρέους/ΑΕΠ. Η μέτρια μελλοντική ανάπτυξη, οι δημοσιονομικές ανισορροπίες και οι αυξήσεις των επιτοκίων θα μπορούσαν να εξακολουθήσουν να αποτελούν κίνδυνο για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του χρέους». Ποιός το είπε? Οι αρχιτέκτονες της ελληνικής θεραπείας.

Αυτό το άρθρο εμφανίστηκε αρχικά στο L’HuffPost και έχει ενημερωθεί.