Ο Alberto Sciamplicotti απεικονίζει την ορειβατική διάβαση σκι στα βουνά Sarek, μια τεράστια περιοχή που βρίσκεται πέρα ​​από τον Αρκτικό Κύκλο.

Έχω διαβάσει συχνά για το Camino de Santiago de Compostela, για εκείνο το δίκτυο δρομολογίων που οδηγεί στο προσκύνημα στον τάφο του Αποστόλου Ιακώβου και πώς για όλους όσους πρόκειται να ξεκινήσουν ένα ταξίδι, το νόημα αυτού του ταξιδιού μπορεί να είναι διαφορετικό και προσωπικό, ένα προσκύνημα στο οποίο το καθένα δίνει ένα ιδιαίτερο νόημα.

Ο δρόμος μας μέσα από τα βουνά Sarek ήταν αντίθετα ένα προσκύνημα μέσα από μια τεράστια περιοχή που βρίσκεται πέρα ​​από τον Αρκτικό Κύκλο, όχι τα μονοπάτια της Ισπανίας προς έναν τάφο, αλλά ένα ταξίδι που έχει ταξιδέψει μέσα από μέρη εξαιρετικής ομορφιάς, που έχει διασχίσει χιονισμένους λόφους στο άκρη βουνών με κομψές γραμμές όπως ελάχιστες άλλες και όπου παγωμένες λίμνες και ποτάμια γλιστρούσαν στα σκι και όπου, όπως σε κάθε προσκύνημα, συναντήσαμε άλλους ταξιδιώτες στο ίδιο μονοπάτι. Εκτός από το φαγητό, τις σκηνές, τους υπνόσακους, τις σόμπες, τη βενζίνη, όλοι στο έλκηθρο που ρυμουλκούσε είχαν επίσης βάλει επιθυμίες, σκέψεις, συναισθήματα, αισθήσεις που, καθώς πήγαινε, κουβάλησε στην καρδιά του ορεινού όγκου του Σάρεκ και στη συνέχεια, προς το τέλος του ταξιδιού, έλιωναν πιο γρήγορα από το χιόνι με το οποίο ήταν περιτριγυρισμένος για να δώσει τη θέση του μόνο στην έκπληξη του να βρίσκεσαι εκεί και να ζούσε η ζεστασιά της φιλίας: μια φλόγα πιο δυνατή από το κρύο των αρκτικών νυχτών.

Συνολικά, όμως, ένα σύντομο ταξίδι: ήμασταν γρήγοροι. Ο Maurizio Lasta, ο Massimo Marconi και εγώ χρειαστήκαμε μόνο οκτώ ημέρες για να καλύψουμε τα 156 χλμ. (συμπεριλαμβανομένων των περισσότερων από είκοσι που χάθηκαν λόγω της πεισματικής ψευδαίσθησης της εύρεσης πιο γρήγορης πρόσβασης και που αντίθετα μας έσυραν – κορμιά και πύργους – στο διαβόητο δάσος της Αρκτικής, κάτι απολύτως άθλιο και συγκρίσιμο με τις χειρότερες δασικές πατρίδες) που από το χωριό Kvikkjok μας οδήγησαν περιπλανώμενοι μέχρι το καταφύγιο Akkastugan της Σουηδικής Ένωσης για τον Τουρισμό. Ήμασταν τυχεροί: φτάσαμε εδώ μετά από μια μέρα με πολύ άσχημο καιρό -χιόνι, άνεμος και ομίχλη- καλύπτοντας τα είκοσι τέσσερα χιλιόμετρα του τελευταίου σταδίου. Δέκα ώρες βρεγμένο χιόνι, πάνω στο οποίο τα δέρματα των σκι πάλευαν να γλιστρήσουν λόγω της οπλής που σχηματιζόταν συνεχώς.

