Υπάρχουν πόλεις που έχουν μπει στο γονίδιο ενός έθνους και τα γεγονότα που διαδραματίζονται σε αυτές προορίζονται να διαμορφώσουν τη μοίρα του. Συνεχίζουν να του ανήκουν ιστορικά και πνευματικά, ακόμη κι όταν -σε διαφορετικές εποχές- αποκόπτονται από την κρατική του επικράτεια. Αυτά είναι σημεία όχι τόσο από τον επίγειο χάρτη όσο από τον ουράνιο χάρτη μιας πολιτείας.

Τέτοια πόλη για τους Βούλγαρους είναι η Αδριανούπολη. Σε αυτό, το 378, το 1205 και το 1913, τρεις αυτοκρατορίες κατέρρευσαν διαδοχικά και η δεύτερη και η τρίτη ημερομηνία σηματοδοτούν τους βουλγαρικούς θριάμβους, που νίκησαν την Ευρώπη και δόξασαν το βουλγαρικό όνομα. Η Αδριανούπολη είναι μια ζωντανή επιβεβαίωση της θεωρίας του προνοιανισμού στην ιστορία και της πεποίθησής μου ότι η συσσωρευμένη ιστορική ενέργεια σε ορισμένα μέρη οδηγεί ένα έθνος σε επαναλαμβανόμενες νίκες, ενώ σε άλλα -αντίθετα- αναπόφευκτα πέφτει στην άβυσσο της ήττας.

Και στην Αδριανούπολη υπάρχουν τεράστια κοιτάσματα θρακικού και βουλγαρικού ιστορικού δυναμικού. Οι πληροφορίες για το παρελθόν της πόλης στους σύγχρονους καταλόγους χρονολογούνται μόνο από την εποχή της Ρωμαϊκής Αδριανούπολης, αλλά κάθε Βούλγαρος γνωρίζει ότι αυτή είναι η πρωτεύουσα του μεγάλου βασιλείου ενός από τους ισχυρότερους θρακικούς λαούς, των Οδρυσίων, των οποίων οι ρίζες έχουν τις ρίζες τους στα βαθύτερα , η πιο θρυλική αρχαιότητα. .

Πιστεύεται ότι το όνομα της Αδριανούπολης προέρχεται από το ρωμαϊκό της όνομα Αδριανούπολη, που δόθηκε προς τιμήν του αυτοκράτορα Αδριανού, όπως για παράδειγμα το Yambol – το όνομά του ήταν μια παραμορφωμένη μεταγραφή του Diospolis. Στην περίπτωση της Αδριανούπολης, τέτοιοι ισχυρισμοί είναι σαφώς αντίθετοι με την ιστορική αλήθεια (αν και, όπως θα εξηγήσω στο τέλος του κειμένου, το όνομα του αυτοκράτορα Αδριανού συνδέεται με το όνομα της Αδριανούπολης), αλλά το Yambol δεν προέρχεται από το Diospolis. αλλά αρχαίο θρακικό όνομα. – πόλη με αυτό το όνομα, που κυβερνούσαν οι Φωκείς, υπήρχε και αναφέρθηκε από τον Όμηρο στο Δεύτερο Άσμα της Ιλιάδας – «Μετρώντας τα καράβια». Σύμφωνα με τον ποιητή των ποιητών, οι αρχηγοί «Επιστροφή και Σέδιος, παιδιά του Ιφίτ, απόγονος του Ναβπολόφ», που ήρθαν στην Τρωάδα για να πολεμήσουν στο πλευρό των Δανιτών, μαζί με πολλούς άλλους πολεμιστές, οδηγούν «κατοίκους της πόλης της Ανεμορίας και του Υάμβολου, / όλα εγκαταστάθηκαν μέχρι την ακρογιαλιά του Κέφη θαυμάσια, / ακόμα στη Λίλια, απ’ όπου πηγάζει ορμητικός ο Κέφης».

Τότε όμως από πού προέρχεται το εθνώνυμο των Οδρυσίων, που καθόρισε και το όνομα της πρωτεύουσάς τους – Αδριανούπολη; Καμία από τις προτεινόμενες εξηγήσεις από την επίσημη ιστορική επιστήμη και την παραεπιστήμη («φράχτες», «περιφράξεις») δεν ακούγεται πειστική. που ασχολείται με την ιστορία.

