Να υπερασπιστεί τον κ. Donzelli, ο υπουργός Δικαιοσύνης Carlo Nordio εφηύρε μια νέα απόχρωση χρώματος. Στην πραγματικότητα, γεννήθηκε το «Nordio grey», η άπιαστη ζώνη, αυτή που βρίσκεται στη μέση, ένα καλό χρώμα για τις πολιτικές παρελάσεις της επόμενης άνοιξης: το μυστικό που δεν είναι μυστικό, οι συνομιλίες του αναρχικού Cospito με τους μαφιόζους που δεν ήταν ακριβώς ευαίσθητες, ούτε απολύτως εμπιστευτικές, αλλά σχεδόν. Γιατί ήταν «περιορισμένης κυκλοφορίας». Περιορίζεται όμως σε ποιον; Σε όλους εκτός από τον Τζιοβάνι Ντοντζέλι, όπως φαίνεται, που τα δημοσιοποίησε στην Αίθουσα σε ζωντανή τηλεόραση. Και έτσι σε μια στιγμή το Nordio μοιάζει σχεδόν με τον Giuseppe Conte, τον αδιαφανή body builder.

Έδωσε μάχες εναντίον η παράνομη διάδοση υποκλοπών, επέκρινε τις διαρροές από τους εισαγγελείς. Ως σχολιαστής και δοκιμιογράφος, υπερασπίστηκε επίσης τις αρετές της σαφήνειας και της εκφραστικής απλότητας. Ειδικά στη συγγραφή των νόμων. Μάλιστα, τον Δεκέμβριο, συνόψισε τις ιδέες του έτσι, για παράδειγμα, για την καταπολέμηση της διαφθοράς: «Χρειαζόμαστε λίγους αλλά σαφείς νόμους», εξήγησε. «Οι ευθύνες και οι αρμοδιότητες πρέπει πάντα να προσδιορίζονται με σαφήνεια», πρόσθεσε. Γιατί ο Carlo Nordio ανέκαθεν ενοχλούνταν από τη γλώσσα των απατεώνων, τόσο στη νομοθετική όσο και στη διοικητική δραστηριότητα, στα δικαστήρια όπως και στη Βουλή. Και ως εκ τούτου δημόσια παρέθεσε τον Τάκιτο επειδή αντιπροσώπευε τον εαυτό του ως αντίπαλο (βενετσιάνικο, άρα λειτουργιστής) του (συχνά Νότιου) σημασιολογικού παραμορφωτικού. Αυτό το φαινόμενο των «διανοουμένων από τη Μεγάλη Ελλάδα», ας πούμε, πίσω από το οποίο αυτός ο πρώην φιλελεύθερος δικαστής πάντα πίστευε ότι κρύβονταν τα ψεύτικα, τα χάλια και οι χειρότερες απάτες της Ιταλίας. Ωστόσο, τώρα, με την «περιορισμένη διάχυση» που προφανώς δεν ισχύει για την Βουλή και τη ζωντανή τηλεόραση, η φιγούρα του «υπουργού διαύγειας» σχεδόν επικαλύπτει εκείνη του «αρχηγού της αοριστίας». Με λίγα λόγια, στον Τζουζέπε Κόντε. Ο πολιτικός αφηρημένος από τη σύνεση, γενικός με τη βία, ατμοποιημένος από την ανάγκη, στριμμένος από σχηματισμό. Ο δικηγόρος της Απουλίας που αγαπά τις δύσκολες λέξεις πιστεύοντας, αφού είναι καθηγητής στη Ρώμη, ότι η απλότητα είναι επαρχιακή. Έτσι, παίζοντας τον Κόμη σε βαρέλι, ο Nordio μιλά τώρα για «περιορισμένη διάχυση», στηρίζεται στην κρεμαστή έννοια της ημι-μυστικότητας, στο οξύμωρο του «σχεδόν εμπιστευτικού» εγγράφου, όπως ακριβώς ο επικεφαλής των Πέντε Αστέρων εφηύρε «το ευέλικτη υποχρέωση » για εμβόλια ή προτεινόμενη, σκεφτείτε το, την τεχνολογία «οξυ-καύσης» για το εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας από απόβλητα στη Ρώμη, ή πώς ο Προμηθέας εφηύρε την άπλεκτη φωτιά. Μια έννοια που ξεπερνά κατά πολύ το ανησυχητικό οξύμωρο του Φρόιντ και αγγίζει τη σημασιολογική Σύμπαν της Wanna Marchi. Έτσι, αν η υπεράσπιση του Donzelli είναι πολιτικά κατανοητή, αυτή η μεταμόρφωση του Nordio παραμένει ανθρωπίνως βασανιστική. Τώρα μόνο οι «σταθερές στοργές» και οι «συγγενείς» λείπουν για να ολοκληρωθεί η μετάλλαξη του καλοπροαίρετου υπουργού που τώρα έχει αρχίσει να κολύμπι πρόσθιο στην γκρίζα λιμνούλα της στροφορμής και των πωλήσεων. Περιορισμένη κυκλοφορία.