Μέχρι πριν από περίπου είκοσι χρόνια, ή ίσως και περισσότερα, υπήρχε τουλάχιστον μια περιορισμένη δυνατότητα δωρεάν ενημέρωσης, εξακολουθώντας να χρειάζεται να σεβόμαστε τους κανόνες που επιβάλλονται από την εθνική και υπερεθνική εξουσία – μπορούσαν να εκφραστούν απόψεις και άβολες αλήθειες.

Το εκμεταλλεύτηκα, στο μέτρο του δυνατού, αν δεν έμπαιναν ειδήσεις από την μπροστινή πόρτα, μπορούσε να μπει κρυφά από την πίσω πόρτα και να δείξει κάπως «την άλλη πλευρά του φεγγαριού» (όπως έλεγαν τότε). Φυσικά, το main-stream υπήρχε ήδη, αλλά δεν ήταν τόσο διαδεδομένο και ομοιόμορφο.

Τα νέα που πέρασαν από το διαδίκτυο, με email, ήταν αρκετά χαλαρά και ακόμη και τα πρώτα εναλλακτικά blog έπαιξαν τον ρόλο τους. Ακόμη και στα τηλεοπτικά δίκτυα υπήρχαν ρωγμές που επέτρεπαν να βγουν μερικά δωρεάν ψάρια. Μερικές φορές χρησιμοποίησα κι εγώ αυτά τα κενά, παρόλο που έχω ήδη εκφράσει την άποψή μου στο παρελθόν για την τηλεόραση, την οποία θεωρώ εργαλείο υπνωτισμού του πληθυσμού, δεδομένου ότι η ενημερωτική της λειτουργία έχει ήδη λήξει με την παρεμβολή διαφημίσεων και πολιτικών συμφερόντων. σε μαζική μορφή, και κατά συνέπεια υποδούλωση στα πλεονεκτήματα των «χορηγών» (αυτό όχι μόνο για τα λεγόμενα ψυχαγωγικά προγράμματα αλλά γενικά για όλες τις εκπομπές και τα δελτία ειδήσεων).

Η τηλεόραση είναι ένα εργαλείο υποδούλωσης από μόνη της, αλλά τώρα ακόμη και στο διαδίκτυο, με την πρόοδο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και των τηλεματικών μέσων, μια πραγματική αλληλεπίδραση μεταξύ του θεατή/δέκτη και του διασκεδαστή/πομπού είναι σπάνια δυνατή. Η λογοκρισία γίνεται ολοένα και πιο αυστηρή και μόνο οι σκύλοι και οι γάτες, οι ειδήσεις πορνό ή ποδόσφαιρο περνούν ανενόχλητοι.
Στο διαδίκτυο -όμως- μπορούμε ακόμα να προσπαθήσουμε να μιλήσουμε και να συζητήσουμε, έστω και σε μικρές παρέες με λίγους φίλους, και κατά κάποιο τρόπο να ελπίζουμε ότι θα έχουμε μια συνομιλία, εκφράζοντας διαφορετικές απόψεις, ενώ η τηλεόραση τα αποκλείει όλα αυτά από τη φύση της.

Δεδομένης της «παθητικότητας» της «υποχρεωτικής» λήψης της τηλεοπτικής μεθόδου, χρήσιμης για τους «πομπούς». Η τηλεόραση εγγυάται την περικύκλωση και την υποδούλωση των τηλεθεατών σε αναγνωρισμένες πληροφορίες, αυτές που επιτρέπουν στην κυβέρνηση στην εξουσία, για παράδειγμα, να κυβερνά την Ιταλία χωρίς να έχει ούτε την πολιτική νοημοσύνη ούτε τις διοικητικές ικανότητες… και που επιτρέπει τη συνέχιση της «κουλτούρας της αγοράς» να κατευθύνει τον πληθυσμό προς τις αγορές της αγοράς… Εν ολίγοις, να μουδιάσει το κοινό.
Σε ό,τι με αφορά, δεν είχα ποτέ τηλεόραση και πολλές φορές έχω καλέσει φίλους να ξεφύγουν από τις τηλεοπτικές παγίδες… να εγκαταλείψουν το μαγικό κουτί…

Κάποτε ένας φτωχός, που ήταν κουρέας, επισκέφτηκε ένα φάντασμα που του υποσχέθηκε ένα μπαούλο γεμάτο χρυσάφι αν πουλούσε την ψυχή του… Ο καημένος δέχτηκε και μάλιστα πήρε το μπαούλο αλλά έλειπαν μερικά νομίσματα για να φτάσει το χείλος .. Πιασμένος από απληστία, ο κουρέας έκανε τα πάντα για να πάρει τα κέρματα που έλειπαν, αλλά κάθε φορά που τα έβαζε στο πορτμπαγκάζ το επίπεδο ήταν πάντα ανεπαρκές… Πιασμένος από τη ζέστη και την απληστία που έβλεπε τον κορμό γεμάτο, άρχισε επίσης να σκοτώνει τον πελάτες για να τους κλέψουν χρυσάφι που εκείνη τη στιγμή μέσα στην τρέλα του φαινόταν απαραίτητο για να ικανοποιήσει τη δίψα του για πλούτο… Προφανώς δεν ξόδεψε ποτέ ούτε μια λίρα από το περιεχόμενο του κορμού, αλλά συνέχισε να διαπράττει εγκλήματα μετά από έγκλημα μόνο και μόνο για την επιθυμία να απολαύστε τη θέα του γεμάτου κορμού… Που δεν γέμισε ποτέ… και προφανώς έχασε και την ψυχή του…
Και έτσι είναι για όσους είναι εθισμένοι στην τηλεόραση, αλλά τώρα και μπροστά στο κινητό ή τον υπολογιστή… που μένουν εκεί για ώρες κουρελιάζοντας το κενό για να απορροφήσουν ψέματα και ανοησίες και μετά στις λίγες χρονικές περιόδους που επιστρέφουν στον εαυτό τους, προσπαθούν ακόμη και να επικυρώσουν τα μηνύματα, έχοντας απορροφήσει τις απόψεις που ενσταλάζει ο «Big Brother»…

Και στην πραγματικότητα, η ηθική και ο πολιτισμός έχουν πέσει σε απαράδεκτα επίπεδα σε αυτήν την «ψευτοφιλελεύθερη κοινωνία» στην οποία μπορούν να προβληθούν τα πάντα (που δεν ορίζεται έντεχνα ως spam ή υποκίνηση μίσους) εκτός από την πραγματικότητα…