Ο Περικλής θα ήταν το άγαλμα β των Χάλκινων του Riace. Σχεδόν πενήντα χρόνια μετά την ανακάλυψη των αγαλμάτων, που έγινε στις 16 Αυγούστου 1972, το άγαλμα Β, με το στενόμακρο και δυσανάλογο κρανίο, Riccardo Partinico με τις μελέτες της Αρχαιοστατικής Ανατομίας που έγιναν στο Μουσείο της Magna Graecia στο Reggio Calabria «αναγνώρισε λοιπόν στον Περικλή, στρατιωτικό, στρατηγό και πολιτικό που έζησε τον 5ο αιώνα. π.Χ., το πρόσωπο που αντιπροσωπεύει το άγαλμα.

Η ανακάλυψη του δασκάλου του Ρέτζιο ήταν υποito προωθείται από το Panathlon International – District Italy που διοργάνωσε συνέδριο με τίτλο «Εγώ είμαι ο Περικλής» που πραγματοποιήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου στην αίθουσα «De Nava» της Δημοτικής Βιβλιοθήκης του Ρέτζιο Καλάμπρια, συντονιστής Αντόνιο Λαγκάνα, Ολυμπιακός διαιτητής και εθνικός διευθυντής αθλητικών ενώσεων και ομοσπονδιών.

Στο συνέδριο του Riccardo Partinico, ο οποίος εξήγησε πώς κατάφερε να αναγνωρίσει την ταυτότητα του «Άγαλμα Β», συμμετείχαν οι ανώτατοι εκπρόσωποι των πολιτιστικών συλλόγων του Reggio και ειδικοί στην ιστορία της τέχνης, Marisa Cagliostro, καθηγητής πανεπιστημίου και μέλος της επιστημονικής επιτροπής του μουσείου Reggio Calabria, Φραντσέσκο Αριλότα, πρόεδρος του συλλόγου «Amici del Museo», Hyginus Postorino, πρόεδρος του Ομίλου Αντισφαίρισης “Rocco Polimeni”, Τζουζέπε Μπόβαπρόεδρος του Rhegium Βαλτέρος Μαλακρίνο, περιφερειακός γραμματέας «Αθλητισμός και Υγεία», ο δημοσιογράφος Rai Τονίνο Ράφα, ο διευθυντής της δημοτικής βιβλιοθήκης του Ρέτζιο Καλάμπρια Καρμέλο Καρίντι.

Παρόντες στο συνέδριο ήταν επίσης πολλοί δάσκαλοι, αθλητές και επαγγελματίες από το Ρέτζιο.

«Το άγαλμα Β των Χάλκινων Ριάτσε μπορεί να αναπαριστά τον Περικλή για ένα σύνολο ιστορικών, γεωγραφικών και αρχαιολογικών δεδομένων που συμπίπτουν με τα αποτελέσματα των μελετών αρχαιολογικής ανατομίας. Τα πόδια του «Αγάλματος Β» έχουν ραβδώσεις του πέμπτου δακτύλου, η σπονδυλική στήλη χαρακτηρίζεται από κλασική οσφυοοσφυϊκή σκολίωση και από ανόρθωση της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης. Το κρανίο είναι δολιχοκεφαλικό, υπερβολικά επιμήκη σε μια πρόσθια / οπίσθια κατεύθυνση. Οι μύες, στο σύνολό τους, εμφανίζονται προσαρμοσμένοι στην Αντιστασιακή Δύναμη. Το σχήμα των κάτω άκρων χαρακτηρίζεται από την ιδιαίτερη υπερτροφία των γλουτών, των προσαγωγών και των γαστροκνημάτων, γεγονός που καθιστά αυτούς τους μύες συμβατούς με αυτούς που οδηγούν συνεχώς. Ο κάλλος που φαίνεται στο δεξί ζυγωματικό και τα αυτιά, που έχουν ωτοαιματώματα τριβής, υποδηλώνουν ότι ο «άνθρωπος» έχει κάνει και τη Λόττα», εξήγησε ο Partinico.

«Αναλύοντας το βρέθηκε γη σύντηξης μέσα στο «Άγαλμα Β» οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ήταν κατασκευασμένο στην Ελλάδα, στην οριοθετημένη περιοχή μεταξύ Άργους και Αθήνας, το 430 π.Χ. Τα γραπτά του Πλουτάρχου «Βίος του Περικλή», που χρονολογούνται στον πρώτο αιώνα. ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ, πείτε για το ασυνήθιστο μέγεθος του κρανίου του Περικλή, που έγινε και αφορμή γελοιοποίησης για τους θεατρικούς συγγραφείς της εποχής.