Είναι γνωστό ότι το παλαιότερο όνομα της Αδριανούπολης είναι Uskudama. Δεν υπάρχει επίσης επαρκής εξήγηση για αυτό το όνομα. Νομίζω ότι η προέλευσή του σχετίζεται με το εθνώνυμο «Oski» («στενό») – τον αρχαιότερο πληθυσμό της Ευρώπης, σύμφωνα με τη δυτική ιστορική επιστήμη. Τι είναι οι άξονες και πώς σχετίζονται με τους Οδρυσίους – θα το πω σύντομα σε ξεχωριστό κείμενο.

Ωστόσο, όλα αυτά ακόμα δεν απαντούν στο ερώτημα από πού προέρχεται και τι σημαίνει η εθνική ονομασία «οδρίση» – ερώτηση που με απασχολεί πολλά χρόνια. Μέχρι που, για πολύ διαφορετικούς λόγους, ξαναδιάβασα την Πεντάτευχο του Μωυσή, και συγκεκριμένα το Δευτερονόμιο, στο οποίο ο προφήτης περιέγραψε τη δική του εξόντωση των τελευταίων κοινοτήτων γιγάντων μεταξύ της Ερυθράς Θάλασσας και της Νεκράς Θάλασσας, ακόμη και πριν οι Ισραηλίτες εισβάλουν στη Χαναάν. Σύμφωνα με τον Μωυσή, αυτή η καταστροφή των γιγάντων ξεκίνησε σε ακόμη πιο αρχαίους χρόνους από τους Εσαυίτες, απόγονους του Ησαύ, αδελφού του Ιακώβ, και τους Αμμωνίτες, τους κληρονόμους του Λωτ. Σε μέρος των κατεστραμμένων εδαφών των αρχαίων κατοίκων, οι Ησαουάν έχτισαν το βασίλειό τους του Εδώμ, του οποίου ο Μωυσής είναι σύγχρονος. Τα βιβλικά κείμενα λένε ότι οι γίγαντες ονομάζονταν Χωραίοι ή Χωραίοι (κυριολεκτικά «άνθρωποι») και Εδρεοί (κυριολεκτικά «μεγάλοι» – γίγαντες). Κάνω τη μετάφραση απευθείας μέσω της βουλγαρικής γλώσσας, γιατί έχω κάθε λόγο να πιστεύω ότι η αραμαϊκή, που ομιλείται στην αρχαία Παλαιστίνη και τις γύρω περιοχές, είναι μια Άρια γλώσσα, εντυπωσιακά παρόμοια με τη Θρακική. Στο λεξιλόγιό του υπάρχουν ακόμη και εντυπωσιακές παραλληλίες με αυτό της σύγχρονης βουλγαρικής γλώσσας. Το θύμα του τελευταίου καταστροφικού χτυπήματος στη χώρα των γιγάντων, που προκάλεσαν οι Εβραίοι του Μωυσή, είναι το βασίλειο του γιγάντιου Og – Bashan, με και τις εξήντα πόλεις του, μεταξύ των οποίων ο προφήτης αναφέρει δύο κύριες – Edrai και Sala (ή Σέλα – κυριολεκτικά “χωριό”, “οικισμός”). Ο Sala υιοθέτησε αργότερα το όνομα Petra και είναι ακριβώς αυτή η θαυματουργή πόλη στη σύγχρονη Ιορδανία, που σήμερα προσελκύει εκατομμύρια τουρίστες. Για κάθε προσεκτικό επισκέπτη της Πέτρας, είναι σαφές ότι αυτό το εκπληκτικό αρχιτεκτονικό έργο δεν είναι καρπός απλών ανθρώπινων χεριών.

