Το πρόβλημα είναι ότι ο Genny Savastano λέει αυτή την αναστολή με το πρόσωπο του Genny και ενώ κοιτάζει τον Ciro Di Marzio με το πρόσωπο του Ciro και ένα ρίγος τρέχει: “Η τελευταία σεζόν θα κάνει την αγάπη να κερδίσει”. Μια απειλητική υπόσχεση. Πού κρυβόταν όμως αυτή η αγάπη που δεν έφτασε για τέσσερις σεζόν; Από την Παρασκευή 19 στον Σκάι και το streaming στο Now, θα προβάλλεται η πέμπτη και τελευταία σεζόν του φαινομένου «Γόμορρα» που άλλαξε ανεπανόρθωτα τον τρόπο σύλληψης των τηλεοπτικών σειρών. Τελευταία υπογραφή Sky Original, παραγωγή Cattleya σε συνεργασία με την Betafilm, σκηνοθεσία και καλλιτεχνική επιμέλεια των Marco D’amore και Claudio Cupellini, πρωταγωνιστές Salvatore Esposito, Marco D’amore, Ivana Lotito και Arturo Muselli, από μια ιδέα που έγραψε ο Roberto Saviano με Leonardo Fasoli και Maddalena Ravagli.
Μια φιλόδοξη δουλειά αυτή του να θέλεις να πεις στον κόσμο μέσω της Νάπολης και στις περιφέρειες αυτού του κόσμου μέσω του Scampia. Χρειάστηκε το θάρρος που προέρχεται από την ιστορία και η πρόκληση να προχωρήσουμε πολύ πέρα ​​από τα βιβλία και τις ταινίες και έτσι να σκηνοθετήσουμε ένα μαύρο θέμα, με επίκεντρο το κακό που έχει τις ρίζες του από την ελληνική τραγωδία, αλλά που κρύβεται στην απόλυτη συγχρονικότητα, καταλαμβάνει πολλά χώρους εμβάθυνσης. Τόση πολλή προσπάθεια απέδωσε, πενήντα οκτώ επεισόδια συνολικά, λαμβάνοντας υπόψη τα δέκα αυτού του αποχαιρετισμού. ένα προϊόν που πωλήθηκε σε περισσότερες από 190 χώρες που αύξησε τον τζίρο της ιταλικής σειράς στα 100 εκατομμύρια ευρώ. μια γλώσσα παραμορφωμένη μέχρι τα σπλάχνα ενός Ναπολιτάνου που είναι «σεκονντιλιανέζος» στενά κατανοητός μόνο στο στομάχι, αλλά που είναι ικανός να προσδώσει φιλοσοφική ανθεκτικότητα στην αφήγηση. Ταυτόχρονα με μια ακόμη κόντρα της Καμόρα που αυτές τις ώρες είναι αιματοβαμμένοι οι δρόμοι του ναπολιτάνικου καλλιτέχνη, όπως μας πληροφορεί ο Roberto Saviano, εδώ είναι το τέλος μιας λατρείας στο απόγειο της επιτυχίας γιατί, όπως σοφά ισχυρίζεται ο παραγωγός Riccardo Tozzi di Cattleya, “Καλύτερα να πεθάνεις ζωντανός και να διατηρείς πάντα υψηλή ποιότητα. Αλλοίμονο σε εκείνες τις επιτυχημένες σειρές που, ακριβώς λόγω των χαρούμενων αριθμών, συνεχίζουν να φτωχαίνουν”.
Τόση τιμή, τόσοι επικριτές και τόσα πολλά κλειδιά για την ανάγνωση, είναι η δημιουργία ενός κόσμου στον οποίο ο θεατής βυθίζεται, είναι η βασιλική αυλή ενός σαιξπηρικού δράματος που δεν λαμβάνει υπόψη τις συνέπειες. Όλα τραβηγμένα επιτόπου, επιμένει ο Tozzi, «ισχυρή σε μια κληρονομιά νεορεαλισμού που είναι χαρακτηριστικό της Ιταλίας, παντρεμένη με τη βαθιά προσήλωση στους κώδικες φύλου». “Υπάρχει ένα πριν και μετά τα Γόμορα – λέει ο Salvatore Esposito – που δημιούργησε ένα σύστημα και ανέπτυξε μια περιοχή. Η Scampia δεν είναι πλέον η αρχή μας, γεννήθηκε ένα κίνημα που ανακτά τη νομιμότητά του και το κάνει επί τόπου”. Και σε αυτό το αντίστοιχο της commedia dell’arte όπου ο καθένας φοράει μάσκα και εκπροσωπεί τον εαυτό του όπως θα ήθελε να είναι, ο Marco D’amore αποκαλύπτει: «Ήμασταν έτοιμοι σε ένα νήμα πιασμένοι χέρι χέρι, νιώθοντας την ευθύνη της ιστορίας στο πετσί μας. . Ήταν δύσκολο: να ζήσω με αυτό το υλικό, σε αυτό το έδαφος. Ως άντρας με έκανε να κατανοήσω περισσότερο αυτούς που έκαναν ορισμένες επιλογές επειδή είχαν άλλες ιστορίες πίσω τους. Μου άλλαξε τη ζωή». Και σε αυτό το σύμπαν των συνειδητοποιημένων ηττημένων, η αληθινή ιστορία αγάπης είναι στην πραγματικότητα μια ιστορία φιλίας μεταξύ δύο ανδρών που αναπνέουν το δηλητήριό τους ο ένας στον άλλο και δεν μπορούν ο ένας χωρίς τον άλλον. Ιδού η αρχή της νέας σεζόν με τη μεγάλη επιστροφή του Ciro Di Marzio που θα αντιμετωπίσει τον δραπέτη Genny Savastano σε single combat. Μια ιστορία φιλίας που περνά από το πλατό στη ζωή του Σαλβατόρε και του Μάρκο: “Θυμάμαι την πρώτη μας συνάντηση, πριν από οκτώ χρόνια, στις οντισιόν. Αμέσως προκλήθηκε μια χημεία που επηρέασε το γράψιμο. Ο Τζένι έπρεπε να πεθάνει αλλά η φυσική μας έλξη και το συναισθηματικό επικράτησε. Το να είμαστε φίλοι ήταν το παν και το βρήκαμε στην κλασική εγκληματική δυναμική που διασταυρώνει τα χρώματα των συναισθημάτων τους. Genny και Ciro, μια ιστορία αγάπης βασισμένη στα πράγματα που θα ειπωθούν σε σύγκριση με το τι θα γίνει». Ο Salvatore Esposito τον απηχεί: “Το Gomorrah ήταν ένα δύσκολο ταξίδι, μεγάλωσα ως άντρας και ως καλλιτέχνης. Τώρα βιώνουμε το τέλος μιας σχέσης: στην αρχή είσαι ευφορικός, μετά έρχεται μια στιγμή που τα ξανασκέφτεσαι όλα το παρελθόν και μέσα σου νιώθεις μελαγχολία, αλλά έχεις επίγνωση ότι έχεις δώσει περισσότερα από το καλύτερό σου».