Ο Cagliostro δήλωσε τότε ότι το συνέδριο ήταν «il πρώτη πράξη που αποτελεί προοίμιο για έναν τρόπο ομιλίας απο Χάλκινα με τεχνικά ακριβή τρόπο γιατί για τα Χάλκινα έχουν γίνει πολλές υποθέσεις, ακόμα και ευφάνταστες, ήταν δύο, ήταν πέντε, είχαν δόρατα. Όλα αυτά τα πράγματα μπορεί να είναι αφηγήσεις που πρέπει να γίνουν στα παιδιά για να δημιουργήσουν μια φαντασία, αλλά μια μέθοδος όπως αυτή του καθηγητή Partinico που είναι μια ανατομική παρατήρηση βασισμένη στις προσωπικές του εμπειρίες, μελέτες και συγκρίσεις, επίσης πρόκειται να ανακαλύψει ότι υπάρχουν λεζάντες σε πολλά μουσεία ότι δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα δυστυχώς και στο μουσείο μας. Αυτή η ευκαιρία μου δίνεται σήμερα γιατί δεν έχω συμμετάσχει σε κάτι άλλο για μπρούτζο και γιατί έχοντας μελετήσει με ιστορική, τεκμηριωτική αρχειακή μέθοδο, οι δημιουργικές υποθέσεις αφήνουν τον χρόνο που βρίσκουν. Εκτιμώ αυτό που ειπώθηκε σήμερα γιατί είναι ο σωστός τρόπος δουλειάς».

Ο Arillotta δήλωσε ότι η Partinico έχει βρει μια νέα πτυχή, «εκεί προτείνει την ερμηνεία από τις πολλές εικόνες αθλητών που βρίσκουμε στα βάζα, στα αγάλματα, παρατήρησε ότι αυτοί οι δύο Χάλκινοι της Πομπηίας δεν είναι παλαιστές έτοιμοι να κολλήσουν, αλλά είναι δύο δρομείς έτοιμοι να πυροβολήσουν. Είναι μια εντελώς τεχνική ερμηνεία, άρα σωστή αλλά εντελώς νέα. Είναι ένα έρευνα που εμπλουτίζει επίσης εκεί ιστορία της ιταλικής αθλητικής αρχαιολογίας και για αυτό πραγματικά συγχαίρω τον καθηγητή γιατί είναι μια απόλυτη καινοτομία και είναι μια συμβολή αυτής της γνώσης του ελληνικού αθλητικού κόσμου που σίγουρα έχει μεγάλη αξία. Δεν υπάρχει κανείς που να μην έχει πει κάτι για αυτά τα Χάλκινα, η διατριβή του καθηγητή Partinico δεν είναι μια διατριβή που πρέπει να απορριφθεί, μακριά από αυτήν. Σας συγχαίρω ειλικρινά για αυτή την όμορφη έρευνά του».

Ο Postorino, ο οποίος εκτίμησε τη μελέτη του δασκάλου, είπε στη συνέχεια ότι «η Όμιλος Αντισφαίρισης «Rocco Polimeni». φιλοξενεί εδώ και πολλά χρόνια, από την προεδρία του Travia, το «Διεθνές Τουρνουά Στρίγγιλης». Δωρεά στιγμιότυπο από το αρχαιολογικό μουσείο Magna Grecia στο Reggio Calabria στο «Circolo Polimeni». Αυτό το εργαλείο ήταν χρησιμοποιήθηκε στην Αρχαία Ελλάδα για να καθαρίσει στο τέλος των μαχών το λάδι αλειμμένο επί σώματα των παλαιστών και που έχω δει να εικονογραφείται εδώ από τον καθ. Ο Partinico για να εξηγήσει ότι το άγαλμα “l’apoxiomenos”, που φυλάσσεται στο μουσείο του Lošinj (Κροατία), δεν χρησιμοποιεί το strigil αλλά τυλίγει μια δερμάτινη δαντέλα (ankùle) γύρω από τον άξονα του ακοντίου. Επομένως, ο αθλητής που αντιπροσωπεύεται από το άγαλμα δεν είναι μαχητής αλλά ακοντιστής».