Ελλάδα. Τη σωτηρία του Εθνικού Πάρκου Δάσους Δαδιάς-Λευκίμης-Σουφλίου, που βρίσκεται στην περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης – που γλίτωσε από θαύμα μια από τις μεγαλύτερες πυρκαγιές που μάστιζε τη χώρα το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου, χαιρέτισε ο υπουργός Περιβάλλοντος. ως τεράστια επιτυχία. «Ο σεβασμός και η προστασία του περιβάλλοντος παραμένουν μια από τις θεμελιώδεις δεσμεύσεις της κυβέρνησής μας», αναφέρει σε δήλωσή του ο υπουργός Κώστας Σκρέκας.

Αλλά οι Έλληνες περιβαλλοντολόγοι έχουν εντελώς διαφορετική άποψη. Και θυμούνται, αν μη τι άλλο, ότι, με την πυρκαγιά σε εξέλιξη, η κυβέρνηση προσπαθούσε να περάσει νέο νόμο από τη Βουλή, ο οποίος σύμφωνα με δώδεκα μη κυβερνητικές ενώσεις θα είχε αποδυναμώσει τη νομοθεσία για την προστασία των πάρκων. Ο νέος κανονισμός θα επέτρεπε στα εθνικά πάρκα να πραγματοποιούν δραστηριότητες που δεν επιτρέπονται σήμερα, από την κατασκευή δρόμων και τουριστικών τοποθεσιών μέχρι και εγκαταστάσεις αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας ή τηλεφωνίας. Την έβδομη μέρα των πυρκαγιών στη Δαδιά, το έργο αφαιρέθηκε ξαφνικά από την κυβερνητική ατζέντα, η οποία ζητούσε «περαιτέρω διαβουλεύσεις».

Εν ολίγοις, θα σκεφτόταν κανείς σχεδόν θετικά. Η τραγωδία αυτού του δάσους που αποτελεί μια από τις σημαντικότερες ευρωπαϊκές περιοχές για την αναπαραγωγή αρπακτικών πτηνών – όπου ζουν τρία από τα τέσσερα είδη ευρωπαϊκών γύπων, ο γύπας μοναχός, ο γύπας και ο αιγυπτιακός γύπας – ίσως συνέβαλε στην αποφυγή του κατισχύω. Αλλά η υπό όρους είναι απαραίτητη: ο νόμος θα μπορούσε απλώς να είχε παραμεριστεί περιμένοντας πιο ευνοϊκές στιγμές.

Ανάμεσα στα πολλά οικοσυστήματα, τα οποία λαμβάνουν ανεπαρκή χρηματοδότηση και υποφέρουν από την αιώνια έλλειψη προσωπικού που είναι υπεύθυνο για τη συμμόρφωση με τους κανόνες, η Dadia στα χαρτιά φαίνεται να είναι ένα από τα καλύτερα. Αλλά οι Έλληνες περιβαλλοντολόγοι διαφωνούν καθόλου. Ο Σπύρος Ψαρούδας, διευθυντής του ομίλου Calisto, που προστατεύει την άγρια ​​ζωή, δήλωσε στο πρακτορείο ειδήσεων France Presse για ένα «χρόνιο ελάττωμα» στην ελληνική νομοθεσία για την προστασία της φύσης και είναι επίσης πεπεισμένος ότι η σημερινή κυβέρνηση προσπαθεί να δημιουργήσει ένα ευνοϊκό για τις επιχειρήσεις και ταυτόχρονα χρονική τιμωρητική φύση.

“Υπάρχει έλλειψη συντονισμού μεταξύ των υπουργείων, λείπει μια σαφής ανάθεση αρμοδιοτήτων – προσθέτει η Νάντια Ανδρεανίδου, διευθύντρια του Medasset, της Μεσογειακής Ένωσης για τη Σωτηρία των Θαλάσσιων Χελωνών -. Ένας φαύλος κύκλος που δημιουργεί κακοδιαχείριση προστατευόμενων περιοχών”

Ο Δημήτρης Βασιλάκης, δασολόγος, ένας από τους συντάκτες του επιχειρησιακού σχεδίου για την αντιμετώπιση της πυρκαγιάς στη Δαδιά, λέει ότι το πάρκο έχει μόλις 4 δασοφύλακες για τον έλεγχο 800 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Η τοπική δασική υπηρεσία που εποπτεύει την περιοχή λαμβάνει λιγότερα από 50.000 ευρώ από το κράτος, το ένα πέμπτο από αυτά που θα έπρεπε.