Μια μέρα ξεκούρασης ήταν τότε αρκετή για να κυνηγήσουμε το όνειρο μιας ανάβασης στη δεύτερη κορυφή της Ahkka, μια από τις πιο όμορφες ορειβατικές διαδρομές σκι στις οποίες τα σκι μας είχαν την τύχη να μας οδηγήσουν όλα αυτά τα χρόνια. Ahkka, στη γλώσσα Suomi, σημαίνει «Μεγάλη Μητέρα» και στην πραγματικότητα το σχήμα της, δύο ανάγλυφα αντικριστά που ενώνονται σε ένα εκπληκτικό φαράγγι, μπορεί να συγκριθεί με μια κοιλιά έτοιμη να δώσει νερό και ζωή στη λίμνη από κάτω. Μια λεκάνη από την οποία το ορεινό συγκρότημα Ahkka φαίνεται απομονωμένο και ακόμη πιο μεγαλοπρεπές από ό, τι είναι, αν σκεφτεί κανείς ότι η κύρια κορυφή του μόλις ξεπερνά τα δύο χιλιάδες μέτρα.

Το πρώτο τμήμα της διάβασης Sarek είναι το πιο πολυσύχναστο. Δεν είναι πολλοί αυτοί που κάνουν το μεγάλο δρομολόγιο, αυτό που από το Kvkkjokk φτάνει στο χωριό Ritsem (πέρα από τη λίμνη Akkajaure). Οι περισσότεροι προτιμούν να εισέλθουν στον ορεινό όγκο Sarek από την πόλη Saltoluokta (όπου είναι επίσης δυνατό να νοικιάσετε συγκεκριμένο απαραίτητο εξοπλισμό, όπως έλκηθρα και σκι) και η οποία προσφέρει ταχύτερη πρόσβαση και απλούστερη επιμελητεία. Άλλοι, αντίθετα, περιορίζονται στο να καλύψουν ένα μέρος του μονοπατιού του βασιλιά, του Kungsleden, ένα πιο άνετο και πεπατημένο δρομολόγιο, το οποίο όμως διατηρείται στην εξωτερική άκρη, στα ανατολικά της οροσειράς, ωστόσο φθάνοντας πολύ πιο βόρεια, μέχρι το Abisko, στην καρδιά της σουηδικής Λαπωνίας. Στην πραγματικότητα, ολόκληρη η περιοχή που επηρεάστηκε από τη διέλευση που έχουμε ταξιδέψει βρίσκεται πέρα ​​από τον Αρκτικό Κύκλο στην επικράτεια Suomi, μια περιοχή που εξακολουθεί να επηρεάζεται από τη μετακίνηση ταράνδων σήμερα.

Ο καιρός είναι πολύ μεταβλητός: την ίδια μέρα μπορείτε να περάσετε σε σύντομο χρονικό διάστημα από καθαρό ουρανό χωρίς σύννεφα σε συννεφιά, μεταβλητό, μέχρι δυνατό άνεμο με ομίχλη, χιόνι και χιονόνερο. Επιπλέον, ο καιρός μεταξύ των νότιων και βόρειων περιοχών μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικός. Το μεγαλύτερο άγνωστο, ωστόσο, είναι αυτό που συνδέεται με τη δύναμη του ανέμου. Οι ριπές μπορούν να φτάσουν πάνω από 130 χιλιόμετρα την ώρα. Επομένως, είναι σημαντικό να μπορείτε να βασίζεστε σε μια αξιόπιστη υπηρεσία πρόγνωσης καιρού. Ταυτόχρονα, λαμβάνοντας υπόψη την απομόνωση πολλών τεντωμάτων και την πλήρη απουσία τηλεφωνικού σήματος, είναι βολικό να υπάρχει μια συσκευή ικανή να μπορεί, σε περίπτωση ανάγκης, να ειδοποιεί τυχόν υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης. Για αυτούς τους δύο λόγους είχαμε εξοπλιστεί με μια συσκευή δορυφορικής επικοινωνίας η οποία, παρόλο που δεν είχαμε εξοπλισμό ήχου, μας επέτρεπε να λαμβάνουμε και να στέλνουμε μηνύματα SMS και email. Με αυτόν τον τρόπο καταφέραμε να έχουμε συνεχή ενημέρωση για την ένταση των ανέμων και την κατεύθυνση τους, για τυχόν βροχόπτωση και για τη θερμοκρασία που την περίοδο που επιλέξαμε για το πέρασμα (τέλη Μαρτίου) κυμαινόταν από μείον είκοσι έως μηδέν βαθμούς Κελσίου. Προβλέποντας την αναχώρηση, οι θερμοκρασίες θα είχαν πέσει στο μείον τριάντα, αφήνοντας περαιτέρω θα είχαν ανέβει, ωστόσο υπάρχει ο κίνδυνος να βρεθούν ανοιχτά νερά, αντί παγωμένα, σε περιοχές λιμνών και ρυάκια για να διασχίσουν. Η διανυκτέρευση σε μια σκηνή ήταν απαραίτητη. Σε κάθε περίπτωση, στο αρχικό και στο τελικό μέρος της διαδρομής, υπάρχουν πολύ άνετα καταφύγια του Σουηδικού Τουριστικού Συλλόγου (συχνά εξοπλισμένα και με σάουνα) έστω και με εντελώς ανεξάρτητη διαχείριση από τους επισκέπτες.