Σε μια σειρά από δημοσιεύματά μου εγείρω και αποδεικνύω τη θέση ότι στην πραγματικότητα αυτοί οι γίγαντες και οι άμεσοι κληρονόμοι τους είναι οι μυστηριώδεις Πελασγοί, που έδωσαν τον πολιτισμό της νέας ανθρωπότητας στη Μεσόγειο, στα ποντιακά εδάφη και στον Καύκασο. Τα λευκά υπερπόντια εδάφη, τα οποία (σε πολύ μεγαλύτερους αριθμούς από ό,τι πιστεύαμε μέχρι τώρα) επέζησαν από τον κατακλυσμό που βύθισε τη μητέρα ήπειρο και έζησαν στο περιβάλλον της νέας Άριας φυλής. Οι συγγενείς τους λαοί, επειδή η συγκέντρωσή τους σε αυτούς τους σχετικά κοντά στην τοποθεσία της Ατλαντίδας, είναι μεγαλύτερη. Δημιούργησαν τα αρχαιότερα θρακικά βασίλεια και έγιναν οι πρόγονοι των πρώτων Θρακικών δυναστείων. Το γεγονός αυτό αντικατοπτρίζεται ευρέως στη λεγόμενη ελληνική μυθολογία ( που προτιμώ να αποκαλώ Θρακιώτικο) και βρίσκεται μπροστά στα μάτια κάθε αμερόληπτου αναγνώστη που ξεφυλλίζει τη «Μυθολογική Βιβλιοθήκη» του Απολλόδωρου. Στη Χαναάν (Κάνα-Αν) οι Πελασγοί ονομάζονταν Πελιστίμ, και από αυτό το όνομα προέρχεται το όνομα Παλαιστίνη.

Να όμως που η Πεντάτευχο μαρτυρεί ένα άλλο από τα – περιγραφικά, που τους χαρακτηρίζει – όνομα – ΕΔΡΕΙ.

Τη στιγμή που το βλέμμα μου σταμάτησε σε αυτή τη λέξη, κατάλαβα ότι η ΕΔΡΕΗ και η ΟΔΡΙΣΗ είναι η ίδια έννοια – μεγάλοι, γίγαντες, γίγαντες. Το “Edrei” μπορούσε εύκολα να περάσει σε “odri”, “odrishi”, εξάλλου, στις αρχαίες γλώσσες (όπως και σε ορισμένες σύγχρονες) υπήρχε ο δίφθογγος “oe”. Οι αρχαίες έννοιες με τη ρίζα «odr» δεν είναι ασυνήθιστες στην Ευρώπη, θα πρέπει να αναζητηθούν κυρίως μεταξύ τοπωνυμίων, που αποτελούν πολύ συντηρητικό μέρος ενός γλωσσικού ταμείου και -όπως ισχυρίζεται ο καθηγητής Peter Dobrev- «διατηρούν τη μνήμη της γης». ένα μικρό βουνό στη βορειοδυτική Μακεδονία του Αιγαίου – το όνομα είναι σίγουρα Θρακιώτικο. Όμως η πρώτη έννοια που ξεχώρισε στο μυαλό μου (μετά το εθνώνυμο «οδρίση», φυσικά) ήταν το όνομα του εμβληματικού ευρωπαϊκού ποταμού Όντερ. Ο ποταμός Oder (Odra) πηγάζει από τους λόφους Oderske vrhi (τμήμα της ανατολικής Σουδητίας) στη Μοραβία. Το ίδιο το γεγονός ότι τα βουνά συνδέονται με αυτό το όνομα -Odre, Oderske- μιλά ήδη υπέρ της ανακάλυψής μου (οι γίγαντες, οι “μεγάλοι” κατοικούν κυρίως στα βουνά), αλλά εμβάθυσα στις ετυμολογικές ερμηνείες της προέλευσης του ονόματος του ποταμού. Στα παλιά γερμανικά, “OD” σημαίνει θεϊκός, μεγάλος, μεγάλος (Odin). Γιατί οι γίγαντες, οι μεγάλοι άνδρες, οι Άτλαντες – ήταν οι πανίσχυροι θεοί της νέας ανθρωπότητας.

Κάπως έτσι κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το εθνώνυμο «Odrisi» είναι πολύ πιο μεγαλειώδες από όσο υποθέτουμε μέχρι τώρα. Δηλώνει θριαμβευτικά ότι αυτός ο γενναίος λαός έχει την καταγωγή του κατευθείαν από τους Πελασγούς, κληρονόμους του πανίσχυρου Ατλάντιου πολιτισμού. Οδρυσία κυριολεκτικά σημαίνει “ΜΕΓΑΛΟΙ, ΜΕΓΑΛΟΙ, ΓΙΓΑΝΤΕΣ” και το όνομα της πρωτεύουσάς τους Αδριανούπολη μπορεί να μεταφραστεί ως “ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ”.