Πάνω από 300 πυροσβέστες έδωσαν μάχη κατά της πυρκαγιάς, 8 μέρες και άλλες τόσες νύχτες, για να μπορέσουν να προστατεύσουν την περιοχή ωοτοκίας στην καρδιά της Δαδιάς. Πριν από λίγες ημέρες, το υπουργείο Περιβάλλοντος της Αθήνας ανακοίνωσε ότι η πυρκαγιά, που ξεκίνησε στις 21 Ιουλίου, κατέστρεψε λίγο περισσότερα από 2.200 εκτάρια δάσους. Οι πρώτες ενδείξεις φαίνεται να υποδηλώνουν ότι οι φωλιές των αρπακτικών πτηνών έχουν σχεδόν σωθεί πλήρως.

Όμως το επεισόδιο, το οποίο ώθησε τις τοπικές περιβαλλοντικές οργανώσεις να διαδηλώσουν δημόσια στην Αθήνα, έφερε στο φως τη μακρά ιστορία της Ελλάδας σε διαμάχες και αποτυχίες στην πολιτική προστασίας του περιβάλλοντος. Ένα θέμα για το οποίο η ελληνική κυβέρνηση έχει επανειλημμένα κληθεί να καταθέσει ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

Όπως όταν τον Δεκέμβριο του 2020, το Δικαστήριο του Λουξεμβούργου επέπληξε την Αθήνα ότι δημιούργησε -με δική του ομολογία- λιγότερο από το 20% της υποδομής προστασίας και προστασίας για 240 προστατευόμενες περιοχές, στο πλαίσιο του έργου του Ευρωπαϊκού Δικτύου Natura 2000 σε περιοχές που κατοικούνται από προστατευόμενες περιοχές. είδος.

Η Χαϊκλεία Μινώτου, η οποία ηγείται του προγράμματος για την προστασία της χελώνας caretta caretta στο νησί της Ζακύνθου-Ζακύνθου, που πραγματοποιεί το ελληνικό τμήμα του WWF, λέει ότι υπάρχουν «εκατοντάδες» καταγγελίες και πρόστιμα για εκατοντάδες παράνομες πρακτικές που οι αρχές δεν μπορούν να ελέγξουν. Και πάλι, όταν το 2018 εκδόθηκε προεδρικό διάταγμα για την προστασία του Κυπαρισσιακού κόλπου, στο Ιόνιο Πέλαγος, για την υπεράσπιση των θαλάσσιων χελωνών και φαλαινών που συχνάζουν στην περιοχή, αμφισβητήθηκε -ακόμη και δικαστικά- από τρεις δήμους, δύο εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον τουρισμό και δύο ομάδες πολιτών που κατοικούν στην περιοχή.

Σε όλα αυτά προστίθεται η πιο εύκολη και γρήγορη λύση σε ένα από τα προβλήματα της στιγμής. Η έλλειψη πρώτων υλών στο ενεργειακό μέτωπο, συνέπεια του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας – ώθησε τη συντηρητική κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη να εντείνει την εκστρατεία της για αναζήτηση υδρογονανθράκων ακριβώς στο Ιόνιο. Τον Φεβρουάριο, η προσάραξη ορισμένων φαλαινών με ράμφος, κητωδών της υποκατηγορίας των δελφινιών και σπερματοφάλαινες που ζουν σε βάθος συνδέθηκε με έρευνες στον βυθό της θάλασσας, αλλά η ελληνική κρατική υπηρεσία που διαχειρίζεται τους υδρογονάνθρακες αρνήθηκε τη σύνδεση.

Σύμφωνα με ελληνικές περιβαλλοντικές ομάδες, κάθε φορά που η ελληνική κυβέρνηση εισάγει σχετικό νόμο, είναι υποτιμητικός. Το 2020, η Ελλάδα δημιούργησε μια νέα δομή για τη διαχείριση των πάρκων της, την Υπηρεσία Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής. Σε αυτή τη διαδικασία: 36 διοικητικά όργανα μειώθηκαν σε 24. Επιπλέον, η νέα δομή απέκλεισε κατηγορηματικά, όχι μόνο τις μη κυβερνητικές ενώσεις, αλλά και τις τοπικές διοικήσεις, από τον εαυτό της και από κάθε δυνατότητα λήψης αποφάσεων. «Χρειαζόμαστε πάρκα όπου η τοπική κοινωνία μπορεί να συμμετέχει και όπου έχει δημοκρατική εκπροσώπηση», λέει ο Ψαρούδας (Καλλιστώ).