Το να ταξιδεύεις ανάμεσα σε αυτά τα βουνά είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από το να κάνεις μια πολυήμερη διάσχιση με σκι στις Άλπεις: είναι ένας τρόπος να μπεις σιωπηλά σε αυτόν τον αρκτικό κόσμο των απέραντων χώρων και στον οποίο οι αναλογίες είναι ακατάλληλες σε σχέση με τα περισσότερα από τα προηγούμενα εμπειρίες. Κάτι που έχει να κάνει περισσότερο με ένα προσκύνημα και που οδηγεί στο να κοιτάξουμε στα βάθη της ψυχής, αναζητώντας δύναμη και άνεση ανάμεσα σε εκείνες τις μακρινές κορυφές, ανάμεσα στις λίμνες με παχύ και σκληρό πάγο, ακολουθώντας τα ίχνη που άφησαν οι λίγοι σκιέρ που σε προηγήθηκε ή περίμενε, διασχίζοντας τα ίχνη πταρμιγάνων (που υπάρχουν σε μεγάλες ποσότητες), αρκτικές αλεπούδες και άλλα ζώα που -όπως εσύ- περιπλανώνται σε αυτά τα μέρη, χαμένα σε μια απεραντοσύνη στην οποία εμείς οι άνθρωποι δεν έχουμε πια συνηθίσει: αποστάσεις που αναγκάζουν η καρδιά να χτυπά στο ρυθμό της προσπάθειας στην οποία βυθίζεται κανείς αλλά και, κυρίως, στον ρυθμό του ανέμου, του ήλιου, του χιονιού και αυτού του εκπληκτικού περιβάλλοντος που είναι η Αρκτική.

Φύλλο δεδομένων:
Η διαδρομή της διέλευσης του Sarek κατά μήκος του δρομολογίου που από το Kvkkjokk φτάνει στο χωριό Ritsem δεν είναι δύσκολο να εντοπιστεί. Βασικά είναι θέμα να ακολουθήσουμε τρεις βυθούς κοιλάδων. Χάρτες σε κλίμακες 1:100.000, 1:50.000 και 1:25.000 από τον εκδοτικό οίκο Norstedts Akademiska Förl μπορούν να βρεθούν πολύ εύκολα στα σπίτια του Σουηδικού Τουριστικού Συνδέσμου, σε διάφορα τοπικά εμπορικά καταστήματα και σημεία πώλησης ή ακόμη και προηγουμένως αγορασμένα μέσω Διαδικτύου. .