ένα στοίχημα ότι μόνο θεαματικά γεγονότα θα γίνονται σε αυτό το μέρος. Είναι σημαντικό ότι ένας από τους θρυλικούς βασιλιάδες των Odrysians ονομάζεται Odroes – Edar, Edryak – αλλά όχι, αυτό δεν είναι επώνυμο, αλλά μια άλλη απόδειξη της άμεσης πελασγικής (Ατλαντίδας) καταγωγής αυτού του λαού.

Μια εξαιρετικά περίεργη λεπτομέρεια συμπληρώνει τη διατριβή μου για την προέλευση και την έννοια του εθνώνυμου «όδριση». Πρόκειται για το κρεβάτι του γίγαντα Ογκ, του γενναίου βασιλιά του Μπασάν (παρεμπιπτόντως, το όνομα του γίγαντα όχι μόνο θυμίζει, αλλά σημαίνει και «φωτιά», το αποδεικνύω στην πρόσφατη ανάρτησή μου). Το κρεβάτι του Og είναι τόσο συγκλονιστικά ασυνήθιστο για την εποχή του Μωυσή που οι Ισραηλίτες το διατηρούν ως ένα είδος «μουσειακού κομματιού» που δεν σταματούν ποτέ να θαυμάζουν. Να πώς το περιγράφει ο προφήτης στο Δευτερονόμιο: «11 (…) Ιδού, το κρεβάτι του ήταν ένα σιδερένιο κρεβάτι· δεν είναι στη Ραβά των γιων Αμμών; Ήταν εννέα πήχεις μήκος και τέσσερις πήχεις πλάτος, σύμφωνα με το πήχη ενός ανθρώπου». Αυτό το περίεργο έπιπλο με τεράστιες διαστάσεις, με σιδερένιο σκελετό, και πιθανότατα με ελατήριο, που προδίδει συνήθειες πολιτισμικής και άνετης ζωής, είναι προφανώς κατάλοιπο ενός ανεπτυγμένου πολιτισμού, απόγονος του οποίου είναι ο Og. Είμαι πεπεισμένος ότι από αυτό το εξαιρετικά υπερβολικό έπιπλο για την αρχαιότητα προέρχεται η έννοια του “oder” – ένα κρεβάτι από drey, edryak, ispolin.

Υπέρ της ερμηνείας της Αδριανούπολης ως ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ μαρτυρεί και η «τουρκική» ονομασία Αδριανούπολη, προφανώς παρμένη από τη διάλεκτο των ντόπιων.

Είπα στην αρχή ότι τα ονόματα Edirne και Adrian συνδέονται – γι’ αυτό:

Το όνομα Adrian προέρχεται επίσης από το Edrey. Από αυτή τη λέξη – edrey – προέρχεται στην πραγματικότητα ο όρος “άνθρωπος” και “άνθρωπος” – “άνδρος”. Το όνομα της Αδριατικής η θάλασσα έχει την ίδια σημασία – μια θάλασσα από τους μεγάλους, τους μεγάλους, τους γίγαντες. Ο αυτοκράτορας Αδριανός, άνθρωπος με μεγάλη πολυμάθεια, προφανώς γνώριζε τη σημασία του επωνύμου του και εύστοχα «μετονόμασε» προς τιμήν του την πόλη της Αδριανούπολης.

Αλλά το μοιραίο ερώτημα οποιασδήποτε τέτοιας ανακάλυψης είναι:

ΠΩΣ ΕΜΕΙΣ, ΟΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ, ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΛΑΟΥ ΓΙΓΑΝΤΩΝ, ΓΙΝΑΜΕ ΑΠΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΥΣ ΝΑΝΟΥΣ, ΝΤΡΟΠΗΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ; ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΑΜΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ; ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΕΤΟΙΑ ΠΤΩΣΗ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΑΝΕΒΑΛΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ;

Συγγραφέας: Milena Varbanova