Ο εξοπλισμός χειμερινής κατασκήνωσης πρέπει να είναι σωστά επιλεγμένος, δεδομένων των πιθανών πολύ χαμηλών θερμοκρασιών και της μεγάλης ισχύος των ανέμων που μπορούν να πνέουν. Καλό είναι να έχετε μαζί σας εστίες βενζίνης και όχι γκάζι (σε ​​χαμηλές θερμοκρασίες οι τελευταίες μπορεί να έχουν προβλήματα). Θα πρέπει να υπογραμμιστεί η σχεδόν παντελής απουσία τηλεφωνικής κάλυψης σε όλη την ορεινή περιοχή. Αν τηρήσετε τα κύρια δρομολόγια, είναι ακόμα αρκετά εύκολο να συναντήσετε άλλους πεζοπόρους κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Όσον αφορά τον εξοπλισμό σκι, η επιλογή εξαρτάται από το είδος της διαδρομής που θέλετε να ακολουθήσετε. Εάν η απόφαση είναι να προχωρήσετε μόνο κατά μήκος του πυθμένα της κοιλάδας, τότε μπορεί να είναι πιο βολικό να έχετε σκι αντοχής (στενό και επίπεδο) και ελαφριές μπότες. Εάν σκοπεύετε να ανεβείτε και στα βουνά που συναντάτε, τότε θα χρειαστείτε επαρκή εξοπλισμό για την ανάγκη. Συναντήσαμε σκιέρ που είχαν μαζί τους και τα δύο είδη σκι και μπότες (επιλογή που επιβάλλει συνακόλουθη αύξηση βάρους). Είχαμε επιλέξει ορειβατικά σκι (το ευέλικτο Wayback 88 της K2skis), μπότες ορειβασίας τηλεμάρκας ή σκι της SCARPA, βιβλιοδεσίες telemark Lynx της 22Designs ή ορειβατικά της Dynafit.

Για να μεταφέρετε το υλικό (σκηνές, υπνόσακοι, τρόφιμα, βενζίνη, αλλαγή) η καλύτερη λύση είναι να έχετε μια πούλκα αντί να αποθηκεύετε τα πάντα σε σακίδια κολοσσιαίου βάρους και όγκου. Υπάρχουν διαφορετικά μοντέλα pulke, από τα εξελιγμένα, αποδοτικά αλλά ακριβά και σε ρητίνη του Fjellpulken έως τα φθηνότερα αλλά λιγότερο ευρύχωρα μοντέλα pvc. Το σημαντικό είναι ότι είναι εξοπλισμένα με άκαμπτες ράβδους σύνδεσης και όχι μόνο κορδόνια για να συνδέονται με την πλεξούδα για ρυμούλκηση. Μια καλή λύση μπορεί να είναι και αυτή της αυτοκατασκευής, τροποποίησης πλαστικών μπόμπων (στο δίχτυ με λίγη υπομονή μπορείτε να βρείτε σεμινάρια και έργα σχετικά με αυτό). Συναντήσαμε δύο κορίτσια που είχαν φτιάξει το δικό τους σύστημα ρυμούλκησης χρησιμοποιώντας σωλήνες PVC για υδραυλικές εγκαταστάσεις. Η εφευρετικότητα από αυτή την άποψη είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα.

Για να φτάσουμε στο Kvkkjokk, την αφετηρία της διάβασής μας, από τη Στοκχόλμη πήραμε το νυχτερινό τρένο για Gällivare και από εκεί δύο λεωφορεία που μας πήγαν στον προορισμό μας. Από το Ritsem, επίσης ένα λεωφορείο και μετά από το Gällivare και πάλι το νυχτερινό τρένο για Στοκχόλμη. Τόσο η υπηρεσία λεωφορείων όσο και τα τρένα είναι εξοπλισμένα για να δέχονται σκιέρ με σκι, έλκηθρα και ογκώδεις αποσκευές χωρίς προβλήματα.

Τέλος, χάρη στον K2skis, α ΠΑΠΟΥΤΣΙ, στο RRTREK – il RifugioRoma και στο MakalùSport του Rovereto για την υποστήριξη αυτού του ταξιδιού. Περαιτέρω ευχαριστίες στον Giorgio Daidola που ήταν πάντα πηγή ερεθίσματος και έμπνευσης σε όλα τα χρόνια του σκι μας.

του Αλμπέρτο ​​Σιαμπλικότι